"Here Be Monsters werd ooit geschreven voor eenmalige uitvoering tijdens het 100-jarig jubileum van het Noorse Techniek Museum in 2014. De muziek verdiende meer, werd verder uitgewerkt en uiteindelijk met behulp van toetsenist Ståle Storløkken opgenomen. Het resultaat laat meest opvallend, de band van een zachtere kant zien. Na een prelude met enkel pianospel, gaat het album met Lacuna/Sunrise over in een atmosferische trip. Een avontuurlijk zestiger jaren gevoel heerst er over het album, als I.M.S. onheilspellend uitmondt in ouderwets stevige psychedelica. De donkere lucht weer opgetrokken pakt Motorpsycho de draad relatief kalmpjes op met prikkelende kunststukjes die zorgen dat er aan het album veel te ontdekken blijft." (Corné Ooijman, Platomania)
"Het pad van Motorpsycho is grillig, experimenteel, avontuurlijk, improviserend, vakkundig, freaky en uiterst productief. Toch is dat op een bepaalde manier weer voorspelbaar want de Noren laten zich niet voor een gat vangen en dat weten we inmiddels maar al te goed. The Crucible is hun zoveelste plaat, nog weer donkerder dan de voorgaande, maar ook voortbordurend. Too musically unwieldly for the punks, too gnarly for the prog nerds zegt de band zelf. Nog steeds is Motorpsycho in staat to raise hell. De plaat is opgenomen in Wales en door Motorpsycho zelf geproduceerd in samenwerking met o.a. Deathprod. Een compact geluid, rockend, gefocust en compositioneel nog steeds heel ambitieus." (Konkurrent)
De Noorse band Motorpsycho is al 28 jaar zeer productief. Spil is al die jaren het duo Bent Saether (gitaar, leadzang) en Hans Magnus Ryan (basgitaar, zang). De drumplek wisselde nog wel eens. In 2007 trad Kenneth Kapstad toe tot de band, waarmee diverse progressief getinte projecten werden ondernomen. Met Saether begon Kapstad de spin-off Spidergawd, dat zich op groovende psychedelische rock richtte. Spidergawd werd steeds populairder en Saether besloot al snel zich op Motorpsycho te richten. Niet veel later maakte ook Kapstad een keuze: juist voor Spidergawd. Motorpsycho moest dus op zoek naar een nieuwe drummer. Eerlijk gezegd waren we daar niet heel rouwig om, want hoe divers de albums van Motorpsycho ook zijn, met Kapstads almaar doordenderende drumgroove gingen live alle nummers op elkaar lijken. De vers van een jazzopleiding geplukte jonge Tomas Järmir werd begin 2017 als vervanger geïntroduceerd. Tegelijk kwam het nieuws dat het trio 'the desert' ging opzoeken. We waren 'bang' dat men terug zou vallen op de zuigende stonerrocksound uit de jaren negentig, maar het ging om studio's in de woestijn van het zuidwesten van de VS. Daar komt men vandaan met een dubbelaar die weer zeer gevarieerd is en soms doet denken aan de met southern rock geïnjecteerde albums van rond de eeuwwisseling en soms aan de proggy projecten die met organist Ståle Storløkken (nu niet betrokken) werden ondernomen. Het openende titelnummer, bij vlagen ook aardig heavy trouwens, is daar een voorbeeld van.
