De Amerikaanse singer/songwriter Tom Waits. In de jaren '70 maakte hij voor het befaamde Asylum-label zeven albums, die inmiddels stuk voor stuk klassiekers mogen worden genoemd. Door zijn ongebruikelijke manier van zingen (misschien is 'krassen' een beter woord) verkocht hij in die beginjaren nog niet zoveel platen. Onder zijn collega's was er echter wel direct waardering voor zijn songschrijverskwaliteiten. En ook in Nederland zullen veel mensen, zonder het te weten, een cover van een Tom Waits-liedje in hun kast hebben staan. Tot de bekendste Waits-covers behoren Jersey Girl door Bruce Springsteen, Tom Traubert's Blues door Rod Stewart en Ol' '55 door The Eagles. Het idee achter de cd Used Songs is om de originele versies van deze liedjes uit de periode 1973-1980 nog eens te laten horen. Het is dus niet direct een 'best of Tom Waits' geworden. Maar voor iedereen die onbekend is met zijn platen uit de jaren '70 is dit een zeer aangename kennismaking met zijn vroege werk. (MvP)
Live-opnamen die in 1976 voor een radiostation zijn gemaakt en die van verrassend hoge kwaliteit zijn. Waits zet een show neer met gesproken interludes, in de stijl van het beroemde "Nighthawks At The Diner"-album.
This superb live recording is from late 1977 and finds Tom holding court in fine style at legendary New York venue, My Father's Place. "Foreign Affairs " (released in September 1977) was the current album at the time of this performance. Featured herein are the medley "Jack & Neal / California", "Here I Come", "Muriel" and a solo version of "I Never Talk To Strangers" (originally sung as a duet with Bette Midler). Tom s backing band for this event was a slight variation on his regular touring collective, The Nocturnal Emissions - Frank Vicari on sax, Chip White on drums and upright bassist Danny Trifan replacing FitzGerald Jenkins. While Waits career and profile have continued to advance exponentially in the 37 years since this timeless show was performed, going back to hear Tom. (bron: Smokin')
Het eerste album van deze zanger-acteur bevat een twaalftal heerlijke luisterliedjes. Zijn karakteristieke bromstem komt er hier nog niet echt uit en het geluid is opener dan op zijn latere werk. Wel is hij al stijloverschrijdend bezig.
De cd die leidde tot z'n vertrek bij Asylum Records, omdat ze daar te schijterig waren deze a-commerciële, vernieuwende plaat uit te brengen. Island had daar gelukkig andere ideeën over, want de cd staat vol dampende en zuigende briljantjes.
Na "Swordfishtrombones" gaat Waits op deze plaat verder als een geniaal experimentalist. In de 19 nummers wordt een bijzonder breed spectrum aan muzikale invloeden belicht, waarbij zowel blazers, accordeonisten als Keith Richards terugkomen.
Deze DVD van discutabele legaliteit bevat twee bijzonder interessante concerten, opgenomen in een TV-studio, een mooie aanvulling op de DVD "Burma Shave". De DVD begint met een Londense TV-show uit 1979, solo en met jazzcombo (saxofoon, contrabas en drums). Het materiaal komt vooral van "Small Change", "Foreign Affairs" en "Blue Valentine". Ofwel: prachtig verwoorde romantiek van het nachtleven. De andere opnamen zijn 4 jaar ouder, het jaar van "Nighthawks At The Diner". Zittende op een kruk in een lunchroom reciteert hij op muzikale wijze: een soort jazz rap, zoals te vinden op het genoemde album. Die opnamen dienen als raamwerk voor een live-studioconcert, opnieuw met jazzcombo. Het zou best kunnen dat die opname nog weer een jaar ouder is, want dat materiaal komt allemaal van "The Heart Of The Saturday Night", misschien wel het mooiste vroege Waits-album. De vertolkingen zijn prachtig en zijn communicatie met het publiek dat in een boog om hem heen zit soms hilarisch. Must voor de Waitsliefhebber dus!
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
