"De samenwerking met The Beach Boys met het album "Thats why God Made The Radio" en bijbehorende tour bleek van korte duur en zorgde er niet voor de eerste keer voor dat de band weer in twee kampen uiteen viel. Bruce Johnston koos voor Mike Love, maar op "No Pier Pressure" horen we onder meer bijdragen van ex-Beach Boys David Marks, Al Jardine en Blondie Chaplin (de laatste op het mooie "Sail Away" met duidelijke referenties aan "Sloop John B."). "No Pier Pressure" is het eerste soloalbum (en tegelijk duettenalbum) met origineel materiaal sinds "That Lucky Old Sun" uit 2008, maar is minder avontuurlijk dan zijn eerdere soloalbums. Het instrumentale "Half Moon Bay" zou op "Pet Sounds" niet misstaan hebben maar voor de rest is "No Pier Pressure" een weinig vernieuwend album. Afgezien van het curieuze "Runaway Dancer" valt er echter nog steeds genoeg te genieten van de typische Brian Wilson-sound." (Ron Bulters, Platomania; cijfer: 8)
Memoires van Brian Wilson, het brein achter de Beach Boys.
"Zijn solowerk staat altijd in de schaduw van zijn werk met The Beach Boys maar ook solo bewijst Brian dat hij een van de belangrijkste componisten in de popmuziek is. "Playback" biedt een adequate dwarsdoorsnede van zijn solowerk t/m "No Pier Pressure" uit 2015. Opener "Love And Mercy" van zijn titelloze debuut behoort simpelweg tot zijn allermooiste songs. Wat volgt is een uitstekende keuze van zijn werk tot op heden, met klassiekers van "Smile" en wonderschone songs als "Lay Down Burden" en "Gettin Over My Head". Ook" Soul Searchin", dat hij eigenlijk voor The Beach Boys schreef (en later ook aan Solomon Burke gaf), behoort tot zijn beste werk. Interessant zijn de 3 niet eerder uitgebrachte nummers, waaronder "Run, James, Run". Helaas wordt zijn samenwerking met Van Dyke Parks ("Orange Crate Art") overgeslagen en had ook zijn soloversie van "Warmth Of The Sun" van "I just Wasnt Made For These Times" toegevoegd moeten worden, maar dat doet niets af aan het luisterplezier." (Ron Bulters, Platomania)
Het eerste solo kerstalbum van Brian Wilson. Naast briljante bewerkingen, volgens beproefd Beach Boys-procédé met prachtige gelaagde zangpartijen, van klassieke kerstsongs als "Silent Night", bevat het album ook een aantal nieuwe songs (geschreven door Wilson met Jimmy Webb en Bernie Taupin) en speciale uitvoeringen van de 2 openingsnummers van het kerstalbum van The Beach Boys ("The Beach Boys Christmas Album"): "Little Saint Nick" en "The Man With All the Toys"."
"Wilson presents 11 classics from Gershwin's pen, and received the blessing of the Gershwin estate to finish two incomplete songs. As usual, Wilson's musical instincts are impeccable, and with a full orchestra lending additional weight to these songs, it's easily the best Wilson production since "SMiLE" (2004). Wilson is also in fine voice for his age, finding the pathos in "Summertime" and "It Ain't Necessarily So" during a four-song medley, and even multi-tracking his vocals for the first time on the opener, a nearly a cappella version of "Rhapsody in Blue." "I Got Plenty O' Nuttin'" is done up, as an instrumental, in full Pet Sounds splendor (complete with bass harmonica), while "I Got Rhythm" is neatly transformed into an uptempo nugget to rank with "Surfin' U.S.A." or "Little Honda." Wilson's normal studio group is augmented here with an orchestra and they stay to the background except when needed just one of the many fine touches to the entire production here." (John Bush, Allmusic)
Meer dan 4 uur durende 2-DVD-set. DVD 1 bevat de TV-documentaire 'Beautiful Dreamer: Brian Wilson & The Story Of Smile', beelden van de wereldpremiere van 'Smile' in Londen en een hoop extra's. DVD 2 bevat een complete live-uitvoering van 'Smile', opgenomen in Los Angeles in 2004, met naast z'n tienkoppige band ook nog de Stockholm Strings 'n Horns. Verder is er erg veel bonusmateriaal als interviews, beelden van de opnames van het album en een fotogalerij.
De opvolger van Beach Boys' 'Pet Sounds' nu eindelijk (37 jaar na planning) in z'n volledige, bedoelde vorm uitgebracht. Opgenomen in 2004 met o.a. de mensen van Wondermints, die beeldschone, kristalheldere zangharmonieen verzorgen.
2004-studioalbum van de opper-Beachboy van weleer. De kamerbrede harmonieen, de galmproductie, de mondharmonica's... het lijkt weer 1966!! M.m.v. ex-'concurrent' Paul McCartney, Elton John plus 'n lekker scherpe gitaar van Eric Clapton.
Uitvoering van dit klassieke Beach Boys-album uit 1966, in de Royal Festival Hall, Londen, januari 2002. Hij wordt begeleid door een uitgebreide band (met daarin the Wondermints), die recht doet aan de rijke oorspronkelijke arrangementen.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
