"Wat zijn we blij met de terugkeer van het Britse Morcheeba, een groep die van muzikaal eclectisme (triphop, electronic, pop, folk,..) een handelsmerk maakt. Intussen al meer dan twee decennia staat van dienst, nog steeds aanwezig. Op hun palmares: een aantal onvervalste klassiekers (neem Big Calm), maar de laatste jaren leverde de groep steeds vaker inwisselbare albums in zoals bijvoorbeeld Head Up High en Blood Lemonade. In hun muzikaal parcours was er onder meer het afscheid van medestichtend lid Paul Godfrey en vocaliste en uithangbord Skye Edwards bracht door de jaren heen een knappe reeks solo-albums uit. Toch zag de vocaliste, die Jamaïcaanse roots heeft, in dat het werk met Ross Godfrey toch net iets anders was. Nu is er met het geïnspireerde Blaze Away eindelijk nieuw werk. Vocaliste Skye en multi-instrumentalist Ross Godfrey hebben er helemaal zin in en dat levert een knap album op, met bijdragen van onder meer Roots Manuva en Benjamin Biolay". (Bron: Written In Music).
"De band bestaat tegenwoordig alleen nog maar uit zangeres Skye Edwards en multi-instrumentalist Ross Godfrey. Blackest Blue is hun tiende album onder de naam Morcheeba. Het album bevat 10 titels. Sferische tekeningen, diep geworteld in de historie van Morcheeba. Downbeat, electro-pop, trip-hop, allemaal gedoopt in de fantastische stem van zangeres en tekstschrijfster Skye Edwards, die eigenlijk steeds beter lijkt te gaan zingen. De nadruk wordt gelegd op lijkt, want Edwards was altijd al een fantastische vocaliste, dat je vooral live goed kon horen. Op Blackest Blue gaat Morcheeba meer dan tevoren mee in de post-covid-gewoonte dat nieuwe albums eigenlijk home recordings zijn op hoog niveau. Bands komen niet meer in de studio bij elkaar, maar nemen hun partijen onafhankelijk van elkaar thuis op. In het geval van Blackest Blue pakt dat erg goed uit. Het is waarschijnlijk het best geproduceerde album dat ik dit jaar mocht horen. Heerlijk hoe de stem in de mix ligt." (Mpodia)
Hun zwoele sound bouwt nog immer voort op 't succesvolle Bristol-triphopgeluid van midden jaren '90 en voegt daarbij warme soulzang, vele 'echte' instrumenten en rappers Pace Won en Slick Rick. CD2 bevat instrumentale versies van alle nummers.
Live-opnamen gemaakt in Brixton (2002) en Peking (2003) van Britse groep, die veelal onder het triphop-genre wordt ingedeeld. Nu heeft de muziek zeker elementen heeft van de 'stroperige' Bristol-triphop-sound, maar is wel veel minder mysterieus, vaker up-tempo en meer poppy en soulvol. De verleidelijke stem van Sky Edwards is een van de grote pluspunten van de groep. Kurt Wagner van de melancholieke Amerikaanse groep Lambchop is te gast in "What New York Couples Fight About".
Groep die de stroperige Bristol-triphop ooit als uitgangspunt had, maar daar gaandeweg (door gebruik van meer 'echte' instrumenten dan gebruikelijk in 't genre en door het integreren van elementen uit o.a. folk, dub) een eigen draai aan gaf.
Deel uit compilatiereeks. Geen hippe lounge en triphop, maar een eigengereide mengelmoes van eigenzinnige artiesten, van echte R&B tot Americana tot meer avant-gardistisch ingestelden (o.a. Dr. John, Jim White, Lambchop, Annette Peacock).
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
