'Please' uit 1986 is het eerste album van de Pet Shop Boys. Het album is geproduceerd door Stephen Hague. Na het wereldwijde succes van de tweede uitvoering van de hit West End girls in 1985 en 1986 werd er besloten een album op te nemen. Het album bestaat voor een deel uit nummers die al waren geschreven voordat de Pet Shop Boys doorbraken. In 2001 werd het album geremasterd en op 4 juni in dat jaar opnieuw uitgebracht als een dubbel-cd. De tweede, getiteld Further listening 1984-1986, bevat nummers en mixen uit dezelfde periode als het album, die deels voor het eerst op cd verschenen of zelfs nog niet eerder waren uitgebracht.
"Het Britse duo Pet Shop Boys vierde haar grootste successen weliswaar in de tweede helft van de jaren 80 en het begin van de jaren 90, maar Chris Lowe en Neil Tennant maken tot op de dag van vandaag platen. Dat leverde in 2013 het ijzersterke "Electric" op, dat zich verrassend kon meten met de beste platen van het duo. Ook "Super" mag er weer zijn. Deze werd eveneens opgenomen met de Amerikaanse producer Stuart Price en laat een geluid horen dat voortborduurt op het geluid van "Electric". Het is een geluid dat flarden van het vintage Pet Shop Boys geluid van lang geleden bevat, maar hiernaast toch vooral is beïnvloed door de dansmuziek van dit moment en door de muziek van oude helden als Kraftwerk en Giorgio Moroder. Het levert een frisse en sprankelende plaat op, die er, net als zijn voorganger, zeer toe doet en stil zitten onmogelijk maakt." (Erwin Zijleman, Platomania)\n"De 30 jaar sinds debuut "Please" heeft inmiddels tientallen popklassiekers opgeleverd, waarin ironie, melancholie en gevatheid de bovenhand hebben. Ook op "Super" staat er weer een handvol. Sterkst is "The Pop Kids", waarin Neil Tennant (61) en Chris Lowe (56) terugblikken op de jaren 90 en zich inbeelden toen student te zijn geweest. Ze waren toen natuurlijk allang geen 'kids' meer maar wel zijn ze altijd vast blijven houden aan het (elektronische) popconcept. Na "Electric" (2013) is dit deel 2 van een trilogie, waarop nog meer dan voorheen de voorliefde voor elektronische muziek tot uiting komt. Producer is opnieuw Stuart Price, die de 12 liedjes een opgewekt uptempo geluid geeft. De Pet Shop Boys waren altijd al beter in pop dan in dance, en ook hier zijn de 2 nummers ("Pazzo!" en "Inner Sanctum") waarin vooral de beats het werk moeten doen het zwakst. Voor het overige is "Super" ijzersterke, met opnieuw tijdloze popliedjes vol regels die je lang bijblijven." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
'Introspective' is het derde studioalbum van de Pet Shop Boys. Het album is in 1988 uitgebracht op het Parlophone label van EMI. Introspective bevat zes tracks, in lange uitvoeringen. Slechts drie van de zes nummers waren volledig nieuw toen het album werd uitgebracht. Oorspronkelijk was het de bedoeling om een opvolger van het remix-album Disco uit 1986 uit te brengen. In 2001 werd het album geremasterd en op 4 juni in dat jaar opnieuw uitgebracht als een dubbel-cd. De eerste cd is het originele album. De tweede, getiteld Further listening 1988-1989, bevat nummers en mixen uit dezelfde periode als het album, die deels voor het eerst op cd verschenen of zelfs nog niet eerder waren uitgebracht. Een andere titel die werd overwogen voor het album was 'Bounce', aangezien het een album is met sterke dance / house invloeden.
De DVD bevat 27 TV-optredens van het synthipop-duo, plus het complete optreden op Glastonbury 2010 (21 nummers). In totaal meer dan drie uur! Daarnaast bevat de CD de 19 grootste hits.
Inner Sanctum is is een registratie van het uitverkochte live optreden van Pet Shop Boys vorig jaar zomer in het Royal Opera House in Londen. Een en ander ziet er fantastisch uit, mede door het erg mooie podium dat door Es Devlin werd ontworpen.
Album uit 2002. House-remixen van o.a. tracks van 'Release' plus 5 nieuwe nummers. Geen gemakkelijk 'beatje eronder en klaar', maar tracks die even atmosferisch en spannend zijn als warm-clubby en ultradansbaar. Mmv o.a. Felix Da Housecat.
"Een dubbel-CD met alleen maar single-B-kantjes dat is nog niet zo heel opmerkelijk voor een band als de Pet Shop Boys, die al meer dan 25 jaar meegaat. Maar "Format" is al de tweede en volgt op "Alternative" uit 1995. "Format" bewijst dat Pet Shop Boys eigenlijk het best op dreef is op de korte baan. Een echt klassieke singles-band, voor wie B-kantjes of bonus-tracks op CD-singles net zo belangrijk zijn als de albums. Dit is méér dan een aanvulling op de platen die ze sinds 1996 uitbrachten. Het kan zich meten met hun beste werk, en is misschien wel hun beste release sinds "Very" uit 1993. Tussen de 38 nummers staan enkele doorsneesynthipop-stampers maar ook veel perfecte popliedjes, doordrenkt met melancholie. "Betrayed", "The Calm Before The Storm", "Always" en "Friendly Fire" zijn nummers die tot hun beste werk behoren, en maken van "Format" niet alleen een cruciale titel in hun oeuvre maar in dat van de Britpopgeschiedenis van de laatste 15 jaar." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Laten we het voor alle duidelijkheid nog even inwrijven: De A-kantjes van Pet Shop Boys zijn geniaal, maar zelfs hun B-kantjes bevatten meer leuke ideeën dan de meeste gitaarbands in complete albums stoppen" (Oene Kummer, Oor 17/95).
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
