"Het is geen geheim dat Prince dusdanig productief was, dat hij naast zijn eigen werk ook honderden nummers voor anderen heeft geschreven. Originals is een bloemlezing van dergelijke nummers, uitgevoerd door de maestro zelf. (...) Originals is voor de liefhebbers echt genieten. Het geeft een fascinerend inkijkje in Prince manier van werken en toont zonder dat het er te dik op ligt hoe gedreven hij was als muzikant. Dat laatste merk je vooral doordat je op Originals volledig uitgewerkte versies van liedjes te horen krijgt. Waar veel andere componisten die iets voor een ander schrijven een snelle demo maken, produceerde Prince volledige tracks met arrangementen, koortjes, meerdere muzikale lagen eigenlijk gewoon kant en klare tracks waar je niks meer aan hoeft te doen. Luisterend naar Originals zwalk je daardoor van snelle herkenning omdat (een deel van) de basis het uiteindelijke nummer ook heeft gehaald, naar verrassing omdat het allemaal juist zo anders is." (Written In Music)
Recensie n.a.v. de release via Tidal, vóór Prince's dood: "Krap 3 maanden na het zeer zwakke "HITNRUN Phase 1" komt Prince met deze sterke opvolger. We horen hier een aantal van de betere Prince-liedjes van de laatste 20 jaar. Een aantal daarvan ("Baltimore", "Stare") zijn al wat ouder en ook al een tijdje beschikbaar. De stevige funktrack "Xtraloveable" dateert zelfs al (in een iets andere versie) uit 1982. En iedere Prince-watcher herleidt de riff in "Rocknroll Loveaffair" naar diens eigen "Take Me With U". Maar "HITNRUN Phase 2" is een plaat die het anders dan het eerste deel verdient om wat langer bij stil te staan. Het ook tekstueel sterke protestliedje tegen racistisch politiegeweld in "Baltimore", het fraaie Wurlitzerorgel in "2Y.2D", het mooie blazersarrangement in "When She Comes" of het met jazzrock flirtende "Black Muse" zijn daar allemaal redenen voor. Een uitzondering als het oudere "Screwdriver" daargelaten, is de nieuwe Prince een sterke popplaat." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Graad 2-3
"De twee platen die Prince in 2014 tegelijk uitbracht bewezen dat hij niet alleen als podiumartiest nog kon overtuigen. "Plectrumelectrum" en vooral "Art Official Age" waren eindelijk weer eens behoorlijk. Die lijn wordt nu bepaald niet voortgezet. Leuk even, die citaten uit eigen hits aan het begin, maar het met protegé Judith Hill gezongen "Million $ Show" dat volgt, ontbeert alles wat "Let's Go Crazy" en "1999" opwindend maakte. De productie is log en de song wil maar niet swingen. Dat geldt eigenlijk voor het hele album. Prince laat veel van de productie over aan Joshua Welton en die houdt erg van lompe funk, gedateerde trance-beats en ander lelijks. Zo krijgt "This Could Be Us", een mooi liedje van "Art Official Age", een nodeloos nieuw dubstep-jasje. Eigenlijk staan er maar twee behoorlijke liedjes op. Vooral "June" is een mooi mijmerend liedje over pasta koken en de wens op het Woodstock-podium te zijn geboren. Mysterieus en meeslepend. Maar niet genoeg." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 2 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
