Songhoy Blues bestaat uit 4 talentvolle jongens uit Mali, die al behoorlijk wat leed gezien hebben. Maar in plaats van leed krijgen we juist een enorme dosis positivisme van ze cadeau. Ze mogen dan wel uit het exotische en gevaarlijke Mali komen, dit zijn gewoon vier alledaagse jongens die de gitaar, drums, en bas bespelen om met volle overgave hun verhaal te vertellen. Geobsedeerd door hiphop en R&B waaronder de groten als Tupac Shakur en Craig David maar ook bands als The Beatles, The Police, Bad Company en Jimi Hendrix, hebben deze jongens de perfecte manier gevonden om het nieuwe met de oude, traditionele Songhoy-muziek te mixen. Ze hebben traditionele stijlen als de takamba en de meer moderne op gitaar gebaseerde klanken van Ibrahim Dicko, Baba Salah en Ali Farka Touré samen laten komen in een conventionele westerse sound. Met "Résistance" hebben ze hun rijke, eclectische sound vervolmaakt en horen we in essentie rasechte blues. Daar waar het ooit vandaan kwam. (bron: PIAS)\n"Zeer overtuigend album. Het zelfbewuste Songhoy Blues heeft zich in korte tijd ontwikkeld tot een van de belangrijkste Afrikaanse bands." (René Megens, Oor)
"Toen jihadisten gitarist Garba Touré uit het noorden van Mali verdreven naar het zuiden, leidde dat, hoe wrang de aanleiding ook, wel tot iets moois. Want deze zoon van Oumar Touré (die conga's speelde bij Ali Farka Touré) gebruikte de muziek om zijn emoties de baas te worden en bood zo zichzelf en anderen troost. Samen met medevluchtelingen formeerde hij Songhoy Blues. Songhoy staat voor het volk waartoe drie van de vier leden behoren, blues is een favoriete muzieksoort van de bandleden. Echte blues bevat dit debuut (opgenomen met Nick Zinner van Yeah Yeah Yeahs) niet. Nou vooruit, woestijnblues dan, die dicht in de buurt komt van acts als Toumast, Tinariwen en vooral Bombino. Geregeld ritmisch, soms opzwepend zelfs, maar ook met zachtmoedige rustpuntjes. Bombino bereikt liefhebbers die de wereldmuziek meestal links laten liggen. Datzelfde publiek omarmt wellicht ook Songhoy Blues. De songs zijn net zo lekker compact. De band was al voorprogramma voor Damon Albarn." (Kees van Wee, Heaven; cijfer: 8)
