"Korn is niet stuk te krijgen. De band is een vrij constante factor in de nu-metalscene, alhoewel de rockers dat predicaat inmiddels wel ontstegen zijn. "The Serenity Of Suffering" is het twaalfde album van de groep en de opvolger van "The Paradigm Shift" uit 2013. Echt een klassiek Korn-album, waarmee de Amerikanen hun oude sound weer hervonden hebben. Dat is voor de fans van het eerste uur erg goed nieuws. De kenmerkende hoekige groove, de ronkende gitaren, de slappende basgitaar van bassist Fieldy en de gekwelde uithalen van zanger Jonathan Davis. Klassiek Korn, dus zwaarder en steviger dan wat we de afgelopen albums gehoord hebben, met een enorm rauwe energie, maar wel met meer melodie. Op "A Different World" nog een gastbijdrage van Slipknot-zanger Corey Taylor. Het album is geproduceerd door Nick Raskulinecsz, bekend van zijn werk met Foo Fighters, Deftones en Mastodon - en dat is wel terug te horen in de sound." (Jesse Voorn, Platomania)
"Nog maar drie officiële leden telt Korn, het aanvankelijke kwintet uit Californië dat met haar naamloze debuut uit 1994 wordt gezien als pionier en inspirator van de nu metal-beweging. Veel epigonen heeft de groep inmiddels ook overleefd binnen dit inmiddels behoorlijk tanende genre. Zij bewandelden zelfs, onder leiding van frontman/brulboei Jonathan Davis nieuwe paden met een heuse MTV Unplugged-sessie. Iets van deze akoestische escapades is beslist ook meegenomen naar dit zesde album. Zoals in het nummer "Kiss", dat wordt gedragen door weinig meer dan een akoestische gitaar en strijkers. Wat ook opvalt, is dat Davis zijn boze oerschreeuw veelal inhoudt en meer is gaan zingen (met een stemgeluid dat opvallend veel lijkt op die van Marilyn Manson). Maar bovenal is dit een donker album met een zwaar industrieel geluid; theatraal als immer, maar meer gelaagd dan eerder werk van de groep. Deze speciale uitgave heeft behalve een bonustrack ook een DVD met beelden achter de schermen en fotos." (MR, Muziekweb)
"Dubstep is de nieuwe muzikale melkkoe. De opwinding rond de welgeteld tien seconden die Britney Spears gebruikte van het nieuwe genre, was overdreven hoog. En elk zichzelf respecterend festival sluit de nacht af met een dubstep-DJ. Ook KoRn springt in op de hype en heeft voor zijn tiende plaat een heel leger aan dubstepproducers uitgenodigd. En toch klinkt deze mix veel natuurlijker en ongedwongener dan ie er op papier uitziet. KoRns originele geluid schurkte al dicht tegen de wobble-bass van dubstep aan en een beetje flirten met elektronica is de band ook niet vreemd. Daarnaast: maakt iemand als Skrillex niet de nu metal van nu? Hij is het dan ook die tekent voor de best in het gehoor liggende nummers. Andere namen, zoals Noisia en Downlink, blijven dichter bij het metalige geluid. Waar KoRn met zijn vorige CD terugging naar de roots, kijkt de band nu heel erg naar de hype van nu." (Tijs Heesterbeek, Oor) De DVD bevat een twee uur lang concert, gefilmd in een graancirkel(!).
"Er zijn weinig bands die we de afgelopen jaren zo herhaaldelijk muzikaal door de hoeven heb zien zakken als Korn. Met albums als "See You On The Other Side" en het afgrijselijke "MTV Unplugged" leverde de band werk af dat het huilen nog niet waard was. Maar voor dit 2010-album gaat Korn terug naar zijn roots. Het geluid waar het halverwege de jaren negentig allemaal mee begon en waar ze de wereld mee veroverden. Daarvoor heeft de band Ross Robinson weer opgebeld om, net als toen, de productie op zich te nemen. En dat is allemaal terug te horen op een ijzersterk album. De terugkeer naar de oorspronkelijke sound doet ook Jonathan Davis hoorbaar veel goeds. Hij klinkt net zo gestoord als toentertijd en brult, jankt en fluistert. De schizofrene riffs van James Munky Shaffer, het kenmerkende slappen van bassist Fieldy en het manische van Jonathan Davis: het is allemaal weer terug. De band toont zich van zijn allerbeste kant. En dat is pure klasse." (Matthijs, Metalfan.nl)
Met 'Play Me' met Nas. "Het muzikaal avontuur van 'Untouchables' is weg. Over blijft lompe, eenvormige nu-metal, waarin Jonathan Davis quasi-verongelijkt buldert, in letterlijk in elk nummer de woorden 'fuck' en 'hate' gebruikend." (Erik vd Berg, Oor)
19-tracks verzamelaar van de nu-metalband, met twee nieuwe nummers: covers van Cameo ('Word Up') en Pink Floyd (het 7 minuten lange 'Another Brick In The Wall Parts 1,2,3'). Op de DVD zeven songs, live opgenomen in CBGB's, New York, 2003.
