Album uit 1995 met live-opnamen, gemaakt in het Bethaniënklooster Amsterdam, Theater Kikker Utrecht, MC deSingel Antwerpen en het BIMhuis Amsterdam. "This is a stunning collection of brave new music, the details of which will be worked out for years to come". (Thom Jurek, Allmusic).
"Dutch pianist Guus Janssen is the most purely jazz player on the entire scene in Amsterdam. He can improvise off the cuff with the best of them, but his preferred mode of operation is in solo or trio settings where he is exploring, in much the same way Bud Powell did in his heyday, the underpinnings of jazz structure and harmony. On this trio date with his brother Wim on drums and Ernst Glerum on bass, Janssen moves through 12 compositions with the speed of sheer sound itself. With his deeply wrought and complex harmonic architectures on tunes like "I Mean" and "Zandersloot," as well as "Mist" and the title track, Janssen creates intervallic pressure points where harmony and counterpoint come together to open the tune up from the inside and then string along what's left of the original melody and explore it for its rhythmic possibilities in the elongated invention of tonal interpolation". (Thom Jurek, Allmusic).
Tentoonstellingscatalogus waarin de Nederlandse schilder Wim Janssen (1949) zijn eigen figuratieve werk combineert met dat van schilders uit de zeventiende t/m de twintigste eeuw, thematisch gegroepeerd rond onderwerpen waar hij 'verliefd' op is.
"Janssen staat erom bekend dat hij zich steeds beweegt op het snijpunt van improvisatie en compositie. En dat hoor je hier maar al te goed. Hoewel er nogal hectisch van start gegaan wordt met Hiphop, waar de dissonanten ons, mede dankzij de sax van Ab Baars en de snerpende viooluithalen van Maurice Horsthuis, al om de oren vliegen, wordt er toch regelmatig een flinke scheut water bij de wijn gedaan. Zo neemt het parmantige Slow Fox al onmiddellijk wat gas terug. Pogo 1 en Pogo 2 spelen dan vervolgens de improv-kaart helemaal uit: brokken gitaar met rockesthetiek, stukken chaotische blazers en fragmentarische dissonante strijkers worden afgewisseld met traditionele swing, maar de onrust blijft zich toch steeds opdringen. Afsluiter Mambo vat de plaat eigenlijk goed samen. Hier krijgt ieder van de elf muzikanten de kans om zich van zijn beste kant te laten zien, en net als je denkt dat de chaos de overhand weer eens gaat krijgen brengt de piano van Janssen iedereen weer mooi in de pas". (kindaMuzik).
Opname: 2001
In: De Zwerfsteen : periodieke uitgave van de Historische Vereniging Steenderen; jrg. (2022), nr. 1, p. 8-11
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
