Niet-officiële uitgave van het alleen in Japan verschenen album "Live At Budokan" uit 1981. Quincy Jones is hierop actief als toetsenist van een all-star band met muzikanten uit de pop- en jazzscene.
"Quincy Jones was quite able to produce a full album featuring Henry Mancini's famous songs from movies and the small screen. This collection of the familiar and obscure Mancini done in 1964, preceded famed epic scores written by Jones from films The Pawnbroker and The Deadly Affair. It comprises several well-known hit tunes and a smattering of cuts not easily identifiable as the hummable and memorable Mancini classics. Taken from three separate sessions, the bands assembled by Jones are loaded, including Clark Terry, Ernie Royal, Snooky Young, Zoot Sims, Phil Woods, and Seldon Powell, Drummer Osie Johnson plays on all tracks, pianist Bobby Scott is a central figure. A young saxophonist and flutist named Roland Kirk appears on four tracks, and the emerging vibraphonist Gary Burton is on another eight. A burgeoning talent, Jones was 31 when these recordings were made, and gaining momentum for his talents in Hollywood and Los Angeles." (M.G. Nastos, Allmusic; 4 uit 5 sterren)
Acht albums uit de periode 1956-1961 op 4 CD's. Voor mensen die de man eigenlijk alleen kennen van zijn productiewerk voor Michael Jackson en de meer popgerichte albums die hij sinds de jaren '80 maakt: in de jaren '50 en '60 was hij een vooraanstaand bigband-leider en -arrangeur, die bekend stond om z'n verfijnde arrangeerkunsten. Allmusic over de oudste plaat in deze set, "This Is How I Feel About Jazz" uit 1956: "This music is from a period when arranger Quincy Jones was a major part of the jazz world, rather than being content just to take bows for it. Six high-quality selections from a 1956 album offer logical, swinging, and often distinct arrangements with plenty of solos from the all-star cast (which includes Lucky Thompson on tenor, altoist Phil Woods, and trumpeter Art Farmer). Three selections feature an alto summit with Benny Carter, Art Pepper, Herb Geller, and Charlie Mariano." (Scott Yanow)
CD uit '81 van meester-producer/arrangeur Op deze CD veel perfect gearrangeerde funk met een fusion-touch. Onder de gasten o.a. Michael Jackson ('Thriller' en 'Bad' zijn Jones-producties), Herbie Hancock, Toots Thielemans en Stevie Wonder.
Acht albums, uit de periode 1954-1962, op 4 CD's. Voor mensen die de man eigenlijk alleen kennen van zijn productiewerk voor Michael Jackson en de meer pop-gerichte albums die hij sinds de jaren '80 maakt: in de jaren '50 en '60 was hij een vooraanstaand bigband-leider en -arrangeur, die bekend stond om z'n verfijnde arrangeerkunsten. Maar zoals uit deze set blijkt, maakte hij naast bigband-albums ook platen met kleinere combo's, zoals "Jazz Abroad", waarop het sextet van drummer Roy Haynes te horen is en waarvoor Jones de arrangementen leverde. "Last Night When We Are Young" is een album uit 1958 van het kwintet van Art Farmer, waarvoor Jones strijkarrangementen aanleverde. Ook twee van Jones' bekendste bigbandalbums onder eigen naam, "Quintessence" en "Big Band Bossa Nova", beide gevuld met stersolisten, zijn te vinden deze set.
Op dit album uit 1964 zingt Frank voor het eerste "Fly Me To The Moon (In Other Words)". "Geen orkest kon Sinatra zo laten swingen als dat van Count Basie. De liedjes van het album "It Might As Well Be Swing" werden gearrangeerd door Quincy Jones. Vanaf de eerste tikjes op de drums tot de laatste pianonoten van Basie zelf is "Fly Me To The Moon" perfect." (aldus Rob Gollin in een artikel over Sinatra in De Volkskrant, 7 december 2015, n.a.v. zijn 100ste geboortedag die week)
"Meestal werden strijkers op jazz-albums hoofdzakelijk ingezet ter ondersteuning en de arrangeur gebruikte veel liggende noten; met vaak enkel een harmonische functie. Er werd nog niet zoveel risico genomen en het was nog niet zo avontuurlijk. Er waren ook arrangeurs die verder durfden te gaan. Het werd in die tijd mode om een dergelijke productie te maken met strijkers en een instrumentale solist, maar ook de combonatie zang met strijkers werd een heel geliefde en misschien wel meest gebruikte combinatie met grote bezetting. Deze plaat uit 1958, met arrangeur Quincy Jones, is daarvan een goed voorbeeld." (Joan Reinders, leider van het New Millennium Orchestra, zoals behandeld tijdens Luisterrijk, 2 oktober 2010)
Album uit 1969, na wat commercielere platen een terugkeer naar bigband-jazz. Dit is een frisse variant op het genre, met een absolute topbezetting (o.a. Freddy Hubbard, J.J. Johnson, Kai Winding, Roland Kirk).
Compilatie van verschillende opnamen. De Jones Boys zijn Jimmy, Eddie, Jo, Thad en Reunald Jones. Allen geen familie van elkaar. Zij hebben elkaar ontmoet in de studio en besloten samen een aantal opnames te maken. Wat ligt meer voor de hand dan die ene Jones er ook nog bij te halen, Quincy. Zo is onder andere dit album ontstaan dat meer waardering verdient dan een collector's item. Luister zelf maar. (GR Muziekbank).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
