Dit is de eerste complete uitgave van het concert dat op 28 augustus 1962 in het Sylvan Theatre bij het Washington Monument werd gehouden. Het was een bedankje naar studenten die tijdens de toen aflopende vakantie in Washington hadden gewerkt. Eerder die dag had president Kennedy de studenten al toegesproken. Kennedy was dus niet bij het concert. Het concert opent met een set door Dave Brubeck en zijn kwartet, met o.a. het toen nog vrij recente "Take Five". Dan volgt een set van Bennett met zijn eigen combo, die afsluit met zijn grote hit "I Left My Heart In San Francisco". De presentator van de avond wijdt er nog een grap aan: 'deze man is een medisch wonder: hij heeft z'n hart in San Francisco achtergelaten!'. Dan volgt het setje dat deze CD heel speciaal maakt: Bennett met Brubecks kwartet met grotendeels ongerepeteerd materiaal. Alleen "That Old Black Magic" werd al eens uitgebracht. Toen het duo pas na 47 jaar voor een tweede keer samen optrad, was dat dan ook de song die een late reprise kreeg.
"This album's place in jazz history has been solidified by its being the first platinum-selling jazz album. The producers of this anniversary set came up with some fine extras. First there's the (remastered) album. First there's a second CD that contains previously unreleased concert recordings form 1961, 1963 and 1964 with the classic quartet of Brubeck, alto saxophonist Paul Desmond, bassist Eugene Wright, and drummer Joe Morello. The track list is stellar and includes standards such as "Pennies from Heaven," and "You Go to My Head," in addition to live versions of both "Take Five," and "Blue Rondo à la Turk." Brubeck and Desmond inspire the performances with some really knotty improvisation and brilliant contrapuntal exchanges between them. The DVD is something else again. About 30 minutes in length, it contains an extensive interview with Brubeck on the making of the album, some terrific performance footage of the quartet, an animated photo gallery, and an interactive piano lesson." (Thom Jurek, Allmusic)
"Het sterkwartet Dave Brubeck (p), Paul Desmond (as), Eugene Wright (b) en Joe Morello (d) maakte met "Time Further Out" (1961) een opvolger voor kaskraker "Time Out" (1959). Het album leverde hypnotiserende tracks op, waaronder Its A Raggy Waltz (in een walsende driekwartsmaat), Unsquare Dance (in een Brubeckiaanse 7/4 timing) en het laidback Bluette. De opnames klinken fris, groovy en inventief. Brubecks veelvuldige gebruik van exotische maatsoorten zijn nooit zonder doel: geen luisterbeurt gaat vervelen." (Bertus / MOV) "Clarinetist Bill Smith, a member of Dave Brubeck's octet in the late '40s and a future soloist with Brubeck's Quartet starting in the '80s, temporarily took altoist Paul Desmond's place with the Quartet and contributing all eight compositions on "The Riddle", which utilizes folkish melodies that are related to the English song "Heigh, Ho, Nodbody Home." Although not too essential, this little-known set gives Brubeck a chance to play some unusual material." (Scott Yanow, Allmusic)
3½ Brubeck-album op 2 CD's (tussen haakjes quotes van allmusic.com): "Dave Digs Disney" uit 1957 (Inspired by a trip to Disneyland, Brubeck recorded 8 songs taken from 4 Disney movies (Alice in Wonderland, Pinocchio, Snow White and Cinderella), including such melodies as "Give a Little Whistle," "Heigh Ho," "When You Wish Upon a Star" and "Someday My Prince Will Come." The result is pleasant.); "Southern Scene" uit 1960 ("an album of songs associated with the South (as a follow-up to Gone with the Wind). The eight standards range from "Oh Susanna" and "Little Rock Getaway" to "Darktown Strutters Ball" and "Darling Nellie Gray"; in addition two originals in the style."); "In Europe" uit 1958 ("Excerpted from concerts recorded in Europe in 1958, the quartet is in top form, while Brubeck is hardly the heavy-handed pianist that many early critics claimed him to be on these rewarding performances. Alto saxophonist Paul Desmond is prominent throughout.") Verder is kant 2 van "Jazz Impressions USA" (1957) present.
