"Indrukwekkend, zo mag je de heropleving van Queensrÿche nu wel noemen. Na enkele middelmatige albums, met "Decicated To Chaos" (2011) als creatief dieptepunt, doet de band weer volop mee. De frisse wind is gaan waaien met de aanstelling van zanger Todd la Torre (ex-Crimson Glory). Hij heeft het zure vertrek van Geoff Tate snel doen vergeten. De strijd tussen Tate en oprichters Scott Rockenfield, Michael Wilton en Eddie Jackson om het recht op de bandnaam is inmiddels gestreden. Er is nog maar één Queensrÿche en dat is een Queensrÿche zoals we hem het liefst horen. Dit tweede studioalbum met La Torre is divers. Zo heeft "Guardian" een soort uptempo gallopritme, is "Just Us" een melodische, maar geen al te sentimentele ballad, heeft "Toxic Remedy" een "Walk In The Shadows"-achtige groove en doet het lange, dynamische titelnummer denken aan "Suite Sister Mary". Het album combineert het beste van weleer met een hedendaagse sound. En La Torre? Die kan zingen!" (Patrick Lamberts, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
De uit Seattle afkomstige progmetalband Queensrÿche viel in 2012 uiteen in twee kampen: de muzikanten versus de zanger. Lopende de juridische strijd gebruiken vooralsnog beide kampen de bandnaam. In juni 2013 verschijnt het album van de Wilton/Jackson/Rockenfield-clan. Zanger Geoff Tate is dat 2 maanden voor. En dat terwijl hij ook al recent een solo-album ("Kings & Thieves") uitbracht. Onder de Queensrÿche-vlag brengt hij beduidend steviger muziek. En dat terwijl de poppy elementen op "Dedicated To Chaos" door de fans juist Tate werden verweten. Maar voor "Frequency Unknown" heeft hij een royale graai gedaan in de metal- en hardrockmuzikantenruif: we komen bijv. ex-Whitesnake-bassist Rudy Sarzo tegen, Judas Priest-gitarist KK Downing en Y&T-gitarist Dave Meniketti. In "The Weight Of The World" horen we Chris Poland (o.a. Megadeth, Damn The Machine). Het is niet alleen het meest rustige, maar ook meest progressieve stuk van "F.U.", dat voor de rest en wat meer recht-door-zee hardrock/metal-karakter heeft.
De band uit Seattle maakte in 2006 een vervolg op het progmetalmeesterwerk uit 1988. Dat schreeuwde natuurlijk om een integrale vertolking van beide albums achter elkaar. En daar is nu dus een DVD-registratie van. Pamela Moore, Sister Mary op beide albums, is in levende lijve aanwezig. Verder zijn er acteurs voor overige rollen. Ronnie James Dio, die op het tweede album de rol van Dr. X zingt, is in de alleen in de bonus features te zien. De concerttoegiften, zijnde "Walk In The Shadows" (van "Rage For Order") en "Jet City Woman" (van "Empire"), zijn ook opgenomen op deze dubbel-DVD-set. Verder is er een tourdocumentaire te zien.
Queensrÿche anno 2011 klinkt minder zwaar op de hand en compacter dan op "American Soldier", dat dan ook een heel zwaar thema had. De muziek is ook minder 'metal' en soms zelf behoorlijk poppy te noemen. "Around The World" neigt naar U2, andere nummers hebben haast funky ritmes. Soms klinkt de band wat te geforceerd 'modern' - een kwaaltje dat Queensrÿche na het vertrek van Chris DeGarmo wel vaker te pakken had. Om de progressieve metal- en rockliefhebbers vast te houden hadden diverse songs wel wat meer sfeer- of tempowisselingen kunnen gebruiken. Het slotnummer is nog het meest klassiek: je hoort hier haast de geest van Chris DeGarmo terug. Een gelaagde song met bijzondere gitaar-akkoorden, fraaie drumritmiek en hier wél veel sfeer. Het voorlaatste "The Lie" is zo'n typische compacte Queensrÿche-2011-song, maar wél met iets wat we véél te weinig horen sinds het vertrek van DeGarmo: zo'n heerlijke dubbelstemmige gitaar'solo'. Ook nog eens met lekker eigenwijze, sterk percussieve Rockenfield-ritmiek eronder.
Verschuiving van sound, vanuit de symfonische metal-hoek naar een Soundgarden-geluid met bondige, directe songs. Opvallend is de licht vervormde zang, wat 't geheel 'n wat aggressief-koele sfeer geeft.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
