"The remix by longtime Floyd engineer James Guthrie surfaces layers, textures and nuance of Animals that one could only speculate were there in the first place. It’s always a sonic-enhanced adventure with Pink Floyd, and previous remixes tend to reveal buried intricacies. Here, Gilmour’s guitar is brighter, Waters’ bass boomier, and Nick Mason’s drumming punchier. The reverb of the vocals seems to ring out a little more as well. What’s most evident, however, is the maneuverability of Rick Wright’s keyboards. The subtle touch Wright offered tends to get overlooked, but the remix demonstrates just how essential his various voicings and tones were to Pink Floyd’s sound. One sweep through “Sheep,” and you feel the crispness of Wright’s approach to the Fender Rhodes as it cozies up to your ear drums. When Gilmour’s guitars come crashing through, you may feel compelled to raise a glass and salute your sound system." (vintagerock.com)|
Het is intussen bijna dertig jaar geleden dat de band nieuw materiaal opnam (al kwam in 2014 wel nog een nieuwe plaat uit met The Endless River), maar voor de oorlog in Oekraïne kropen de mannen samen nog eens in de studio. David Gilmour en Nick Mason rekenen op het zangtalent van de Oekraïense Andriy Khlyvnyuk van de groep Boombox, maar zelfs in het Oekraïens (en zonder Roger Waters) klinkt Pink Floyd zoals Pink Floyd. De schoondochter van Gilmour is trouwens van Oekraïense afkomst, waardoor deze oorlog geen ver-van-hun-bedshow is voor de mannen. De muziek versterkt de dramatische tekst en zang van de Oekraïense zanger en ondanks dat we weinig van de tekst begrijpen, is de emotie, dankzij het indrukwekkende gitaarwerk, wel voelbaar tot in je kleine teen. (Robbe Rooms, 2022, DansendeBeren.be)|
"Of deze heruitgave beter klinkt dat de voorgangers is een kwestie van smaak, maar het is goed dat A Momentary Lapse Of Reason weer volop in de aandacht staat: het eerste Pink Floyd-album zonder Roger Waters, die de band twee jaar eerder had verlaten, maar met geweldige songs als Learning To Fly, On The Turning Away, One Slip en The Dogs Of War." (Platomania)
Na jarenlang van tournee naar tournee leven, zonder ruimte voor reflectie, was het viertal dit schema én de setlist zat. Die set varieerde te weinig, omdat de albums door dat drukke schema totdantoe haastklussen waren en er per plaat steeds te weinig materiaal bijkwam dat live goed beklijfde. Tijd voor meer ambitie, een conceptwerk. De oerversie ging live al begin 1972 in première en vervolgens werd er een jaar aan gesleuteld. Resultaat is één van de allerbeste en meest succesvolle rockalbums allertijden! Deze remaster verscheen tegelijkertijd met de grote Immersion-box. Pink Floyd-technicus James Guthrie heeft met gebruik van de laatste stand der techniek een fraaie nieuwe master afgeleverd.
Het 5de Floyd-album is het 1ste waarop je het etiket 'symfonische rock' kunt plakken, zij het dat Floyd hele andere muzikale bronnen aanboort dan bijv. Yes, Genesis en ELP. Voor het zesdelige, plaatkantlange titelstuk wordt een flink blaasorkest plús koor ingezet, met grootse klassieke sound tot gevolg. Floyd leunde hiervoor zwaar op de arrangeerkunsten van Ron Geesin. De 2de helft bevat enkele sterke nummers, maar ook het wat flauwe "Alan's Psychedelic Breakfast" dat het van de geluidseffecten moet hebben.
"The concert film has been restored and expanded to 16 songs, using more than 100 cans of original 35mm film negatives, which were transferred to 4K and newly re-edited by Barry Trickett with Aubrey Powell directing. The sound has also been remixed by David Gilmour, Andy Jackson, and Damon Immons using the original multitrack sources. The results are altogether incredible. This isnt your usual music in the fronts, audience in the rears concert film experience. The immersive audio mix places you right in the middle of the action, with a balanced soundstage that beautifully incorporates all your speakers. You find missing tracks (Yet Another Movie, Round and Around, A New Machine Pt. 1, Terminal Frost, and A New Machine Pt. 2. (not on the original album). With improved visuals, more songs, and a gorgeous mix, this new edition is the best way to enjoy Delicate Sound of Thunder." (The Second Disc)
Deze cd bevat materiaal dat is opgenomen in de (Roger Waters-loze) periode 1987-2019. Er zijn veel niet eerder uitgebrachte dan wel geremixte studio- en liveopnamen. Deze 79 minuten zijn een samenvatting van een grote 16 schijven tellende boxset (5 cds, 6 blu-rays, 5 dvd's plus 2 7 inch vinyl singles). Zie de weblink voor een overzicht van de inhoud van de boxset. (GT, Muziekbank)
"Het moet voor Pink Floyd-leden David Gilmour en Nick Mason een emotionele klus zijn geweest: hun partijen toevoegen aan het weemoedig getoonzette restmateriaal van "The Division Bell" (1994). Nog één keer 'samenspelen' met hun in 2008 gestorven bandmaat Richard Wright. Dit resultaat is het afscheidsalbum waarop niemand meer had gerekend. Als de toetsen van Wright na 5 minuten het woord nemen en het weidse "It's What We Do" zich ontvouwt, emotioneert de muziek en is het bestaansrecht van het album al aangetoond. Er valt niettemin veel aan te merken op de CD, die maar één gezongen stuk telt: te ambient, te veel stukjes van anderhalve minuut waar we best zonder hadden gekund. Toch is het ook een staalkaart van waar het latere Floyd goed in was: beheerst huilend gitaarspel van Gilmour, veel ruimte. "The Endless River" hengelt naar de woorden 'waardig afscheid' en die verdient de plaat ook wel, nog los van een eerbiedige buiging voor het instituut Pink Floyd, uiteraard." (Menno Pot, Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
"Vrijwel alles wat al jaren op talloze fan-verlanglijstjes circuleert in één keer prijsgegeven. De ruimte ontbreekt om alle hoogtepunten aan te stippen. Maar wat niet onvermeld mag blijven: de unieke registratie van een optreden in Stockholm, 1967. En talloze BBC-sessies, waarvan het merendeel ook nooit eerder het licht zag. Vooral het uitgesponnen "Echoes", opgenomen op 30 september 1971, is van een breekbare schoonheid. Het is zelfs een van de mooiste uitvoeringen van het epos die we ooit hebben gehoord. Zeker leuk voor de Nederlandse fans zijn de radio-opnamen die in 1969 gemakt werden in Paradiso en het Concertgebouw ("The Man And The Journey") en in 1972 in het Olympisch Stadion in Amsterdam. De rest is te veel om op te noemen: de quadrafonische mix van "Atom Heart Mother", live-opnamen voor TV-programma's, de soundtracks met allerlei extra's voor o.a. Zabriskie Point en The Committee. Beeld en geluid van Kralingen 1970... Dat alles in een doos vol extra's." (Robert Haagsma, Lust For Life; 5 uit 5 sterren)
Meldingen