"'Meer dan 25 jaar aan muziek destilleren tot 2 representatieve schijven is onmogelijk', schrijft Motorpsycho in het dankwoord van deze compilatie. Tja, een band die jaarlijks zijn fans trakteert op EP's samenwerkingen, heruitgaven en reguliere nieuwe albums en het zich bijna tot doel heeft gesteld vooral te experimenteren en te vernieuwen, maakt het zichzelf natuurlijk niet gemakkelijk. Wat doe je dan? Je laat alle conventies los en gaat kijken welke songs je zelf het belangrijkst vindt. Geen "Feel" of "Waiting For The Day" op deze 'best of', maar wel bijvoorbeeld een deel van "Little Lucid Moments" en "The Golden Core" - obscuur materiaal dus. Maar na het luisteren van deze 17 songs weet je wel waar de band voor staat: sfeervolle, bijna heroïsche progressieve rock met veel jazz-invloeden en altijd werkend naar die knallende climax. Een echt hebbedingetje, al is het wel jammer dat de collaboraties met jazzcomponist Ståle Storløkken geen plaatsje hebben gekregen." (Paul Gersen, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
De directeur van het culturele festival in de kathedraal van Trondheim werd in 2012 diep geraakt door een uitvoering van "The Death Defying Unicorn" door Motorpsycho met jazztoetsenist Ståle Storløkken. Dit leek hem een ideale combi voor zijn Olavsfestdagene in die immense Nidarosdom. Met Storløkken dan natuurlijk op het indrukwekkende kerkorgel met bijna 10.000 pijpen. Juli 2014 was het zover. Motorpsycho had een werk geschreven voor band, orgel, kamerkoor en een folkduo. Voor het eerst in zijn 25-jarige muziekcarrière had Motorpsycho's Bent Saether voor de gelegenheid teksten in het Noors geschreven. De hoekstenen van het stuk hebben die zware Motorpsycho-groove die ook in "The Death Defying Unicorn" vaak opdook, maar er zijn ook klassieke passages met hoofdrollen voor koor en orgel. Al met al een intrigerend werk, waarin pure schoonheid en overdonderende kracht elkaar afwisselen. De set bevat 2 LP's, 1 CD en 1 DVD. De DVD bevat naast de registratie een interessante documentaire over de totstandkoming.
"Ook na 25 jaar leveren de productieve Noren nog steeds met grote regelmaat een nieuw album af. En vrijwel altijd van hoge kwaliteit. "Behind The Sun" mag aan dat lijstje worden toegevoegd. De opnamen werden net als voorganger "Still Life With Eggplant" gemaakt in de Brygga Studio's, in thuishaven Trondheim. Eveneens vertrouwd is het aantreden van gastgitarist Reine Fiske, die op vrijwel de hele plaat te horen is. "Cloudwalker" grijpt meteen de aandacht, door de onweerstaanbare groove, afgewisseld met vederlichte melancholieke rustpunten. Na de epische opener tempert men nog even de gitaren voor het zwoele en tedere "Ghost", als een prelude voor wat nog gaat komen. Het duurt dan ook niet lang voordat er weer van leer wordt getrokken. "On A Plate", met instant classic gitaarwerk, en "Kvaestor", een psychedelisch raspaardje, laten merken dat het menens is. "Behind The Sun" is in de breedte een veelzijdig en fris vervolg van het hopelijk nog lang aangroeiende oeuvre." (Corné Ooijman, Platomania; cijfer: 7,5)
"Psychonauten, de fans van Motorpsycho, worden al twintig jaar op hun wenken bediend met constant hoge kwaliteit. Samen met jazztoetsenist Ståle Storløkken (Elephant 9) is het trio in topvorm. Met het Trondheim Jazz Orchestra, strijkerscollectief Trondheimsolistene en een handvol anderen legt de band de lat voor rockoperas een trapje hoger. In ruim 80 minuten wordt de luisteraar meegenomen in een epos gebaseerd op het mysterieuze ongeluk van de walvisvaarder Essex, begin 19e eeuw. De strijd met Poseidon, met Moeder Natuur en onder elkaar wordt op magistrale wijze muzikaal neergezet. Opener "Out Of The Woods" toont meteen de kracht van dit grootse project. De hand van Storløkken is meteen hoorbaar en duidelijk. Als medeschrijver van acht werken, maar vooral als arrangeur, is hij de schakel tussen Motorpsycho en orkestbak. Blazers, orgel, gitaren en de zang van Saether versterken elkaar. Het resultaat is een van de best psychprogplaten van de afgelopen jaren." (Tjeerd van Erve, Nu.nl; 4,5 uit 5 sterren)
"In de lijn van voorganger 'Let Them Eat Cake'. Elk nummer is minitieus gearrangeerd (met opmerkelijke instrumenten als fluit, klavecimbel en wederom strijkers). De voorbeelden (Beatles, Floyd, Doors, Yes, CSNY) zijn overduidelijk." (HB, Oor) "Bouwt weliswaar voort op verleden (pop/rock van zo'n 30 jaar terug), maar door de hartverscheurende zang, de stoempende bas, het volstrekt intuitieve, vloeiende gitaarspel en de zielstrelende koortjes is het hemels Motorpsycho." (naar Oor)
Spelen vaker samen (bijv. op Lowlands 2002). Het Amsterdamse Konkurrent-label stopte ze in de Fishtank-studio. Met z'n 7-en verkennen ze vanalles tussen pop en jazz, vooral jazz, met een prachtig weids geluid. "Groot muzikaal avontuur." (Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
