"There are a multitude of reasons why Bags' Groove remains a cornerstone of the post-bop genre. Of course there will always be the lure of the urban myth surrounding the Christmas Eve 1954 session -- featuring Thelonious Monk -- which is documented on the two takes of the title track. There are obviously more tangible elements, such as Davis' practically telepathic runs with Sonny Rollins (tenor sax). Or Horace Silver's (piano) uncanny ability to provide a stream of chord progressions that supply a second inconspicuous lead without ever overpowering. Indeed, Davis' choice of former Dizzy Gillespie Orchestra and concurrent Modern Jazz Quartet members Milt Jackson (vibes), Kenny Clarke (drums), and Percy Heath (bass) is obviously well-informed. This combo became synonymous with the ability to tastefully improvise and provide bluesy bop lines in varied settings. "Bags' Groove" belongs as a cornerstone of all jazz collections." (Lindsay Planer, Allmusic; 5 uit 5 sterren!!)
Op 5 maart 1959 traden er twee vooraanstaande Amerikaanse jazzcombo's op in de radiostudio's in Zurich: het Sonny Rollins Trio (met naast de tenorsaxofonist ook bassist Henry Grimes en drummer Pete La Roca) en het Horace Silver Quintet (met naast pianist Silver ook Blue Mitchell (t), Junior Cook (ts), Gene Taylor (b) en Louis Hayes (d)). Tip van Jazz Center in Jazzflits: "Schitterende live-registratie van een avond in 1959. Mooi opgenomen door de Zwitserse radio. Saxofonist Rollins nog in zijn oude topvorm. Van pianist Silver zijn er uit die tijd weinig live-opnames, dus laten we deze koesteren om te horen hoe goed ze musiceerden." (tip Jazz Center in Jazzflits)
Vier albums uit 1953 en 1954 op twee CD's. Die albums zijn op zichzelf weer samengesteld uit diverse sessies uit die periode, waardoor er een woud aan legendarische muzikanten op dit album te vinden is, waartegenover staat dat er ook uiterst transparante solo- en trio-sessies op te vinden zijn. Alle vier de albums werden en worden hoog gewaardeerd door critici. Vooral "Brilliant Corners" werd een absoluut eikpunt in de jazzhistorie.
"Tenor saxophone master Sonny Rollins has long been hailed as one of the most important artists in jazz history, and he still is viewed as the greatest living jazz improviser. In 1986, filmmaker Robert Mugge produced this feature-length portrait, named after one of his most celebrated albums. The project began in May of that year when Mugge and a small crew accompanied Sonny and Lucille Rollins to Tokyo, Japan where the Yomiuri Nippon Symphony Orchestra premiered his Concerto for Tenor Saxophone and Orchestra. The next big shoot was in August, when Mugge and a larger crew filmed Rollins and his ensemble performing at sculpted rock quarry Opus 40 in Saugerties, New York. The most surprising part of the latter concert was that, midway through his performance, Rollins leaped from a 6-foot cliff, fell to his back on the ground and, in spite of suffering a broken heel, continued to play his saxophone. Rounding out the production were interviews with Rollins, his wife Lucille and various jazz critics."
"Rollins will go down in history as not only the single most enduring tenor saxophonist of the bebop and hard bop era, but also as one of the greatest contemporary jazz saxophonists. His fluid and harmonically innovative ideas, effortless manner, and easily identifiable and accessible sound have influenced generations of performers, but have also fueled the notion that jazz music can be widely enjoyed and proliferated." (Michael G. Nastos, Allmusic) Deze 4CD-set bevat 6 albums uit de periode 1953-1962. De set opent met Rolllins' debuut als leider, "Sonny Rollins With The Modern Jazz Quartet", uit 1953 (níet 1956, zoals de hoes vermeldt). "There is a playful and energetic tone that ricochets from Jackson's fluid vibes, landing firmly in Rollins' musical court." schrijft Allmusic. Op "A Night At The Village Vanguard" horen we het trio waarmee hij in die tijd veel live speelde, met Wilbur Ware (b) en de latere John Coltrane-drummer Elvin Jones. De set besluit met een iets later album: "Our Man In Jazz" uit 1962.
Hardbop album uit het zeer productieve jaar 1956, dat wordt gezien als zijn meesterwerk uit deze periode. Hij klinkt minder 'zwijmelachtig' dan veel van zijn tijdgenoten, maar is niet zo experimenteel als Parker.
Achterop deze heruitgave door Original Jazz Classics van dit oorspronkelijk op het Prestige-label verschenen album staat dat de opnamen uit 1961 stammen, maar dat moet natuurlijk 1951 zijn. De hoestekst meldt het jaartal wél goed. Het betreft een legendarisch gebleken samenwerking van de trompettist en de tenorsaxofonist, waarin de kiem van de ontwikkeling van hardbop valt waar te nemen: zowel op melodie- als ritmegebied duidelijker en helderder dan de bebop waaruit het voortkwam. Ook met Jackie McLean (altsaxofoon) en Art Blakey (drums).
"Deze verrassende muziek dateert uit de jaren 19792012, toen hij stopte met concerten. Zo bevat de CD een half uur nieuwe muziek van het beroemde 9/11-concert in Boston op 15 september 2001. Drie van de stukken daaruit besluiten deze CD. De andere zes stukken vormen een samengesteld concert met stukken uit 33 jaar concertpraktijk. Opener is "In a Sentimental Mood" van een Londens concert in november 2007. Het is jazz zoals jazz hoort te zijn: avontuurlijk, toegankelijk en swingend. Rollins weet steeds weer terug te komen bij het thema om dan verder te gaan met het uitbenen van een ander motiefje uit de compositie. Rollins op zijn best. In "Keep Hold Of Yourself (Parijs, 1996) gaat hij weer meteen fors van acquit. In Disco Monk (Pori, Finland, 1979) probeert hij Monk met disco te versmelten. Zelf speelt hij strak, terwijl pianist Stephen Scott in een trager tempo Monk in gedachten houdt. Het blijft hoe dan ook een stevig Rollins-nummer. "Road Show 4 misstaat niet in de reeks." (Hessel Fluitman, Jazzflits)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
