"De heren van Moonspell laten de laatste jaren interessante dingen horen. De Portugezen verrassen iedere keer weer. De progressieve benadering van de voorganger is gebleven, maar kent een heel andere invulling. De nieuwe songs zijn veel ingetogener en atmosferischer. Pink Floyd (het prachtige All Or Nothing) lijkt dit keer de grootste inspiratiebron, maar er is meer. Prachtig hoe in Common Prayers verschillende stijlen samenkomen (synthpop uit de jaren tachtig, progrock en Muse-achtige riffs) en hoe openingstrack The Greater Good is opgebouwd van melodieus naar extreem. Oud en nieuw komen samen op dit album. Zo doet het toetsenspel in het titelnummer oude tijden herleven, maar hoor je ook progrock-achtige orgelpartijen die je nog niet eerder hebt gehoord bij de Portugezen. Buitengewoon interessant. Het is knap hoe Moonspell er keer op keer in slaagt om zichzelf opnieuw uit te vinden. Hermitage is een zeer sfeervol en indrukwekkend album." (Metal Fan)
"In 1995 trad het uit Portugal afkomstige Moonspell met het meesterlijke "Wolfheart" in de voetsporen van Paradise Lost. Een vergelijking die de gothic metal band rondom frontman Fernando Ribeiro nooit helemaal van zich af heeft kunnen (of willen) schudden. Niettemin kan men twintig jaar later terugkijken op een even consistent als succesvol oeuvre. "Extinct" is het elfde werkstuk van de band dat de met het indrukwekkende tweeluik "Alpha Noir/Omega White" ingeslagen weg grotendeels continueert met een op smaak gebracht brouwsel van duistere, met scheuten death- en darkmetal vermengde mascara-metal. Nieuw zijn de af en toe opduikende Oosters aandoende melodieën die een en ander van extra mystiek voorziet zoals te horen in de meeslepende opener "Breathe (Until We Are No More)". Extinct biedt weliswaar weinig nieuwe invalshoeken maar de groep weet wel weer een groot aantal prachtcomposities af te leveren zoals "Domina", "The Future Is Dark" en het titelnummer." (Dries Klontje, Platomania; cijfer: 8,0)
Doommetal met grote begeleidende rol voor synthesizers. Diepe grunt, vrouwelijke achtergrondzang (hier en daar). Teksten over (sexuele avontuurtjes met) vrouwlijke weerwolven, vampieren en meer van dat soort creaturen.
Portugese gothic metal. Met een cover van hun populaire fado-pop-landgenoten Madredeus, in het Portugees dus ook.
10 Maal Eremetaal-pagina, Aardschok 5/2006: "Beste CD in tijden van de Portugese metalband. "Memorial" blaast je vanaf het begin omver en kakt nergens in - woede en kracht spatten er vanaf. Da's wel wat anders dan de industriële deuntjes op "Butterfly Effect" en "Darnkess And Hope". Dit doet weer denken aan "Sin/Pecado", "Wolfheart" en "Irreligious". Complimenten ook voor het instrumentaal-orkestrale "Proliferation": fenomenaal! Dat Moonspell na jaren nog steeds weet te verbazen doet meer dan goed." (AB)
Sfeervolle, afwisselende doommetal. In de begeleiding vinden we, zeker voor 't genre, allerlei originele elementen: viool, fluit, doomy synthesizerklanken, hoge vrouwenzang. Heftige, speed-achtige passages afgewisseld met sferische stukjes.
Gothische metal die bol staat van sfeerwisselingen. CD1 is een single van 't album 'Sin (Pecado)' en bevat o.a. de Depeche Mode cover 'Sacred'. CD2 is een liveregistratie van zo'n 40 minuten.
"Ligt in de lijn van 'Darkness And Hope', maar de Portugese gothic metalband boort wederom nieuwe bronnen aan: de nummers klinken bozer, agressiever, dynamischer en orkestraler. Op 't CD-ROM-gedeelte een boek(!) van Jose Luis Peixoto." (AB,AS)
