Het eerste Styx-album met volledig nieuw materiaal sinds "Cyclorama" uit 2003. "The Mission" is een conceptalbum met een sciencefictionverhaal dat zich afspeelt in het jaar 2033, over de bandleden van Styx die een ruimtevoertuig met de naam Khedive bemannen en op weg zijn naar Mars. Het album opent met een symfonisch getinte ouverture die je meteen doet voelen met een concept te maken te hebben. Deze instrumental gaat naadloos over in het meest rockende nummer van de hele plaat: het uptempo "Gone Gone Gone". De andere rocker op de plaat is het 'verplichte' James JY Young-leadzangnummer, dat nu eenmaal bij een Styx-plaat hoort. De leadvocals zijn verder verdeeld tussen toetsenist Lawrence Gowan (hij zingt ook het genoemde "Gone Gone Gone") en (vooral) Tommy Shaw, die onder andere een van de diverse bepaald niet van Queen-invloeden gespeende nummers zingt, namelijk "Radio Silence" - alsook bijvoorbeeld het meer dromerige "Locomotive" dat de warmte heeft van de meest proggy Styx-albums, zoals "Pieces Of Eight" (1978), niet in de laatste plaats door de gebruikte keyboardsounds.
"Met de terugkeer op een major label bewijst Styx nog altijd een band te zijn die meespeelt. Met het album The Mission dat vier jaar terug verscheen, keerde de band uit Chicago terug naar de oude glorie. Die conceptplaat kende overigens een aantal zwakke plekken. Die zijn echter niet te vinden op dit Crash Of The Crown. Deze plaat is veel meer een groepsproject geworden omdat niet alleen Tommy Shaw het heft in handen heeft genomen. Terwijl voormalig frontman Dennis DeYoung deze maand ook stevig van zich afbijt met een sterk nieuw album, komt Styx met de beste studioplaat sinds.. Ja, sinds wanneer? Dat is een arbitraire zaak. Het wonderkind Shaw is in topvorm op deze plaat. Sinds zijn komst in 1976 op het album Crystal Ball, heeft de blonde alleskunner uit Alabama nooit verzaakt. Deze 17e studioplaat is daar nog maar eens het klinkklare bewijs van. Niet eerder schurkte een Styx-plaat zo nadrukkelijk aan tegen het meesterwerk The Grand Illusion (1977)." (Soundz)
"Dit album uit 1979 leverde Styx zijn grootste hit op, wat de plaat (en de band) hoog in de hitlijsten deed terechtkomen. Babe is een evergreen op de radio en is altijd weer terug te vinden in de all time favourite eindejaarslijsten. De rest van het album is op en top jaren 70 hard rock, dus inclusief de essentiële ballads. De band, die al sinds begin jaren 70 bestaat, is gegroeid van prog rock naar radiovriendelijke arena rock. In de doordachte composities en samenspel ligt de balans tussen theatrale en recht-voor-zn raap rock, waardoor Styx de luisteraar altijd weer weet te boeien." (Bertus / MOV)
Concert, opgenomen op 9 november 2010 in het Orpheum Theater in Memphis. dat jaar tourde Styx met live-uitvoeringen van twee van zijn beste albums, die achter elkaar gespeeld werden. Een live-DVD kon natuurlijk niet uitblijven. Deze is opgenomen in het fraaie, historische Orpheum Theater in Memphis. Wat opvalt is hoe gemakkelijk Styx het publiek om z'n vingers windt. Vooral toetsenist Lawrence Gowan is daar goed in, terwijl hij allerlei capriolen uithaalt achter zijn ronddraaiende keyboard (denk aan Jordan Rudess van Dream Theater). Hij vervult in de band de rol van de vertrokken Dennis DeYoung. Grappig genoeg is zijn stem door de loop der jaren zelfs op die van DeYoung gaan lijken... De oude kern van de band, gitarist/zangers Tommy Shaw en James "JY" Young, heeft nog niets van zijn energie verloren; drummer Todd Sucherman blijkt niet minder dan een virtuoos. De groep blinkt uit in glorieuze symfonische rock met AOR-trekjes en sterke refreinen met fraaie harmoniezang. Dit alles is met 11 camera's schitterend, en gelukkig niet nerveusmakend flitsend, gefilmd.
"Voordat Styx zich voornamelijk ging toeleggen op melodieuze rock, maakte de band een aantal heuse prog-albums. Het betreft de platen die verschenen bij het label Wooden Nickel. Van deze vier is voornamelijk Styx II en klein juweeltje en zeker een ondergewaardeerd album in het rijke oeuvre groeps-oeuvre. Het album bevat als buitenbeentje ook de eerste bescheiden power-ballad hit Lady, waarmee Styx doorbrak bij een breder publiek. Op Styx II waart nog duidelijk de invloed rond van de grote progressieve bands. Dennis DeYoung kan zijn voorliefde voor Keith Emerson bijvoorbeeld niet verbergen. Een van de betere nummers is het lange A Day van de hand van mede-oprichter John Curulewski, die na het vijfde album Equinox de band zou verlaten en in 1988 op 37-jarige leeftijd overleed." (Maurice Dam, Xymphonia)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
