""Live At The Paradiso" follows through with the hard rock sheen of 1979 album "Bullshot", drawing on heavy metal and even maybe slicker punk rock. There are plenty of Wrays old hits or quasi-hits here (Rumble, Rawhide), plus some other early rock n roll classics (Shake, Rattle and Roll, Blue Suede Shoes, Be-Bop-a-Lula). Even if nothing here reaches the heights of the single Its All Over Now Baby Blue from "Bullshot", its all pretty good from start to finish. There is plenty of energy (not a given, considering that Wray had one lung removed long ago and was 50 years old when he cut this record). But what shines through is an attempt to bridge the realms of urban and rural music, without subordinating one to the other. There is just something very likeable about this music, which doesnt impose itself but stands firmly in its own place." (Syd Fablo, Rocksalted)
De in 1977 20-jarige zanger Robert Gordon wist de een generatie oudere rock 'n' roll- en surfgitaarheld Link Wray te strikken voor zij eerste twee albums, hier op één CD samengebracht. De film "Grease" had niet lang ervoor rock 'n' roll weer populair gemaakt, dus dat maakt het begrijpelijker dat 't duo makkelijk een plaat kon opnemen om vervolgens een knaller van een hit te scoren met "Red Hot". Dit nummer is, zoals bijna alle songs op deze twee albums, een cover van een fifties-klassieker (op de site Secondhandsongs.com is dat handzaam op een rijtje gezet; volg daarvoor de link). Overigens vindt Gordon zichzelf geen pure revivalist. Hij is dan wel een rock 'n' roll-fan, maar voegt er naar eigen zeggen moderne elementen aan toe. OK, het klinkt misschien allemaal wat voller, maar de galmende zang, twangende gitaar en tinkelende piano is toch vooral volbloed rock 'n' roll! "Arguably, these records capture Gordon at his best, and this is an ideal purchase for serious fans." (Stephen Thomas Erlewine, Allmusic)
Compilatie met materiaal uit de periode 1971 - 1974. Het album "Link Wray" uit 1971 is, geheel terecht, zelfs in z'n geheel op deze 2CD-set te vinden. We horen hier een hele andere Link Wray dan die van rock 'n' roll/surf-gitaarinstrumentals als "The Rumble". Hier maakt hij een warmbloedige mengeling van swampy New Orleans rhythm & blues en Amerikaanse rootsrock op een manier die vergelijkbaar is met The Band, of met wat Ry Cooder niet veel later zou gaan doen. Zijn doorvoelde zangstijl heeft daarbij bij vlagen wel wat van Van Morrison (luister maar naar "Black River Swamp"), op andere momenten meer van New Orleans-legende Dr. John. The Neville Brothers coverden later enkele songs van Wray, waaronder "Fire And Brimstone".
Compilatie van de gitarist die rockgitaar z'n gezicht heeft gegeven. Hij is nl. de uitvinder van het zgn. 'power chord'. Hij gebruikte dat in de vroege sixties in instrumentale surfgitaarmuziek, waar hij samen met Dick Dale de godfather van is. Latere rock, hardrock en heavy metal is ondenkbaar zonder de innovatie die Wray in het bespelen van de elektrische gitaar bewerkstelligde. Hier vindt u Wray's baanbrekende sixtieswerk: beroemde instrumentals als 'Rumble'. In 2005 overleed Wray op 76-jarige leeftijd.
