Het Duitse trio Brandt Brauer Frick werd bekend met 'akoestische techno': muziek die de wetten der elektronische dansmuziek volgde, maar dan vertolkt met akoestisch instrumentarium. Nu betekende dat niet dat er nooit elektronica was te horen, maar op "Joy" zijn akoestische instrumenten naar de zijlijn verdrongen en horen we veel synthesizers sequencers en een 'machinedrum'. Ja, er weerklinken ook 'echte' drums en percussie en er zijn gastrollen voor o.a. strijkers, piano en trombone. Een belangrijke toevoeging is verder een nieuw (vast?) bandlid, die het nog niet tot de bandnaam heeft geschopt: vocalist Beaver Sheppard. Hij declameert zijn teksten, waarbij hij wisselend klinkt als Green Velvet (Curtis Jones) en Karl Hyde (van Underworld). Net als bij Green Velvet worden de gedeclameerde teksten soms omkleed met weirde 'sweep'-geluiden, net als Hyde prevelt hij z'n teksten soms meer om een sfeer neer te zetten dan om verstaanbaar te zijn. Door de warme accenten behoudt BBF uiteindelijk toch z'n eigenheid.
Op Crossing Border, 15 november 2012 in Enschede. "House maken met klassieke instrumenten? Het klinkt ontzettend rul. Veel experimenten stierven in het verleden dan ook in schoonheid, maar nu is daar Brandt Brauer Frick. Drie nerdy Duitsers die op Eurosonic 2010 een heel orkest op sleeptouw namen en op het podium bewezen dat je een vierkwartsmaat ook prima kunt volbouwen met pauken en strijkers. Dit album is eigenlijk een tussendoortje Een paar nummers van het debuut "You Make Me Real" keren terug met nieuwe arrangementen, waaronder de successingle "Bop". Ook zijn er enkele opmerkelijke covers. Zo krijgt Agnes Obels "On Powdered Ground" een strenge bewerking (met medewerking van de zangeres zelf) en zingt Ninja Tunes Emika op het droevige "Pretend". Het resultaat klinkt andermaal verbazingwekkend en geslaagd. Wat Matthew Herbert in 2003 met zn bigband maar matig lukte, flikken deze Duitsers wel. Een houseparty in de orkestbak. Ingetogen misschien, maar retestrak uitgevoerd." (René Passet, Oor)
