"10 Songs opent met een typische Travis song. Een mooie melodie, een stemmige instrumentatie met warme gitaarlijnen en een heldere piano en de al even warme stem van voorman Fran Healy, die deels uit dezelfde vijver vist als Coldplays Chris Martin, maar de betere zanger is. Ook in muzikaal opzicht herinnert Travis aan de eerste jaren van Coldplay, maar waar de Britse band heeft gekozen voor het grote geld, is Travis oorstrelende popliedjes blijven maken. Openingstrack Waving At The Window had op The Man Who kunnen staan, maar Travis verlegt op 10 Songs ook wel degelijk de grenzen. In het zwoele The Only Thing krijgt Fran Healy hulp van niemand minder dan Susannah Hoffs, die nog net zo verleidelijk klinkt als in haar jonge jaren. Het is een zwoel uitstapje dat wordt gevolgd door het wat rauwere en psychedelisch aandoende Valentine, dat vooral Beatlesque klinkt." (De Krenten Uit De Pop)
"Travis maakte in 1999 met "The Man Who" de plaat die het waarschijnlijk nooit meer gaat overtreffen, maar het is zeker niet zo dat de band uit Glasgow nooit meer in de buurt is gekomen of gaat komen van dat onbetwiste meesterwerk. Ook op "Everything At Once" (overigens opgenomen in de legendarische Hansa Studios in Berlijn) maakt Travis weer gitaarpop die de zon laat schijnen. De band heeft sinds haar debuut uit 1997 patent op goede gitaarsongs en tovert ze ook op "Everything At Once" weer achter elkaar en bijna achteloos uit de hoge hoed. De songs van de band zijn ook dit keer uit duizenden herkenbaar, maar Travis durft ook zeker te experimenteren, waardoor de plaat weer anders klinkt dan zijn voorgangers. Op "Everything At Once" klinkt Travis net zo toegankelijk en aanstekelijk als de grote bands in het genre, maar blijft in artistiek opzicht toch net wat interessanter." (Erwin Zijleman, Platomania) \nDe DVD bevat videoclips bij 8 van de 10 songs van het album. In één fungeert Daniel Brühl als talkshowhost.
"Schotse band wier schaamteloos emotionele ballads aan Radiohead doen denken, mede door de Thom Yorke-achtige zang. De gedragen, Amerikaans klinkende songs worden verluchtigd met glamrock-getinte stampers. Behoorlijk indrukwekkend." (GH, Oor)
De vorige CD, 'Invisible Band', kon niet tippen aan het prachtige 'The Man Who'. Daarom is wat meer tijd genomen voor de opvolger en dat is te horen aan dit fraaie album waarop gekozen is voor een iets minder glad geluid. (Plato.nl) "Dit 4de album is donkerder, rauwer gemixt, minder poppy en op gezette tijden gitaargerichter dan de vorige platen. Vooral de eerste helft maakt indruk, daarna slaat de verveling een beetje toe." (RR,Oor)
Opgenomen op 8 december 2003 in het Alexandra Palace, Londen. 22 meeslepend-melancholieke britpopsongs live, o.a. de hit 'Why Does It Always Rain On Me?'. Verder de documentaire 'Inside Travis At The Palace'.
De 16 singles die de Britpopband totnogtoe uitbracht (o.a. de grote hit 'Why Does It Always Rain On Me?'), plus de nieuwe single 'Walking In The Sun' en het niet eerder uitgebrachte 'The Distance'.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
