Op 2 april 2015 in Atak, Enschede! "Het Amsterdamse My Baby baarde in 2013 opzien met debuut "Loves Voodoo". Funkbassist Larry Graham en later Seasick Steve namen het trio internationaal op sleeptouw. Henny Vrienten huurde het drietal in als begeleidingsband op "En Toch ". "Shamanaid" lost alle beloften in. Het muzikale concept berust op de spanning tussen de vederlichte vocalen van Cato van Dijck en de ronkende bluesy gitaren van Daniel de Vries, die een virtuoos is in alle stijlen: akoestisch, elektrisch, fingerpicking en slide. Joost van Dijck zorgt met drums, percussie en sampler voor een solide maar toch eigentijds aanvoelende basis. Daarin schuilt ook de kracht van de band: men bedient zich van een oud idioom, maar het klinkt alsof het vandaag is uitgevonden. De psychedelische bluesrock van het debuut had al karakter, maar met een randje gospel hier en een vleugje wereldmuziek daar krijgt het hier nog meer een eigen klank. Shamanaid bedient zowel het hart, het hoofd als de onderbuik." (Jan vd Plas, Oor)
"De albumtitel is goed gekozen, want deze muziek appelleert aan een oergevoel. Ernaar luisteren en erop dansen genereert een trance-effect dat we eerder kennen van dance dan van rock. Natuurlijk borduurt de band voort op voorganger "Shamanaid", maar er zijn duidelijk verschillen. In het gitaarspel van Daniel Johnston is de blues ditmaal wat minder prominent. En meer dan voorheen draait alles rond de vocalen van Cato van Dijck: dromerig, verleidend en bezwerend als een voodoo-priesteres. Waar aan "Shamanaid" nog liedjesstructuren ten grondslag lagen, is "Prehistoric Rhythm" meer een gevoel, een psychedelische trip. De grooves meeslepender dan ooit en het album gevarieerder in structuur en rijker aan klanken. Nieuw zijn bijvoorbeeld de invloeden uit de folk en wereldmuziek. Soms hand in hand met elektronica. "Ancient Tribe" is zelfs pure dance. "Make A Hundred" is net zo dansbaar, maar heeft een uit blues geputte aardse directheid. My Baby heeft de perfecte brug tussen rock en dance gemaakt." (Jan vd Plas, Oor)
"Het heeft niet lang geduurd voordat het Amsterdamse trio My Baby een formidabele live-reputatie opbouwde door meedogenloos te touren en door een uniek geluid te creëren. Niet alleen hebben hun shows de kloof tussen rock en dance perfect overbrugd. Hun wortels gedreven hypnotische dansmuziek heeft een formidabele betovering uitgesproken en heeft de wereld stormenderhand veroverd. Het is een geluid dat wordt geïnformeerd door gospel en blues die zingen en spelen versmolten met oude volksmelodieën. Daar komt nog de rauwheid van de jaren zeventig funk, Afrikaanse woestijnblues, Marokkaanse gnawa, Indiase raga en een vleugje EDM bij, allemaal gespeeld op gitaren en drums zonder computers of samples te gebruiken. Het is altijd een uitdaging om een live-jam op een plaat te zetten, maar de band heeft precies het geluid bereikt waar ze naar op zoek waren." (Platomania)
Die oude ingrediënten klinken bij My Baby opvallend vitaal in songs als "Out On Gin" en "Take It As A Warning", de radiosingle met karaktervolle soulzang van Cato van Dijck. Ze trok er ook de aandacht van Larry Graham mee, de Amerikaanse funkbassist (Sly And The Family Stone, Graham Central Station, Prince) die My Baby op sleeptouw nam. Niet alle songs zitten even strak in hun vel (stukken als "Got A Habit" missen nog wat richting), maar het eigenzinnige bandgeluid belooft veel: zo'n gejaagde interpretatie van Bob Dylans lange tirade "Masters Of War" - dat is lef hebben. Een uitnodiging voor Eurosonic/ Noorderslag in januari 2014 heeft de band binnen." (Menno Pot, Volkskrant; waardering: 3 uit 5 sterren)
"Never change a winning team, dus heeft My Baby de plaat weer voor een belangrijk deel opgenomen in de eigen studio met Mozes Meijer, met wie ze ook op hun vorige drie albums werkten. Voor de extra oren en productietips zorgden Tjeerd Bomhof (Voicst), Mathias Janmaat (Bombay) en de Engelsman Steve Dub (Chemical Brothers, Daft Punk, The Prodigy). Input zowel vanuit de alternatieve rock als de dance, precies de werelden die My Baby zo goed bij elkaar weet te brengen. Net als Mounaiki is Sake Sake Sake rijk aan exotische klankkleuren en toonladders. A Dream I Dream en Don’t Fight It zitten er vol mee en slepen de luisteraar de wondere wereld van My Baby binnen. Maar bovenal is de nieuwe My Baby een dansplaat, met onweerstaanbare beats die culmineren in opwindende drops. De juiste plaat op het juiste moment dus, want na twee jaar bankzitten is het vooruitzicht van lekker springen op hun exotische mengeling van rock, blues en dance wel erg aantrekkelijk." (OOR)|
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
