"Deze film gemaakt door Ross Harris volgt het leven van singer songwriter Elliott Smith langs de belangrijkste plaatsen uit zijn leven. Zijn jeugd in Texas, de formatieve jaren in Portland, Oregon waar het succes langzaam begon en de latere periode in New York en Los Angeles. Harris mocht gebruik maken van een enorme hoeveelheid archiefmateriaal: cassettes met muziek, fotos, teksten en interviews geven een uniek beeld van deze getormenteerde ziel. Zus Ashley Welch en vriendin Joanna Bolme geven iets meer inkijk in het diepste van Smith, al blijft zijn geworstel met depressies, alcohol en drugs wat op de achtergrond. Zijn waarschijnlijke zelfmoord in 2003 komt niet als een verrassing doch roept tot de dag van vandaag de nodige vragen op. "Heaven Adores You" is een prachtig portret dat samen met zijn albums een indrukwekkende nalatenschap vormt." (Bert Dijkman, Platomania; cijfer: 8,0)
"De 34 jaar dat Elliott Smith zijn tijd doorbracht op aarde wordt prachtig neergezet in de documentaire "Heaven Adores You", met het effect dat meer dan ooit duidelijk wordt wat voor rijke creatie Smith was. En is. De tracklisting van deze soundtrack bestaat uit 20 nummers, waarbij het merendeel niet eerder uitgebrachte versies betreft. Ze komen je oren binnen als een rustige golf waarin je Smith voelt. En dat terwijl je kijkt naar fragmenten uit zijn leven dat zich voornamelijk afspeelde in Portland, New York en Los Angeles. Wat opvalt is dat niet is gekozen voor de bekendere nummers, maar juist voor songs die de tijdslijn van Smiths leven in beeld brengen, zo zorgde co-producer Kevin Moyer bijvoorbeeld voor het toevoegen van Elliotts eerste live optreden op TV. Je leert Smith kennen en waar je kennis mee maakt is een verdieping van het respect dat je voor hem hebt. Wat kunnen we meer zeggen dan: 'Heaven adores you and so does planet earth and everything in between'." (Linda Rettenwander, Platomania)
"De in 2003 onder mysterieuze omstandigheden overleden Smith is een van de meest intense, intrigerende en beste singer/songwriters van de afgelopen 20 jaar. Voor de cultuurbarbaar die zijn muziek nog niet kent is er nu deze verzamelaar, met daarop 14 songs, waaronder uiteraard "Miss Misery", wellicht z'n bekendste song (in 1998 genomineerd voor een Oscar, waarbij hij verloor van, hou je vast, Céline Dion...). In al hun breekbaarheid zijn ze nog steeds ontstellend mooi. En kom op: 'I cried a sea when you talked to me / The day you said we were through / But it's all right, some enchanted night / I'll be with you'. Er zijn songteksten waarvan je minder snel naar de fles grijpt. Proost, Elliott." (Martin Cuppens, Revolver's Lust For Life; waardering: 4 uit 5 sterren)
Een jaar na z'n zelfmoord verschijnt dit laatste album. "Net als op voorgaande albums sfeervolle liedjes met Beatle-invloeden en poetische teksten over leven en dood en zijn gevoelens, ervaringen en wat er in zijn gedachten omging." (LckyDce)
Debuut uit 1994 van de singer/songwriterhype van '98. Hij begeleid zich zelf op akoestische gitaar en zingt ook hier met die zoete zachte stem, hoewel hij hier ook nog af en toe een zwaarder stemgeluid (meer Costello-achtig) laat horen.
Tweede CD, uit 1995, van de singer/songwriter, die drie jaar later, als gevolg van de "Good Will Hunting"-soundtrack midden in de schijnwerpers zou staan. De dunne stem is te herkennen, maar de liedjes en de produktie zijn nog wat minder 'af' dan op latere platen.
