"Vlak na de dood van zijn vrouw Geneviève zat Phil Elverum (= Mount Eerie), in haar werkkamer en ving hij, bewapend met haar gitaren en piano, de sporen van de man met de zeis in muziek. "A Crow Looked At Me" is een van de meest treffende platen over de dood ooit gemaakt. over zachte instrumentatie en met fluisterende stem, omdat hun pas 1-jarige dochtertje lag te slapen, deelt Mount Eerie alles. Hij toont ons Genevièves transformatie van mens naar hoopje ellende door de kanker, neemt ons mee naar de kamer waar ze haar laatste adem uitblies, naar de plek waar hij haar as uitstrooide, maar ook naar het soort van gelukkige moment waarop hij merkt dat haar foto's de herinneringen aan haar levenloze gezicht beginnen te vervagen. Bij de meest hartverscheurende teksten vliegt de toon en het tempo van Elverums stem de hoogte in en weet je: hier brak hij bijna. Zoals in "Real Death", zó puur en rauw en pijnlijk en eerlijk... Dit monument, hoe gitzwart ook, is uiteindelijk toch ontiegelijk mooi." (Randy Timmers, Oor)
"A Crow Looked At Me behoort tot de eerlijkste en heftigste platen die ooit over de dood zijn gemaakt, maar hoe vaak kan een plaat je overdonderen met zn verhaal alleen? Wanneer weet je het wel en wanneer wordt de muzikale inhoud bepalend bij de vraag of je nog vaker naar de plaat gaat luisteren? Voor mij was dat na een luisterbeurt of twintig. Toen begon mij pas echt op te vallen dat de muzikale omlijsting van Mount Eeries doorbraakalbum wel héél erg sober was. Het melodieus sterke Ravens bleek de enige uitzondering. Gelukkig is Elverums nieuwste plaat muzikaal een stuk sterker dan zn voorganger. Now Only is een inhoudelijk vervolg op A Crow Looked At Me en biedt opnieuw een verhelderende blik op hoe dat eigenlijk écht gaat, dat rouwen om de dood van de liefde van je leven. (...) Now Only is wederom een emotioneel zwaar album, maar staat veel steviger in zn schoenen dan zn voorganger". (OOR).
"Ofwel Phil Evrum. Met The Microphones maakte hij enkele van de meest originele en opwindende platen van nu. Hier verdiept en verfijnt hij z'n stijl. De noisefactor is vrij laag, Evrums gitaartokkel gloedvoller dan ooit. Met onvast-kinderlijke stem verwondert hij zich in terloopse poezie over de ongrijpbare schoonheid van de wereld en omstreken. Zijn z'n breed uitwaaierende nummers richtingsloos of inventief? Songs als "The Universe Is Shown" zullen je versteld doen staan. Bescheiden klassieker." (ML, Oor)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
