"Wat het jaar van "Smile" had moeten worden, werd het jaar van "Smiley Smile" en de ineenstorting van Brian Wilson. De band wist zich al snel te herpakken en er zouden met minder invloed van Brian toch een paar uitstekende platen van The Beach Boys verschijnen. De eerste was "Wild Honey" dat op deze collectie voor het eerst een stereomix krijgt. Naast deze plaat zijn er maar liefst 54 zeldzame opnames toegevoegd die 1967 alsnog kleur geven. Zo is er eindelijk een officiële release van het livealbum "Leid In Hawaii" en haast een overdosis aan outtakes en nog meer concertopnames." (Bert Dijkman, Platomania)
Verzamelaar uit 2001. 30 Tracks, van 'I Get Around' via 'Good Vibrations' tot 'Kokomo'.
Alle sessies voor het album "Beach Boys' Party" (1965) op 2 volle CD's. "The 2015 reissue of "Beach Boys' Party!" collects everything recorded at the sessions for the album along with a remastered version of the original album. Along with many, many snippets of dialog that feature the Boys cutting up and cracking wise, there are multiple takes of the songs that feature on the final album (sans crowd noise, as are the rest of the session takes) and quite a few that didn't make the final cut. Mike Love's versions of Dylan's "She Belongs to Me" and Sonny Bono's "Laugh at Me," takes of "Ruby Baby," "(I Can't Get No (Satisfaction)," "Blowin' in the Wind," and their own "California Girls" and "Don't Worry Baby," among others, were deemed not up to par. It's a lot to wade through, but if you really love the "Party!" sessions, it's time well spent. As a bonus, with a little detective work, one can piece together the original album minus the party sounds from the various sessions." (Richie Unterberger, Allmusic)
'Friends' is een milde, subtiele, soms ook serene plaat uit 1968, '20/20' een vreemde compilatie met hits ('Do It Again', 'I Can Hear Music') en overblijfselen uit sessies van bijv. het niet uitgebrachte 'Smile'-album ('Cabinessence').
LP's uit 1963 en 1964 samengevoegd op één CD, met nog 's 4 bonustracks. Het erg sterke "Little Deuce Cop" is een thematische eenheid: alle songs gaan over auto's, zij het soms slechts zijdelings. "A Young Man Is Gone" gaat bijv. over de bij een auto-ongeluk om het leven gekomen James Dean. De vocale capaciteiten van het kwintet komen hier fantastisch tot recht: a capella, in Four Freshman-stijl. Op andere momenten zingt met in doo-wop-stijl. "All Summer Long" is nóg verfijnder op o.a. harmonisch gebied.
Twee albums, uit 1972. Bruce Johnston had de band net verlaten en de Zuid-Afrikanen Blondie Chaplin en Ricky Fataar versterken de band. Vooral 'Holland', met 'Sail On, Sailor' is fraai. Extra is 't muzikale sprookje van Brian, destijds een 7".
Documentaire over het album Pet Sounds, dat op het moment van verschijnen van deze DVD 50 jaar eerder uitkwam.\n"Een artikel, boek of documentaire kan muziek een extra context geven, waardoor het bijna is alsof je het betreffende album weer voor het eerst hoort. Vooral de geweldige Classic Album-serie, met delen over o.a. "Rumours" van Fleetwood Mac en "Bat Out Of Hell" van Meat Loaf hebben het effect dat je daarna weer met frisse oren naar die albums luistert. Hoewel er best wat op dit aan "Pet Sounds" (1966) gewijde deel aan te merken is, geldt dat ook hier. Het is onmogelijk niet opnieuw onder de indruk te raken van de sublieme vocale arrangementen als ze in de studio stukje bij beetje ontleed worden. Zoals het ook goed is om eraan herinnerd te worden dat het genie Brian Wilson veel meer van zichzelf stopte in een nummer als "I Wasn't Made For These Times" dan je op het eerste gehoor zou bevroeden. Alle kopstukken - deels via archiefbeelden - komen aan het woord. Wel wordt 50 jaar na dato veel van het geruzie achter de schermen met de mantel der liefde bedekt. Een tikje meer venijn en iets minder schouderklopjes had de documentaire meer geloofwaardigheid gegeven." (Robert Haagsma, Lust For Life)
De eerste twee albums, uit 1962 en 1963, op één CD plus 3 bonustracks. De groep etaleert zich als elementaire rock 'n' roll-band. Muzikaal dan, want vocaal laat men horen tot fraaie harmonieën in staat te zijn, voortbouwend op de doowop-groepen. Ze noemden hun muziek 'surf', maar échte surfmuziek was instrumentaal, met staccato-gitaarmelodieën gedrenkt in reverb. Op "Surfin' USA" staan twee van dergelijke nummers, waaronder een cover van Dick Dale's "Misilrou" (door "Pulp Fiction" nu bij iedereen bekend).
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
