Concertopnamen gemaakt tijdens het gelijknamige popfestival in Rio de Janeiro op 19 januari 2001
"Vijf jaar na "The Final Frontier" zijn alle ingrediënten van het echte Maiden-geluid er weer volop: de gedubbelde gitaarpartijen, de knorrende bas van Steve Harris, de holderdebolder tempowisselingen en de expressieve zang van Bruce Dickinson. In de lappen tekst wordt als vanouds volop geput uit legendes en historische verhalen. De songs van Iron Maiden waren - uitzonderingen daargelaten - ooit redelijk compact, maar gaandeweg begon de muziek steeds meer progressieve trekjes te krijgen. Het is een lijn die op dit eerste dubbelalbum van de band wordt doorgetrokken. Het epos wordt gedomineerd door lange stukken als "The Red And The Black" (13:33), "The Book Of Souls (10:27) en "Empire Of The Clouds" (18:01). Het laatste nummer is van de hand van Dickinson en bevat voldoende muzikale rijkdom om aldoor te boeien. Echt inzakken doet het album eigenlijk nergens. Het herkenbare geluid en de bevlogenheid van de muzikanten vormen nog altijd een onweerstaanbare combi." (Robert Haagsma, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
Het 7de studioalbum met opnieuw een hit: 'Can I Play With Madness'. Voor de rest wordt op dit album vooral teruggegrepen op de oudere stijl: lange nummers met veel tempo-wisselingen. Luister maar naar het titelnummer. Het schijnt dat er, tussen de vele tournees door, uit een hoed met oudere compositie-ideeën is gegraaid. Net als op "Somewhere In Time" is de gitaarsynthesizer weer te horen, in bijv. "Infinite Dreams". Deze remastered edition heeft een 'enhanced section' met o.a. video-materiaal.
Concertopnamen, gecompileerd uit de optredens die de Britse heavy metal-band op 27 en 28 november 1988 in de NEC in Birmingham gaf. De band was toen bezig met de lange "Seventh Tour Of A Seventh Tour", n.a.v. het album "Seventh Son Of A Seventh Son" en zat zeker commercieel gezien op een hoogtepunt. Naast veel nummers van dat album en het daaraan voorafgaande "Somewhere In Time" ontbreken ook oude successen van "The Number Of The Beast" en zelfs de jaren ervoor (pre-Bruce Dickinson) niet. Het podium is groots en schitterend vormgegeven in de stijl van de albumhoes van Derek Riggs, met natuurlijk een opvallende rol voor mascotte Eddie. De band verkeert in blakende vorm: de ritmesectie is meestal strak, de gitaristentandem laat vele melodieuze gitaarsoli en -duetten horen en Dickinson staat veelal in scheepshoorn-stand. Natuurlijk mist hij wel eens een nootje en af en toe is de zuiverheid discutabel, maar het is indrukwekkend wat hij vocaal neerzet. Disc twee bevat documentaires en enkele videoclips.
En zo blijkt dat heavy metal ook de hitparade in kan (de nummers "Wasted Years" en "Stranger In A Strange Land"). Opmerkelijk nieuwtje voor de band: de gitaar is zo nu en dan aan synthesizers gekoppeld. Het epische slotnummer verhaalt over Alexander de Grote. Deze remaster bevat een multi-media-sectie met o.a. videoclips en biografieën. Ook het boekje is extra dik en fraai geïllustreerd met vele foto's.
Dat nummer is natuurlijk 666, dat horen we al in het beroemde gesproken intro (citaat uit De Openbaring Van Johannes). Dit is 't 1ste Iron Maiden-album waarop de allesomverblazende stem van Bruce Dickinson is te horen. Het album (nummertje 3, uit 1982) is een van DE heavy metal-klassiekers van de jaren 80. Nee: van álle tijden. Het titelnummer, "Run To The Hill", "Hallowed Be Thy Name", eigenlijk álle nummers zijn klassiekers in het genre. Deze remaster bevat een multi-media-sectie en heeft een dik boekje. Extra is het nummer "Total Eclipse", dat indertijd niet op het album werd gezet omdat het al als b-kant van de single "Run To The Hills" was gebruikt. Daar had men achteraf spijt van, iets wat met deze editie eindelijk rechtgezet kon worden.
Het tweede album ('81) en de laatste met Paul Di'Anno op zang. Ligt in het verlengde van het eerste titelloze album. In het verlengde betekent hier: gaat verder in ontwikkeling. Een fris geluid in het genre: (New Wave of British) Heavy Metal. deze remastered edition bevat twee multi-media-tracks en een uitgebreid boekwerkje met veel informatie en achtergronden, naast veel uniek foto-materiaal.
Het eerste (no. 4) IM-album zonder bezettingswijzigingen. Zo krijgt het IM-geluid een steeds vastere vorm, dwz heavy metal/hardrock met veel tempo-wisselingen. Bevat het heerlijke lange literair geïnspireerde "Rime Of The Ancient Mariner", met flinke lappen tekst uit het lange romantische epische gedicht van Samuel Taylor Coleridge (1798-1834). Deze remastered edition bevat twee multi-media-tracks en een zeer fraai boekje.
