Registratie van een concert, opgenomen in 1981 in de Stiftskirche te Waldhausen. .
Concertopname gemaakt op 13 en 14 juli 2001 tijdens het Styriarte Festival in Graz, Oostenrijk
"Eind 2015 nam Nikolaus Harnoncourt (86) afscheid van het podium. Deze CD zou daarom weleens de laatste officiële uitgave van hem kunnen zijn. Het zijn live-opnamen van concerten in mei 2015 waar de dirigent zijn eigen Concentus Musicus Wien leidde in Beethovens Vierde en Vijfde symfonie. Twintig jaar na bekroonde cyclus met het Chamber Orchestra of Europe voert Harnoncourt de symfonieën nog een keer uit, maar nu op authentiek instrumentarium. De eerste drie symfonieën werden al eerder uitgevoerd, maar daar zijn geen opnamen van. We moeten het dus hiermee doen, maar wat een weelde! De inzet van de Vierde alleen al, met een lage d in de tweede hoornpartij, vertelt een verhaal op zich. Zelfs op zijn 85ste had Harnoncourt de gave om je opnieuw te laten luisteren naar deze overbekende werken. De finale van de Vijfde is geniaal met beukende trombones en die heerlijke, revolutionaire piccolo-partij, waarvoor Harnoncourt heel gedurfd de pregnantere flageolet inzet. Puur goud!" (Peter vd Lint, Trouw; 5 uit 5 sterren)
Bevat o.a.: Herrscher des Himmels, erhöre das Lallen ; Mein gläubiges Herze ; Jesus bleibet meine Freude ; Letzte Stunde, brich herein ; Erschallet, ihr Lieder ; Lobe den Herrn, meine Seele
Opname: 2006. 2007
Uitgevoerd worden de "Symfonie no. 4 D.417", bijgenaamd "Tragische", van Franz Schubert, "Symfonie no. 4 op.120" van Robert Schumann en de ouverture "Die schone Melusine" van Mendelssohn. Harnoncourt geeft in het cd-boekje zijn visie op de uitvoeringspraktijk van de werken en gaat vooral ook in op de betekenis van de bijnaam van Schubert's vierde symfonie "Tragische". (Muziekweb).
Heruitgave uit 2007 uit de legendarische serie 'Das Alte Werk' van het label Teldec, t.t.v. van de eerste uitgave in 1967 nog Telefunken geheten. Dan denkt u misschien 'hmmm, wat een oude opname'. Nou, daar is in moderne oren niets mis mee. Het is ook in 2011 nog immer dé referentie-opname van dit werk. Gramophone schreef er dan ook over: "Since 1967, the two-hundredth anniversary of Telemarin's death, a fine recording of the work by Nikolaus Harnoncourt and the Vienna Concentus Musicus has held the stage almost unrivalled. The performance has evidently been prepared with great care by the conductor, Nikolaus Harnoncourt; he has taken the trouble to obtain something close to the original balance and has also used original instruments, giving not only different tonecolours but also a different kind of blend as compared with modern instruments. His tempi and direction generally seem convincing, and the choral singing is good. The recording is smooth and well balanced with a good sense of perspective."\n"Voor wie Telemann al een beetje denkt te kennen, zou Ino dé verrassing kunnen zijn. Deze wereldlijke cantate voor sopraan is geschreven rond 1765. Ino zit vol dramatische aria's en doet in effect niet onder voor de vernieuwende opera's die Christoph Willibald Gluck destijds componeerde. Telemann-kenner Steven Zohn: 'Afgezien van de hoge kwaliteit is het verbazingwekkend dat hij in zo'n vooruitstrevend, vroegklassiek idioom schreef, terwijl hij al in de 80 was.'" (Merlijn Kerkhof, die door kenners een Telemann-top-tien liet samenstellen, waarin Ino op nummer 10 eindigde)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
