20 jaar na de release van het debuut "Definitely Maybe" brengt Big Brother Recordings de eerste 3 Oasis-albums opnieuw uit, geremasterd en met zeer veel bijzonder bonusmateriaal. Dit legendarische debuut is als eerste aan de beurt, de andere volgen later in 2014. Het debuut is in 2014 precies 2 jaar oud. Het album komt nog altijd voor in vele lijstjes van legendarische albums. Niet alleen is het album geremasterd, bij deze deluxe versie zitten er twee CDs vol bonusmateriaal: B-kantjes en onuitgebrachte (live-)nummers uit het "Definitely Maybe"- tijdperk. Hoogtepunten: Nog nooit eerder uitgebrachte akoestische versies van "Live Forever" en "Shakermaker", opgenomen tijdens een instore sessie in Parijs t.t.v.n de albumrelease. "Half The World Away": een intieme versie van deze klassieker, opgenomen in Noel Gallaghers hotelkamer in Tokyo in 1994 "Strange Thing" in de versie van de originele demo-cassette uit 1993 "Sad Song" nooit eerder uitgebracht, live opgenomen in Manchester. (bron: Big Brother)
"Dit tweede album van Oasis was de beste plaat van de jaren 90 en verkocht nog beter dan "Definitely Maybe". Het krijgt nu, net als eerder al dat debuut, de Deluxe-behandeling. En het is een waar genot om deze Britpop in volle glorie uit de speakers te laten stromen. De hits zijn onverslijtbaar, de verbazing over het geniale en ongegeneerde jatwerk van Beatles, Stones en Kinks onverminderd groot en het is nog altijd heerlijk leunen tegen die muur van geluid met bluf en arrogantie als cement. Het originele album telde 12 tracks en deze heruitgave brengt de teller op maar liefst 40, verdeeld over drie schijven. De boel is geremastered, er zijn B-kantjes toegevoegd alsmede opnamen van soundchecks en live-opnamen. En omdat Oasis op B-kantjes en live vrijwel altijd piekte, zijn de toevoegingen zeer de moeite waard. Een van de vele hoogtepunten is het disc 3 afsluitende "The Masterplan" (live at Knebworth Park) met een orkest en de Brendan Lynch-remix van "Champagne Supernova"." (Wim Koevoet, Platomania: cijfer: 9)
"Hoe kon een zooitje ongeregeld aangevoerd door twee constant ruziënde broertjes uitgroeien tot de grootste band van het moment? Die vraag wordt beantwoord in deze documentaire van Mat Whitecross die eerder een geweldige film over Ian Dury maakte. Gebruikmakend van veel archiefmateriaal en enkele home videos volgen we de band van hun eerste rommelige optredens naar het nog altijd onovertroffen debuutalbum "Definitely Maybe" (1994) en opvolger "(Whats The Story) Morning Glory?" (1995). Er is al snel geen concertzaal groot genoeg voor de band uit Manchester, met als gevolg glorieuze optredens in het stadion van Manchester City en voor een uitzinnige mensenmassa op Knebworth in 1996. Daar houdt de film wijselijk op, want wat volgde was een zelfingenomen album ("Be Here Now"), nog veel meer broedertwisten, deels ook ingegeven door geld, en de onvermijdelijke ondergang. Doordat de hoofdrolspelers niet in beeld, maar louter sprekend commentaar leveren, is dit een fascinerend document." (Henri Drost, Platomania)
Menno Pot van De Volkskrant sprak over deze compilatie met voorman Noel Gallagher van de britpopband: "Oasis staat op een kruispunt: het platencontract met Sony loopt af en de band gaat niet bijtekenen. Het laatste album voor Sony is deze "best of". Gallagher: Ik houd niet van best of-albums, maar Sony wilde het beslist. Voor ons was vervolgens de vraag: bemoeien we ons ermee of niet? Ik heb ervoor gekozen dat wél te doen, ondanks dat ik een hekel heb aan ouwehoeren over liedjes van tien jaar geleden. Ach, eigenlijk is het wel cool: ik heb The Beatles, de Stones en The Who leren kennen via hun best of-albums. Er staan achttien geniale songs op "Stop The Clocks", en dan heb ik me nog ingehouden, want we hebben in totaal precies 25 geniale songs. Ik heb ze geteld.'" Extra bij de 2 CD's is een DVD met een vers interview met Noel en Liam, twee live-clips ("Fade Away" in Chicago, 1994 en "Champagne Supernova" op Knebworth 1996) én een trailer van de komende Oasis-documentaire "Lord Don't Show Me Down".
Voor de echte fans is er deze limited edition interview CD met 120 pagina's tellend boekwerk op CD formaat. Dit verscheen na de grote doorbraak van "What's The Stopry Morning Glory".
"Enigszins herboren: minder groots gearrangeerd, soberder en rauwer dan 'Be Here Now' en 'Standing...'. Veel rocky nummers, maar ook voor semi-akoestische liedjes is plaats. Verwijzingen zijn er naar Beatles, Byrds en Iggy Pop." (Raymond Rotteveel, Oor)
