"Gitarist/zanger Warren Haynes heeft het spelen van de blues helemaal in zijn vingers. Het verbaast me dan ook dat hij nog nooit eerder een pure bluesplaat heeft gemaakt. Zijn aanleg voor dit genre viel me al op toen ik hem in 1983 op zag treden met David Allan Coe, de enfant terrible van de outlaw countrymuziek. Ik hoorde toen al een grootsheid in zijn spel die een belofte voor de toekomst inhield. En inderdaad, in zijn latere jaren met The Allman Brothers Band en zijn eigen Govt Mule zou Haynes zich als gitarist, zanger en liedjesschrijver helemaal waarmaken. Maar de pure bluesplaat bleef uit. Tot deze herfst dus. Samen met zijn maten van Govt Mule dook Haynes de studio in en maakte alsnog een dijk van een plaat met bluescovers. Of het nou om akoestische plattelandsblues of de elektrisch versterkte grote stadsvariant gaat, Haynes en Govt Mule weten de blues helemaal naar hun hand te zetten. En daarmee de houdbaarheid van dit genre voor onbepaalde tijd te verlengen." (lflmagazine)
"Deze dubbel-CD bevat concertopnamen uit 1999. Waarom werkte jazzgigant John Scofield met Govt Mule? Omdat beide gitaristen dezelfde roots hebben. Scofield begon voor zijn jazzcarrière immers ook als bluesgitarist. Warren Haynes heeft daarbij door zijn sessiewerk een enorm netwerk opgebouwd. "Sco-Mule" bewijst dat een gelegenheidsformatie met 2 formidabele gitaristen tot uitstekende resultaten kan leiden. De heren kozen voor een mix van eigen werk en jazzklassiekers. Dankzij de creativiteit en het muzikaal vernuft van drummer Matt Abts, wijlen bassist Allen Woody en gasttoetsenist Dan Matrazzo kan men veel muzikale stijlen aan; van blues, rock en jazz tot reggae. Gitaargeoriënteerde, instrumentale muziek wil nog wel eens vervelen maar daar is hier geen sprake van; er wordt hier een muzikale topprestatie geleverd. De nummers zijn allemaal lange jams die liefhebbers van Allman Brothers Band, Grateful Dead, Canned Heat en Eric Clapton zeker zullen bekoren." (Richard Verbrugge, WrittenInMusic; 4 uit 5 sterren)
Gov't Mule werd in 1994 opgericht door toenmalige Allman Brothers Band-leden Warren Haynes (gitaar, zang) en Allen Woody (basgitaar), samen met drummer Matt Abts, ooit begeleider van Allman Brother Dickey Betts. Southern rock zat dus diep in de vezels van 't trio. Nu was de southern rock van ABB veel breder en vrijer dan het behoudende redneck-image dat bands als Lynyrd Skynyrd het genre gaven. Gov't Mule trok dat meteen al nóg veel breder en dat geldt in hevige mate voor dit gevarieerde 2017-album. Jorgen Carlsson (sinds 2008 de bassist) kan heel erg klinken als wijlen Woody, maar ook diep funken als de song daar aanleiding toe geeft. En momenten vol soul en funk (horen we 'n knipoog naar Bill Withers?) zijn er plenty in deze muziek die ook invloeden herbergt uit de muziek van James Gang, Free en Led Zeppelin. De diepe soulrockstrot van Haynes zorgt voor extra doorvoeldheid. Gov't Mule staat voor goudeerlijke, ménselijke muziek. Niet voor niets wordt in een van de bonustracks afgegeven op 'click track rock'.
"Demos uit 1994, oprichtingsjaar van de band, toen nog een trio met de in 2000 overleden bassist Allen Woody. De nummers zijn in één keer opgenomen (vooral een budget-oorzaak) wat dit in feite een concert zonder publiek maakt. De CD bevat ongepolijste, ijzersterke versies van latere klassiekers als "Blind Man In The Dark" en "Monkey Hill" plus covers van Free, Willie Dixon en ZZ Top. Alles wat Govt Mule zo fantastische maakt, is hier allemaal al aanwezig: de soulvolle zang van Haynes, zijn geweldige gitaarspel waarvan The Allman Brothers Band ook flink van profiteerde, het grote improvisatorische vermogen van de band en last but not least het heerlijk organische basspel van Woody. Samen met drummer Matt Abts stut hij niet alleen de songs maar zingt en bromt hij er met zijn instrument zijn eigen maar zeer passende melodietjes doorheen. Mede daardoor klonk Govt Mule, hoewel 'slechts' een trio, zo vol - en ontstonden de vergelijkingen met Cream, Jimi Hendrix Experience en ZZ Top." (Wim Koevoet, Platomania)
Heruitgave van het debuutalbum uit 1995, van groovy en heavy bluesrockband die opgestart is door Warren Haynes en Allen Woody, op dat moment beiden Allman Brothers Band-leden en drummer Matt Abts. Natuurlijk zijn er Allman Bros-trekjes te horen in de muziek, naast invloeden van Cream en jaren '70-ZZ Top. Woody zou in 2000 op 44-jarige leeftijd komen te overlijden, waarop bijzondere projecten met vele gastbassisten volgden. "Gov't Mule's self-titled debut is a scorching set of heavy blues-rockers. Although they have some difficulty coming up with memorable original material, the band is loose, funky, gritty, and real. They have enough burning licks to make the record a worthwhile listen for guitar fanatics." (David Jehnzen, Allmusic)
Gedreven bluesy rock, met weer vele prominente bassisten op de plek van wijlen Allen Woody, o.a. Chris Squire, Alphonso Johnson, Tony Levin. Maar let ook op Warren Haynes' prachtige soulzang en soepele gitaarspel plus Matt Abts groovy drums! De tweede schijf bevat een 'enhanced track' voor CD-ROM-spelers.
Derde album, uit 2000, van bluesrockband van toenmalige Allman Brothers Band-leden Warren Haynes (g) en Allen Woody (b) met drummer Matt Abts. Sterke, ZZ Top- en Cream-achtige songs. Mmv Ben Harper. Woody zou niet veel later overlijden.
Zeer Cream-achtige blues/hard-rockband die na de dood van bassist Allen Woody deze plaat maakte met vele prominente gastbassisten: o.a. held Jack Bruce, Flea, Bootsy Collins, John Entwistle. Verder nog leden van Allman Bros Band, Black Crowes.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
