Persoonlijke gesprekken met de Australische popartiest Nick Cave (1957) over zijn leven en zijn muzikale carrière.
"Live is Cave nog altijd een belevenis. Live klinken songs als "Lavender Fields", "White Elephant" en "Spinning Song" net wat frivoler, warmer en toegankelijker dan op plaat. Wat ook helpt: het gezellige geouwehoer van Cave met Ellis met flink wat publieksparticipatie, wat weliswaar de vaart uit de show haalt, je krijgt als luisteraar echt het gevoel dat je erbij bent. En Cave weet heus wel dat zijn recentere materiaal wat aan de zware kant is, zo blijkt uit de gegniffelde aankondiging van het wat oudere "Breathless": Dit is een vrolijk nummer. Al met al is "Australian Carnage" precies wat ik van een live-plaat wil: het geluid is uitstekend, de originelen worden niet klakkeloos nagespeeld maar af en toe zelfs naar een hoger niveau getild." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Een alledaagse dag uit het leven van punkbard Nick Cave, tevens gevierd filmcomponist, filmscenarist én acteur. Mooi onderwerp voor een documentaire, maar dit is evenzeer een fictief portret: Cave speelt zichzelf en laat in het midden waar werkelijkheid overgaat in zelf-mythologie. We zien de naar Engeland verkaste Australiër wakker worden in zijn villa, om zich per Jaguar naar zijn psychiater te spoeden, om daar zijn relatie tot o.a. zijn vader te laten analyseren. Alles kán opzet zijn; de ware Cave laat zich niet in een hoek dringen. De dag telt meerdere afspraken. Onderweg duiken Cave-getrouwen op, voor geïmproviseerde gesprekjes. Van bevriende acteur Ray Winstone, die zijn verbazing uitspreekt over oudere rocksterren die maar niet met pensioen gaan, tot popdiva Kylie Minogue, die wél kwetsbaar en ongekunsteld overkomt. Cave presenteert zich als een wat pompeuze man mét zelfspot, die vrijelijk filosofeert over de kunst van het liedjes schrijven en mijmert over zijn nalatenschap." (Bor Beekman, Volkskrant)
Nick Cave en zijn onafscheidelijke muzikale partner Warren Ellis zijn erg productief op filmmuziekgebied. Vlak na "War Machine" verschijnt er al weer een nieuwe. Since Ellis began working with Cave, this sense of exactingly careful detailing, always present in Caves lyricism, has been extended to his songs instrumental arrangements more completely than ever before, and this soundtrack displays his talent in this field to haunting effect. Just like on Skeleton Tree, this melancholia is not used gratuitously, bathed in for its own sake; Cave and Ellis arrangements, sparse and spacious, move between moods with impressive tonal agility. Every stroke is expertly measured, every mantra passionately intoned. (Line Of Best Fit) "Wind River" boasts some of the most exciting music I have heard in cinema in recent time. (Screen Comment)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
