"Def Leppard deed ooit dappere pogingen om met iets nieuws voor de dag te komen, maar het lijkt eindelijk tot de band doorgedrongen te zijn dat daar geen hond op zit te wachten. Dus grijpt de trots van Sheffield op dit twaalfde studioalbum terug op het beproefde geluid van de jaren tachtig: veel elektronica, galmende drums en mierzoete koortjes. Wel worden op dit titelloze album de songs en de obsessieve aandacht voor details die vooral "Hysteria" uit 1987 zo onweerstaanbaar maakte gemist. De band plunderde trouwens niet alleen het eigen verleden. Na Kid Rock gaat nu Def Leppard in "Sea Of Love" aan de haal met de akkoorden van Lynyrd Skynyrds "Sweet Home Alabama" en het broeierige "Man Enough" lijkt als twee zweetdruppels op "Another One Bites The Dust" van Queen. Los hiervan blijft het geluid van Def Leppard heel herkenbaar en biedt het album genoeg vakmanschap. Er staat echter niets op wat de groep zelf - of een van de grote voorbeelden - al niet eerder deed. Of beter." (Robert Haagsma, Lust For Life)
"Grijpt duidelijk terug op de gloriedagen van 'Pyromania', maar dan niet meer zo overgeproduceerd. Vloeiende, soepel en melodisch klinkende rock; soms heel erg poppy, soms vurig rockend en soms daartussenin. Een feest der herkenning." (GJV, AS)
"Hoewel Def Leppard veel livewerk als b-kantjes uitgebracht heeft, is het van een échte liveplaat nooit gekomen. Tot nu dan. "Mirrorball" koppelt een flink portie livenumers aan drie nieuwe studiotracks. De livetracks zijn opgenomen tijdens de toernees van 2008 en 2009 en klinken fantastisch. Nu zijn de concerten van Def Leppard erg goed maar soms klinken de nummers hier wel érg perfect: er zal hier en daar dus vast wel wat gesleuteld zijn. Het doet echter niets af aan de vreugde aangezien er ook nog wel wat rauwere randjes terug te vinden zijn ("Animal"). Alle grote successen komen voorbij en het valt daarbij op hoe lekker die nummers nog steeds klinken. Van de drie nieuwe tracks klinkt "Undefeated" echt als Leppard, geeft "Kings Of The World" de liefde voor Queen weer en "Is Its All About Believing" wat moderner. Samenvattend een heerlijk plaatje." (Platomania) Op de DVD staat een film over de 2008/2009-tournee, met daarin vier complete live-songs. Daarnaast zijn er twee videoclips te vinden op die schijf.
Gladgestreken typische jaren tachtig hardrock.
"Gelukkig hanteert de band niet langer de Mutt Lange-succesformule. Ze klinkt verrassend modern; aangename, zeer verdienstelijke songs waarbij Emotie over Produktie zegeviert. Soms zelfs oosterse en licht psychedelische invloeden." (RvH, Oor)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
