"Ariel Pink identificeert zich graag met de clowns en beautiful freaks van de popwereld. Bobby Jameson (1945-2015) was het allebei een beetje. Een protestzanger die in de sixties even een superster leek te worden, aan lager wal raakte en later opdook als schuimbekkende vlogger. Dit album voor hem markeert Ariel Pinks terugkeer naar zijn oude lo-fi-aanpak. Melodieën verdwijnen onder tape-ruis en baslijnen verzuipen in een keyboardsoep, terwijl de componist hinkstapspringend van aalgladde softrock ("Feels Like Heaven") naar gotische new wave ("Time To Live") en Doors-achtige blues (het titelnummer) vliegt, met de gammele opnamekwaliteit als bindmiddel. De songs klinken wat minder ambitieus dan op de platen direct voorafgaand aan dit album. Het ligt veel meer in de lijn met doorbraakplaat "Before Today" (2010). Dat heeft als bijkomstigheid dat Ariel Pink zijn slechte gevoel voor humor wat vaker onderdrukt. Daarmee bewijst hij niet alleen Bobby Jameson, maar ook zichzelf eer." (Thomas Snoeijs, Oor)
"De als Ariel Marcus Rosenberg geboren Ariel Pink nam in zijn eentje al zon 500 nummers op, wat hem een cultstatus opleverde als een van Los Angeles bijzonderste lo-fi geluidskunstenaars. Met een band maakte hij dit buitengewoon kleurrijke album, waarop stijlen over elkaar heen buitelen, instrumenten elkaar verdrukken en de toon op een raadselachtige manier toch heel luchtig blijft. Dromerige melodieën waarin op de gekste momenten orgels, blazers of doo-wop koortjes de boel lijken te komen verzieken. Pink citeert volop uit de pophistorie van soul tot Zappa en van sixties-psychedelica tot eighties-hairbands. Steeds lijkt hij met zijn band iets te pakken te hebben, om daar vervolgens weer resoluut afscheid van te nemen. Echt toegankelijk wordt het nooit en Pinks rusteloze aanpak voorkomt waarschijnlijk dat het meesterlijke "Round And Round" de zomerhit van dit jaar gaat worden. Maar mooi, geestig en bij vlagen uiterst betoverend is het allemaal wel." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren)
"De vroegste (demo-)releases van deze Californische weirdo klonken als verweerde cassettebandjes vol stoffige, psychedelische pop. Het waren songs die met plakband en veiligheidsspelden aan elkaar hingen. Op zijn vorige uitstekende album, "Before Today", pakte Ariel Pink uit met een heuse begeleidingsband, Haunted Graffiti, die ook op "Mature Themes" voor heerlijke gestileerde retropop zorgt. Op de romantische sixtiessoul van "Baby" zingt de cultfunker Dâm-Funk mee; het elegante geintje "Kinski assassin" eert Frank Zappa; het ironische titelnummer flirt met doo-wop. Pink laat the blowjobs of death' doodleuk rijmen op crystal meth'. Héérlijk." (De Standaard; waardering: 4 uit 5 sterren) "Ariel Pink is de naam: de leukste popcomponist sinds Brian Wilson." (Thomas Snoeijs, Oor) \nOok The Flaming Lips dienen zeker genoemd als verwante groep.
Meldingen
