"Ze zijn er weer. Terug op aarde. De maanvakantie in "Tranquility Base Hotel + Casino" (2018) beviel de Arctic Monkeys dermate goed dat Alex Turner aanstuurde op dezelfde stemmige sfeer en vocale freewheelerij voor "The Car". De Monkeys zijn zo langzamerhand niet meer dan de begeleidingsband van hun frontman: Matt Helders is tegenwoordig jazzdrummer, Nick O’Malley raakt zijn bas nauwelijks aan en Jamie Cook mag zijn elektrische gitaar alleen bij hoge uitzondering laten huilen van genot. Allemaal niet erg, Turner wandelt gewoon even rond in een tijdperk waar rockmuziek nog uitgevonden moet worden. Hij is er hoorbaar op z’n gemak. "There’d Better Be A Mirrorball" komt traag en orkestraal-statig op gang, met de zanger van dienst in croonerstand: ‘Don’t get emotional, that ain’t like you.’ Turner heeft zijn falset onder controle en durft ver te gaan. In Body Paint zelfs zó ver dat je bijna niet gelooft dat dezelfde man in een vorig leven "I Bet You Look Good On The Dancefloor" schreeuwde." (OOR)|
"Tranquility Hotel is geen rockplaat en zal even wennen zijn voor Arctic Monkeys-fans. Het kabbelt, er staan geen singles of hits op en pas na een paar keer draaien komt ie echt tot leven. De instrumentatie klinkt voornamelijk vintage sixties en is bescheiden gehouden, in Four Out Of Five en The Worlds First Ever Monster Truck Front Flip komt de band ergens ter hoogte van Pet Sounds uit. Met Turner in de rol van Brian Wilson. Niet eerder klonk een bandalbum grotendeels als een soloplaat van hem. Als tekstdichter overtreft hij zichzelf: Turner beschrijft laconiek surrealistische beelden die allang werkelijkheid zijn geworden. (...) Die Brave New World-achtige teksten in combinatie met onderkoelde croonerpop is de sleutel tot Tranquility Base Hotel + Casino. Geen pakkende plaat, wel één met gewicht in 2018. Later is allang begonnen en retrofuturisme de nieuwe realiteit. Vooruit, ik doe m ook: zes albums onderweg en nog geen spoortje van verval". (John Denekamp, OOR).
"Je eerste livealbum uitbrengen na een tot nu toe glansrijke carrière waar het einde nog lang niet van in zicht is, en dan alle opbrengsten doneren aan War Child en dat in een jaar waarin je als band met optredens niets hebt kunnen verdienen, verdient alle respect. Artic Monkeys doen dat gewoon met Live at The Royal Albert Hall. De opnamen van het album werden gemaakt op 7 juni 2018 in de Londense Royal Albert Hall met de start van de wereldwijde tour die volgde op het laatste album Transquility Base Hotel + Casino. Het concert stond dan wel in het teken van hun laatste verschenen album dat meer dan ooit een divers geluid liet horen en hier met vijf tracks goed vertegenwoordigd is, maar geeft met in totaal 20 tracks, waarvan er ook vijf van meesterstuk AM te horen zijn, natuurlijk zicht op een glansrijke carrière. Als met de knallende afsluiter R U Mine? het concert een einde vindt weten we dat we oorgetuige zijn geweest van een geweldig concert." (Written In Music)
Nu weten we dus wat de drummer van The Arctic Monkeys draait als hij thuiskomt van een avondje stappen. Rustige loungy slaapmuziek? Vergeet 't maar! Een uiterst eclectische ratjetoe met veel hiphop, maar ook klassieke (Stooges) én recente (Black Keys) garagerock, electropop, funk en soul. Als intro koos hij een track van de Italiaanse symfonische rockband Goblin, berucht om zijn vele soundtracks voor vage Italiaanse (horror)films. Op "Connexion" klinkt de band als Alan Parsons t.t.v. diens debuut. Mooi trouwens om Minnie Riperton eens met een uptempo kraker te horen in plaats van het eeuwige "Loving You". Arctic Monkeys-voorman Alex Turner sluit af met een voorgedragen verhaal(!).
De band uit Sheffield was in 2011 headliner van de eerste avond van het T In The Park Festival, dat jaarlijks plaatsvindt in Ballado, Schotland. De groep had eerder dat jaar het vierde album "Suck It And See" uitgebracht, waarmee men in Groot-Brittannië Lady Gaga van de eerste plaats van de albumlijst wist te stoten. Een andere reden tot feest is het feit dat bandlid Jamie Cook die dag, 8 juli, zijn verjaardag vierde. De groep speelt in 80 minuten een complete set van 21 songs, afgesloten met een gastoptreden van Miles Kane. Deze vormt met Arctic Monkeys-frontman Alex Turner het zijproject The Last Shadow Puppets. Toch wordt er met Kane geen song van dat duo-project vertolkt, maar "505" van het tweede Arctic Monkeys-album "Favourite Worst Nightmare". Geluid en beeld van de DVD zijn prima, maar hebben wel wat nadelen die doen vermoeden dat de bron een niet verder opgekalefaterd live-TV-verslag van het optreden betreft. Het betreft hier een uit Argentinië geïmporteerde DVD .uitgebracht.
Bevat een compleet concert van één van de populairste Britse bands van het moment, opgenomen in december 2007 in Manchester. Het was het laatste optreden uit de bejubelde 2007 World Tour van de band is een (en dan quoten we Oor) 'visueel feest dat het publiek echt onderdompelt in de stijl en kracht' van dit nog steeds erg jonge viertal. Hits als "I Bet You Look Good on the Dancefloor", "Fluorescent Adolescent" en "Brianstorm" krijgen een krachtige uitvoering, dat heerlijk detoneert met het nogal schuchter voorkomen van de, euh, jochies.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
