Acht albums uit 1957-1961 van de in december 2013 overleden saxofonist/fluitist/hoboïst. "Behalve van zijn werk met andere groten in de jazz, zoals Dizzy Gillespie en Charles Mingus, is hij vooral befaamd geworden als pionier in het mixen van Westerse jazz en muzikale invloeden uit o.a. het Verre Oosten. Vanaf halverwege de jaren vijftig maakte Lateef platen onder zijn eigen naam, waarop steeds duidelijker invloeden uit India en het Midden en Verre Oosten hoorbaar werden. Een voorbeeld hiervan is het album "Eastern Sounds", dat vaak als een van zijn beste platen wordt beschouwd, en waarop hij niet alleen hardbop met Indiase muziek mixt, maar ook hobo en xun (een Chinese fluit) bespeelt." (Koen Schouten, Volkskrant) Deze set begint met een van z'n vroegste albums onder eigen naam, "Jazz Mood", dat nog hoofdzakelijk in het toenmalige hardbop-idioom paste, al is hier de Arabische invloed al duidelijk in o.a. de thema's en het gebruik van o.a. Arabische fluit. Het laatste album in de set is "Eastern Sounds".
Deze 78 minuten lange compilatie bevat het meeste materiaal van de LP's "The Japanese Concerts" en "The Sextet", beide uit 1963. "Although the nine songs on this new Cannonball Adderley reissue were originally done live at concerts in Japan and San Francisco in 1963, they nevertheless make a nice tribute to departed jazz giant Dizzy Gillespie. The assembled group was among the finest Adderley ever led, with Yusef Lateef providing a dynamic, unpredictable third solo voice on flute, tenor sax, and oboe, contrasting with Cannonball's pungent alto sax and Nat Adderley's pithy cornet solos. Bassist Sam Jones and drummer Louis Hayes were a top-flight tandem, while Joe Zawinul was then playing bluesy, funky piano in his pre-synthesizer, Miles Davis/Weather Report phase. Everything is illustrative of a prime band enjoying some great nights." (Ron Wynn, Allmusic)
Album uit 1961, een van de laatste opnamen die hij maakte met de groep met Barry Harris (p). Lateef (geboren als William Evans) gebruikt hier al oosterse invloeden, jaren voordat dat hip werd en bespeelt tenorsax, fluit en hobo.
"Hoezeer de jazz in 1972 zich in een staat van overgang bevond, blijkt vooral uit het laatste stuk uit deze live-opname van het kwartet van Yusef Lateef, "Atlantis Lullaby". Het door pianist Kenny Barron gecomponeerde "The Untitled" heeft een uitgebreidere structuur dan het reguliere thema-solo’s-thema. Het opent met een stevig uptempo (waardoor het een voortzetting lijkt van de opener, "Inside Atlantis") waar Lateef met zijn tenorsax overheen dendert. Dan neemt de groep gas terug en horen we een passage met de gestreken contrabas van Bob Cunningham, waarbij we in de saxofoonbijdrage Oosterse toonbuigingen en voorslagen horen. Het geheel doet Indiaas, raga-achtig aan, met de bas als drone. Na dit contemplatieve deel wordt het weer een stuk ruiger en horen we Lateef met een homerisch gelach door de muziek heen breken. Het levert het soort verwarring op waar Roland Kirk rond deze tijd het patent op leek te hebben." (JazzFlits)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