"This CD brings back a near-classic (one of many from this period) by the Dave Brubeck Quartet. Drummer Joe Dodge had just joined the group and he joins with bassist Ron Crotty in laying down a solid and subtle foundation. However the real action takes place up front with pianist Dave Brubeck and altoist Paul Desmond. Their individual solos are full of creative ideas on six standards (most memorable are "All The Things You Are," "Laura" and "I'll Never Smile Again") and their interaction and tradeoffs are timeless. Recommended." (Scott Yanow, Allmusic)
"Het quartet live tijdens een tournee door Mexico van 12-14 mei 1967, met allemaal Mexicaanse (volks)liedjes. Niet allemaal even jazzy, maar heel apart." (Ab Gellekink, Jazzpodium De Tor)
Allmusic over "Jazz: Red Hot And Cool" (1955): "In 1955, The Brubeck quartet was far more immersed in the blues than anyone had given them credit for. Paul Desmond's alto tone had yet to take on the dry martini velvety texture that became his trademark, and Brubeck was not yet inserting all his classical ideas about harmonic theory. On this set, while Brubeck is playing with large augmented chords and without arpeggios, his strident melodic sense keeps him rooted in the American vernacular musically." Over "Newport 1958": "This set served as tribute to Duke Ellington. Paul Desmond and drummer Joe Morello are in top form, as is bassist Joe Benjamin, who substitutes for Eugene Wright. The inspired choice of "Jump for Joy" makes for some of the most magical moments, while "Perdido" provides an extended workout for Desmond and Brubeck." Over "...Junior College" (1958): "The musicians were clearly inspired by the enthusiastic audience and they perform the definitive version of Brubeck's "One Moment Worth Years.".
Compilatie die de jaren beslaat dat de pianist (geb. 1920) met z'n kwartet opnam voor het Concord-label (1979-87) en voor het Telarc-label (vanaf 1993). De line-up wisselde nogal: In 1979, t.t.v. live-album "Back Home" bestond het uit Brubeck, Jerry Bergonzi (ts), zoonlief Chris Brubeck (b) en Butch Miles (d). Dielaatste werd niet lang erna vervangen door Butch Miles, die nog steeds de trommels in dit kwartet beroert. Bergonzi werd vervangen door Bill Smith en, uiteindelijk door Bobby Militello. Ook op basgebied waren er bewegingen, tegenwoordig is Michael Moore (níet de filmmaker of de Nederlands-Amerikaanse rietblazer) de man van de lage noten. Brubeck draait al sinds de jaren '40 mee en wordt door velen vooral geassocieerd met "Take Five". Deze hit uit 1960 is hier opgenomen in een live-versie uit 1987. Overigens is voor een groot deel van deze compilatie geput uit live-opnamen, die aantonen dat Brubeck ook op latere leeftijd een naam blijft om rekening mee te houden om mainstream westcoast jazzgebied.
Album uit 2000, het jaar waarin de pianist (die wel altijd geassocieerd zal blijven met 'Take Five') 80 werd. Hij produceert nochthans een prima mainstream-jazzplaat. Met o.a. vaste drummer Kenny Jones en veteraan-altist Bobby Militello.
"For all those who have a big axe to grind with Brubeck, for all those who claim the band was only successful because they were predominantly white, or played pop-jazz, or catered to the exotica craze, or any of that, you are invited to have all of your preconceptions, tepid arguments, and false impressions hopelessly torn to shreds by the CD debut of one of the great live jazz albums of the 1960s. At Carnegie Hall is a date that showcases all of the finest elements of the storied Brubeck Quartet that featured, alongside Brubeck's piano, alto innovator Paul Desmond, bassist Eugene Wright, and Joe Morello on drums." (Thom Jurek, Allmusic)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
