Het langverwachte dubbelalbum van de progressieve rock/metal band Dream Theater. "The Astonising" bestaat uit twee CDs met in totaal 34 nummers. Oprichter en bandleider John Petrucci heeft het album zelf geproduceerd en is samen met Richard Chycki (Aerosmith, Rush) en de legendarische componist David Campbell (Metallica, Linkin Park, Kiss) de Cove City Sound Studios ingedoken om "The Astonishing" op te nemen. Het album vertelt het verhaal van een retro-futuristisch en postapocalyptisch dystopia welke geregeerd wordt door een feodalistisch regime. Het is een plek waar een Chosen One kan opstaan om het rijk te verslaan en hiermee de illusie van een veilige wereld welke gecreëerd werd te ontmaskeren. Dream Theater staat begin volgend jaar maar liefst drie keer in Carré Amsterdam: Op 22, 23 en 24 februari zal de band hun live-reputatie meer dan waar maken met hun mix van progrock, heavy metal en symfonische rock. (bron: Roadrunner)
"In februari 2020 speelt de band twee shows in het Eventim Apollo theater in Londen, en deze opnames resulteren uiteindelijk in een concertregistratie over drie cds (en twee dvd's). Het hele album neemt iets meer dan twee en een half uur in beslag, een topprestatie! Het concert opent met Untethered Angel van het album Distance Over Time. Van dit album zal de band maar liefst zeven nummers spelen, op twee na is dat het hele album. Op cd 2 trapt de band af met het album Scenes From A Memory, dit loopt door tot op cd 3. Uit alles is te horen dat dit een band is die terecht op het hoogste podium staat, lange gitaarsolos en doordachte loopjes en bovenal ingewikkelde en breed uitgewerkte arrangementen. Ook voor de liefhebber die er niet bij was is deze registratie een genot voor het oor. Superlatieven schieten te kort, wat zanger James LaBrie, gitarist John Petrucci, toetsenist Jordan Rudess, bassis John Myung en drummer Mike Mangini hier ten gehore brengen is van de buitencategorie." (Rockportaal)
Nu de ongekroonde koningen der progmetal een overstap hebben gemaakt naar het Roadrunner-label (eerste release: "Systematic Chaos"), is het voor de oude platenmaatschappij (Warner) tijd oom terug te blikken op de bandcarrière, die begon met "When Dream And Day Unite" (1989). Maar toen was de band nog 'underground' en had men een andere zanger (Charlie Dominici). Vandaar dat men maar meteen begint bij album 2, "Images And Words" (1992), het eerste met zanger James LaBrie. Niet alleen wordt het album door velen nog immer beschouwd als het beste DT-album, ook bevat het de enige echte hit uit de titel van deze compilatie: "Pull Me Under". De band heeft altijd met een been in de metalwereld gestaan en met 't andere in symfo-regionen. Sommige nummers jakkeren Metallica-achtig agressief door, andere zijn melodieus, vriendelijker en soms ook poppy, met invloeden van bijv. Pink Floyd en Marillion. Reden om schijf 1 te wijden aan het hardere spul ('The Dark Side') en disc 2 aan melodieuzer werk ('the light side').
'Metropolis part 1' is een song op 'Images & Words', deel 2 is een conceptalbum van bijna 80 minuten en hun meest coherente werk sinds 'I&W' met sterk uitgewerkt concept. Voor symfoliefhebbers is het denderende metalgehalte wellicht wat hoog.
Als je niet weet waar je moet beginnen met symfometal, dan is dit een goed startpunt. Meteen het eerste nummer "Pull Me Under" trekt je onderwater en laat je niet meer bovenkomen tot het einde van de CD. Je hoort geschoolde muzikanten die niet hoeven te laten horen dat ze goed zijn. De nummers blijven hangen, zijn spannend en blijven dat ook na duizenden luisterbeurten.
Dream Theater is zonder twijfel één van de meest belangrijke progressieve metalbands. Het bericht dat Mike Mangini de nieuwe drummer werd van Dream Theater als vervanger van Mike Portnoy zorgde voor zoveel ophef dat Mangini trending topic was op Twitter. Dit album is Manginis opnamedebuut met Dream Theater. A Dramatic Turn Of Events mag oprecht tot het meest sterke en krachtige werk van de band gerekend worden; van de ijzersterke opener en tevens eerste single "On The Backs Of Angels" tot de prachtige ballad "Beneath The Surface". Het elfde studioalbum werd geproduceerd door John Petrucci en gemixed door Andy Wallace (Nirvana, Prince, System Of A Down). De documentaire The Spirit Carries On, over de audities voor een nieuwe drummer, is als bonus DVD toegevoegd. De documentaire was, opgesplitst in verschillende afleveringen, te zien op YouTube en werd in korte tijd meer dan 3 miljoen keer bekeken. In juli was de band headliner op Bospop 2011 en spoedig worden nieuwe tourdates bekend gemaakt.
CD van de Maand, Aardschok 6/2007: "De beste progressieve metalband allertijden bevestigd z'n reputatie met dit eerste album voor Roadrunner Records. De band neemt ons op dit 8 juweeltjes tellende meesterwerk mee op een reis door het verleden, waarbij inlvoeden van inspiratiebronnen/helden Rush ("In The Presence Of Enemies"), Metallica ("Constant Motion), Pink Floyd ("Repentance"), Queen en Beatles ("Prophets Of War") heel nadrukkelijk tot uiting komen. Alle songs vormen een 78 minuten lange, ware progressieve en epische verademing. Naast de input uit het verleden kijkt de band ook naar de toekomst door de toevoeging van moderne elementen als een growl, een rap en diverse technische hoogstandjes. Het vijftal verkeert in absolute topvorm en met name John Petrucci eist met zijn originele, supersnelle gitaarspel een zeer opvallende rol op. Klassieker." (André Methorst) Op de DVD staat niet alleen het album in 5.1 Surround Sound, maar ook een 90 minuten lange documentaire over het ontstaansproces van het album.
Een tijdlang had de progmetaltopband de gewoonte om in het geval van twee achtereenvolgende concerten in dezelfde stad de tweede avond iets bijzonders te doen. Namelijk het integraal spelen van een favoriet klassiek album. Pink Floyds "Dark Side Of The Moon" was er daar één van en een uitvoering daarvan vindt u op DVD in onze collectie. Maar een progmetalband heeft natuurlijk niet alleen prog- maar ook metalhelden. Dat blijkt uit deze in 2002 in Barcelona opgenomen integrale vertolking van het meestgeroemde Metallica-album. Interessant voor een virtuoze progmetalband? Jawel! Ingesloten tussen twee speedmetalbommetjes ("Battery" en "Damage Inc.") blaken 7 afwisselende, dynamische stukken vol sfeer- en tempowisselingen. Verschil met het origineel schuilt 'm vooral in het feit dat toetsenist Jordan Rudess een deel van de solo-ruimte opeist die oorspronkelijk exclusief voor gitaren was. En de instrumental "Orion", ook al in originele versie een intrigerend sfeerstuk, is toch eigenlijk een stuk proggy postrock?
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
