"Met zijn bescheiden singer-songwriterplaat "Morning Phase" won jarennegentigfenomeen Beck Hansen (1970) in 2015 de Grammy Ward en troefde daarmee de commerciële pop van nu af. Net zoals vroeger komt hij na een introvert album met een eclectische popplaat. Hij maakte 'm met Greg Kurstin (Adele, Sia, "Concrete And Gold" van Foo Fighters), waarschijnlijk de meest gewilde producer van het moment. Het lijkt erop dat Beck met Kurstin - ze speelden samen bijna alles is - een echte 'nu-pop'-plaat wilde maken. "Colors" bevat voornamelijk elektronisch vormgegeven, uptempo popsongs met pompende dansritmes die muzikaal soms wel aan Sia doen denken. 'Feelgood' en zomers, maar ook pompeus en stampvol geproduceerd, waardoor de songs soms aan kracht verliezen. Het al 2 jaar oude "Dreams" is een voltreffer, net als het funky "No Distraction" en het Beatlesque "Dear Life", met een aanstekelijk "Lady Madonna"-pianomotief. Maar bijna elke track wil een hit zijn, wat de plaat vermoeiend voor de oren maakt." (John Denekamp, Oor)
In aanleg folky, ingetogen, haast lethargische liedjes, die door Radiohead-producer Nigel Godrich met een klankenpalet zijn aangekleed dat daar behoorlijk mee contrasteert, tot aan complete bombastische strijkorkesten aan toe. (naar Oor)
Alleen via artistdirect.com te verkrijgen album met b-kantjes en rarities, gerelateerd aan 'Midnite Vultures', plus videoclip ('Nicotine And Gravy'). Ondermeer rare remixes in jaren '80-electro-, onvervalste hardcore-gabber- en latin-stijl.
Met DVD met films bij alle nummers van de CD. "Logisch vervolg op "Guero", dat een 'return to forms' was. We horen 'm teruggrijppen op "Odelay"("Think Im In Love"), de flauwe ongein van zijn vroegste werk ("1000 BPM") en de rijk georkestreerde liedjes van "Sea Change" ("Movie Theme", "Strange Apparition"). Je kan zeggen dat hij geen keuze weet te maken. Je kan ook zeggen dat hij nu inziet dat het samenbrengen van 70 jaar popmuziek zijn stijl is. En hij bewijst daar een meester in te zijn." (JvV, Oor)
De meeklap-single van 't 'Odelay' in album- en remixversie. Dit aangevuld met de track 'Bonus Beats'.
Zijn 's mans reguliere platen soms al behoorlijk maf, op z'n b-kantjes gaat hij vaak nog verder, o.a. middels bezopen excecities in door gewone stervelingen allang vergeten muziekstijlen.
Dat heerlijk leizig bezopen klinkende nummer van 'Mellow Gold', aangevuld met drie erg lo-fi klinkende, niet elders te horen, nummers.
Op 21 juli '96 gaf Beck een concert in 't hoofdstedelijke Paradiso in 't kader van 'Odelay'. Vele nummers van die plaat, van 'Mellow Gold' en ook z'n twee indie-platen. Leuk zijn de olijke interludes, zoals Beck's kijk op Engelse techno.
Dit onweerstaanbare nummer staat er in drie versies op. De 'Odelay'-versie, een extra vervreemdende mix van the Dust Brothers én een heel aparte, waarbij het lijkt of er een willekeurig hardcorenummertje doorheen wordt gedraaid. Zeer grappig.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
