"Het springt eruit: een schrapend geluid uit het diepst van de strot. Verrassend genoeg die van Maurice Kagel zelf. Dat alleen al maakt deze opname die het Nederlands Kamerkoor in 2007 maakte van diens Chorbuch, uniek. Het jaar daarop overleed Kagel en dit is waarschijnlijk de laatste CD waarbij hij als dirigent van eigen werk betrokken was. 'Unschön' zingen, zoals de partituur voorschrijft, is slechts een van de ongebruikelijke vocale expressiemiddelen waarvan Kagel zich bedient in zijn volstrekt eigen visie op het aloude koraalgezang. Weemoed en humor gaan hand in hand met vervreemding. Van de 53 koralen heeft het koor er 16 vastgelegd, mete teksten als het uitgeschreeuwde 'Heut triumphieret Gottes Sohn' of het gescandeerde 'Halleluja-ja-ja-ja-ja-ja!' Tweede onderdeel van de CD is Les Inventions d'Adolphe Sax: het koor houdt 25 minuten lang een fantastische, veelvormige tirade over de flonkerende saxofoonbegeleiding van het Raschèr Quartet. Prachtig en boeiend." (Frits vd Waa, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Opname: 1997
Mauricio Raúl Kagel (Buenos Aires, 24 december 1931 Keulen, 18 september 2008) was een Argentijns-Duitse componist, dirigent, librettist en regisseur. Kagel geldt als een van de belangrijkste 20ste-eeuwse componisten. Hij maakte in de jaren vijftig deel uit van de Kranichsteiner Ferienkurse für Neue Musik of Darmstädter Ferienkursen für Neue Musik en emigreerde in 1957 definitief naar Duitsland. Kagel woonde sindsdien in Keulen. Van 1969 tot en met 1975 was hij muzikaal directeur van de Kölner Kurse für Neue Musik en van het Institut für Neue Musik. In 1974 werd hij professor voor Neues Musiktheater aan de Hochschule für Musik in Keulen. Kagel ontving talrijke prijzen en onderscheidingen voor zijn composities en is vertegenwoordigd op alle belangrijke festivals voor nieuwe muziek. Hij gaf onder andere les aan Maria de Alvear, Carola Bauckholt, Martyn Harry, Bernhard König, Yves-Miro Magloire, Dominik Sack, Juan Maria Solare, Manos Tsangaris en Ulrich Wagner.
"There is nothing ordinary in Kagel's music: the selection of orchestral pieces assembled on this collage CD ranges from Les idées fixes, his rondo for orchestra that appears so harmless at first sight, to the wonderfully bustling Opus 1.991. (...) "The deliberate break, the joining of the incommensurable, irritation through ambiguity, are Kagel's true vocation, one which he pursues with great delight in disguises and multihued iridescent role-play." (Ulrich Dibelius) Les idées fixes (1988-89) recalls traditional forms: five rondos meet one another while thematically encompassing the whole world, from ragtime to suggestions of waltzes and Eastern folk music. No less than four pianos are needed for Kagel's Musik für Tasteninstrumente und Orchester (1987-88), whereas Opus 1.991 (1990) works with philosophical references and evokes cinematographic reminiscences. And the master of tricky rhythms himself handles the baton to perfection!"
