"Sly Stone wordt algemeen gezien als een invloedrijk vernieuwer van de zwarte muziek. Met Sly & the Family Stone vormde hij een Amerikaanse funk-, soul- en rockband uit San Francisco, Californië. Nu is er deze 4CD-boxset met de beste nummers van concerten die de band gaf in Bill Grahams legendarische rocktempel Fillmore East in New York City in 1968. Sly en zijn muzikanten speelden in 1968 bijna het dak eraf met hun mix van soul, funk en psychedelische rock. Met hun boodschap van 'love & peace' en de opvallende kleding waarin de groep optrad, werd Sly and the Family Stone met hun swingende set hier werkelijk op handen gedragen. De live-opnamen werden ooit gemaakt om als album uitgebracht te worden na de successen van de singles "Dance To The Music" en "Life" maar toen "Everyday People" ineens een wereldhit werd, werden deze op de plank gehouden. Als je de opnamen nu hoort verbaas je je erover dat ze pas nu vrijgekomen zijn. Wat een ongelooflijk overtuigingskracht en energie had die band toen." (Rootstime.be)
Opvolger van "Stand!" bevat een even sterke, kolkende funksoul-vorm. In de twee jaar sinds dat album waren er flinke deuken geslagen in de euforische hippie-dromen, wat tot uitdrukking komt in de teksten (en de albumtitel, een antwoord op Marvin Gaye's "What's Going On?"). In de onweerstaanbare single "A Family Affair" is daar overigens weinig van te merken. In dat nummer zijn ook Sly's typerende langgerekte kreuntjes te horen, die vaak geïmiteerd zijn door andere funkzangers (luister maar 's naar Freak Power bijvoorbeeld). Deze fraai geremasterde editie heeft niet alleen een interessant boekwerkje, maar ook 4 bonustracks: een single-edit en drie instrumentale outtakes.
"Sly & the Family Stone came into their own with this second album. This is exuberant music, bursting with joy and invention. If there's a shortage of classic material, with only the title track being a genuine classic, that winds up being nearly incidental, since it's so easy to get sucked into the freewheeling spirit and cavalier virtuosity of the group. Consider this - prior to this record no one, not even the Family Stone, treated soul as a psychedelic sun splash, filled with bright melodies, kaleidoscopic arrangements, inextricably intertwined interplay, and deft, fast rhythms. Yes, they wound up turning "Higher" into the better "I Want to Take You Higher" and they recycle the title track in the long jam "Dance to the Medley," but there's such imagination to this jam that the similarities fade as they play. And, if these are just vamps, well, so are James Brown's records, and those didn't have the vitality or friendliness of this. Not a perfect record, but a fine one." (S.T. Erlewine, Allmusic)
Deze groep was een vroeg voorbeeld van een volledig geïntegreerde band, met zwarte én blanke leden, mannen én vrouwen. Dit is het vierde album van de groep (uit Woodstock-jaar 1969), waarop een definitieve vorm was gevonden om de diversiteit aan stijlen die de leden meenamen tot één geheel te smeden. Dit is een even euforische als psychedelische vorm van soulfunk. Het euforische zit 'm in de aan gospel ontleende bezielde samenzang, het psychedelische in het spel met allerlei effecten op de gitaren en bas; de funk druipt simpelweg van de door de ritmesectie neergelegde grooves af. De ploppende baslijnen zijn van Larry Graham, die later Graham Central Station zou oprichten. Uit de teksten spreekt het hippie-idealisme dat past bij de tijd. "I Want To Take You Higher" en "Everyday People" zijn klassiekers, nog steeds veel gehoord én ontzettend vaak gesampled. Het album is nu geremastered, voorzien van een informatief boekje én van bonustracks. Onder die tracks bevinden zich single-edits en outtakes.
Digitaal geremastered debuut uit 1967 van deze pioniers van de funkmuziek. Bevat tevens een nooit eerder uitgebrachte bonustrack.
Zevende album van de funkgroep rond Silvester 'Sly' Stone, met een nieuwe ritmesectie. De nummers zijn over het algemeen kalmer, minder euforisch en minder stomend en zelfs strijkers duiken regelmatig op. Hoewel het niveau van de eerste zes platen (die toch samen een soort funk/soul-bijbel vormen) niet gehaald wordt valt hier nog genoeg fraais te halen. Deze remaster (met mooi en fotorijk boekje) bevat vier bonustracks: een aantal 'alternate versions' en de onweerstaanbaar hard funkende instrumental "Positive".
"Voorname, jonge 'soul people' als The Roots, John Legend, Big Boi van Outkast, Joss Stone en D'Angelo doen hun 'ding' op oude songs van Sly & The Family Stone, onder supervisie van Sly Stone zelf. Het levert soms prima hiphop ("Star" door The Roots) of een vette dansvloerkkraker op ("Dance To The Music" door Will.i.am)." (Volkskrant)
Album uit 1968 met oervorm van funk. Nog niet zo dampend als 't in de seventies zou worden, vooral te wijten aan de typisch Amerikaanse eind-jaren-zestig produktie die iets te stroperig is.
"There's no recording information in the booklet, so we'll have to guess that most of the ten tracks on this compilation come from the early '60s, even before Stone started working at Autumn Records (a couple, "Help Me With My Broken Heart"/"Long Time Alone," were definitely released as a solo single). Most of these have a late-period doo wop feel, and although the songs aren't that noteworthy, Sly sings well, and there's a nice pop/R&B feel to the production. It's a curiosity that fills out the puzzle of Sly's pre-Family history. A couple of tracks obviously date from his later, more sophisticated Autumn productions, like the female-sung "Honest," which has also appeared on other compilations." (Richie Unterberger, Allmusic)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
