"Voor hun Diversions Vol. 5 plooien de drie dames uit Northumberland terug op hun vocaal talent: a capella en harmoniezang in de meest kwetsbare vorm. In België herinneren we de groep Laïs ( met Nathalie Delcroix) die oudere liederen brachten in een nieuw kleedje en live af en toe ook a capella gingen. The Unthanks zingen nu wel een heel (live) album vol met liederen van o.a. de progrocker Dave Dodds (Magpie), Richard Dawson (We Picked Apples ) en vele andere. Bij het horen van de perfectie in hun ongeschoolde stemmen, valt je mond open van verbazing. Breekbaar en melancholisch, begeesterd en vakkundig nemen ze je mee in hun rijke folk cultuur. Luister maar eens naar Bees (The Bee-Boys Song van Peter Bellamy), betoverend mooi. Eindigend met een pakkende samenzang, publiek invallend, in Farewell Shanty bekruipt je de nostalgie." (Keys And Chords)
Zoals de titel al doet vermoeden is "Archive Treasures" geen echt nieuw album van The Unthanks, maar een CD waarop rarities, exclusieve live-opnamen, demo's en outtakes zijn verzameld van de progressieve folkgroep rond de zusjes Rachel en Becky Unthank. Ook de kerst-single voor 2015 staat erop: een cover van "2000 Miles" van The Pretenders. Opvallend onder de live-opnamen is een 9 minuten lange instrumental, een cover van Robert Wyatt (waarop de zingende zusjes dus zelf niet eens te horen zijn, ten faveure van vooral strijkers en Lizzie Jones' betoverende trompet). Bezwerende is een song van folkveteraan Alex Glasgow "Close The Coalhouse Door", waarin trompet, viool en zingende zaag lange lijnen spelen over een repeterend pianomotief. De CD maakt ook deel uit van de exclusieve, zeer gelimiteerde "Memory Box", die alleen bij de band zelf te koop was (en al in voornotering uitverkocht), met verder o.a. een DVD en allerlei hebbedingetjes.
"In de loop der tijd veranderde de begeleidingsband rond Rachel Unthank, meer en meer in een echte band. Al geruime tijd deelt ze nu de microfoon met zus Becky en muzikaal zijn The Unthanks al lang niet meer te vangen onder alleen het kopje Britse folk. Ondanks dat de folk altijd wel blijft weerklinken in de vocalen, wordt telkens het avontuur opgezocht. "Mount The Air" is hiervan het beste voorbeeld. Het album start met de ruim tien minuten durende titelsong en behalve breed opgezette orkestratie, een gedragen geluid en spannende ingevingen, verrast het door halverwege even te transformeren in jazz. Alles is tot in de puntjes uitgewerkt en zonder uit de toon te vallen flirt "Mount The Air" met invloeden als jazz en triphop, hoewel het kalme beschouwende karakter van de plaat nauwelijks van richting verandert. Het slotstuk "Waiting" laat als teder instrumentaaltje de luisteraar laat bijkomen van een indrukwekkend album." (Corné Ooijman, Platomania; cijfer: 8,0)
Fans van Nick Drake bleven en bleven zoeken naar alle opnamen die er te vinden waren van de betreurde fijnzinnige singer-songwriter. Zo kwamen ook opnamen boven waarop diens moeder te horen waren. Velen raakten betoverd door haar kalme, zéér Engelse zang en door haar liedjes. Misschien niet helemaal het niveau van het beste van haar zoon, maar het was duidelijk van wie hij z'n talent geërfd had. Uiteindelijk verscheen er in 2011 een fraai verzorgde uitgave met haar liederen én een bundeltje met diens gedichten. Dit repertoire is geknipt voor de The Unthanks, de 'chamber folk'-band rond de zusjes Rachel en Becky Unthank. Hun warme zangharmonieën geven een nieuwe gloed aan de liedjes, versterkt door de spaarzame, herfstig klinkende begeleiding met vooral veel piano, viool en altviool. Extra bijzonder wordt het geheel door het feit dat Molly's dochter (en dus Nicks zus) Gabrielle Drake (actrice van beroep) de gedichten voordraagt. Deels tussen de songs door, soms ook een strofe halverwege. Met bedwelmend effect.
"De dames Unthank zijn altijd op hun sterkst als ze melancholische songs maken, want dan komt hun vocale kracht het hardst binnen. Op dit album zit alles op dat prettig droefgeestige level. De prachtige folksongs met elementen uit de jazz, klassiek, singer/songwritermuziek, Keltische en licht experimentele muziek worden naast hun emotionele zang verder verfraaid met viool, piano, bas, gitaar en diverse traditionele instrumenten. Ook zijn er zinnenstrelende strijkarrangementen te horen. Ze vertolken diverse traditionals, eigen nummers en covers van o.a. Tom Waits (No One Knows Im Gone), Jon Redfern (Give Away Your Heart) en zelfs King Crimson (Starless), maar allen gestoken in de sublieme eigen arrangementen. Dat levert ontroerende, aangrijpende, bezinnende en filmische momenten op die je niet eenvoudig loslaten. Alles hakt er behoorlijk in, zij het met fluweel bedekt. Puurder en wonderschoner dan dit zal je het zelden treffen. Een weergaloos, meesterlijk album!" (Jan Willem Broek, De Subjectivisten)
"The Unthanks have filed their soundtrack to Richard Fenwick's documentary about the north-east's shipyards under "Diversions Vol 3", but it proves as arresting as their "proper" albums. It's a stark creation, using little more than piano, violin and voices, but its minimalism lends poignancy to songs and poetry narrating the glory and grime of a vanished era. Mostly it's grime that's recalled; the hellish "Black Trade" that makes 'life a job', while "Monkey Dung Man" relates the perils of asbestos. Kipling's "Big Steamers" becomes lament rather than jingoism, Costello's "Shipbuilding" is skilfully underplayed and, on "Fairfield Crane", Rachel Unthank delivers a scene-stealing solo vocal." (Neil Spencer, The Guardian; waardering: 4 uit 5 sterren)
The Unthanks, de progressieve folkgroep rond de zingende zussen Rachel en Becky Unthanks, is in 2011 met "Diversions" een serie bijzondere live-projecten gestart. Deel 1 bevatte met strijkers gearrangeerde adaptaties van songs van Robert Wyatt en Antony And The Johnsons. Deel twee is gemaakt met een grote brass band en bevat arrangementen van ouder eigen werk en adaptaties van grote folk-songschrijvers. Zoals Ewan MacColl. Unthanks-pianist Adrian McNally maakte een suite rond diens "The Father's Song", ter gelegenheid van de geboorte van zijn eigen zoon (de moeder is trouwens Becky). Hij heeft er een ingetogen arrangement met een bedwelmende werking van gemaakt; het hoogtepunt van het album. Naar eigen zeggen is zijn bewondering voor Miles Davis' "Sketches Of Spain" erin terug te horen. Hij plakte er een wiegende postlude aan vast, gebaseerd op een melodie die zijn vader Max schreef toen hijzelf nog een jongen was. Zo maakt hij van deze suite een drie generaties overbruggend geheel.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
