"Vintage Palmwine documents three of the kings of upplugged Ghanaian palmwine highlife adding an important chapter to the history of one of Africa's most beloved and influential music genres." (Bron CD-boekje).
"De schatkamers van de Afrikaanse muziek van enkele decennia geleden staan nog steeds wagenwijd open. "The World Ends" bevat een grote verzameling afrorock en psychedelica uit Nigeria. Dat land, eind jaren '60 geteisterd door burgeroorlog, is een voorbeeld van een plek waar, ondanks alles, nieuwe ontwikkelingen in de rockmuziek in goede aarde vielen. En dat terwijl highlife daar lange tijd de dominante muziekstijl was. Het kan wellicht worden toegeschreven aan de wat ruwe opnametechnieken, maar er is vaak een rauwe spanning voelbaar. We kunnen het ook beschouwen als een teken van de tijd, waarbij we oorlogen in Biafra én Vietnam voor de nodige reactie zorgde in de muziekscene. Misschien gaan vergelijken met The Doors of Jimi Hendrix wat ver, maar er zijn zeker invloeden te ontwaren. Neem bijv. het vaak gebruikte catchy, Doors-achtige orgeltje. Slaafse volgers van James Brown waren de Nigerianen ook zeker niet. Als zijn invloed is te horen, dan is het met een stevig highlife-fundament." (naar Tontonjovo.nl)
"Possibly the world's greatest balafon player, El Hadj Djely Sory Kouyate didn't record his first album, Anthologie du Balafon Mandigue, Vol. 1, until he had reached his 73rd birthday. Despite his age, the album showcased his virtuosic playing and imaginative melodies. Accompanied by Touma Moudo Kouyate (second balafon), Ahmadou Camara (bolon), Samba Woury Barry (sokko), Sadio Diallo (buru), and Makan Camara (tunni), Kouyate cast his intertwining melodic spell. According to the liner notes of his debut album, "some say that in human memory no one has known such virtuosity on balafon in the Mande homeland."" (Bron Allmusic). Eerste deel van een reeks van drie uit de series "Musique du Monde" van het label Buda Musique. (GR, Muziekbank).
Sega Sidibe, 1944, speelt al zo'n 60 jaar djembe en is een van de weinige nog spelende djembefolas van zijn generatie. Opgegroeid in het Zuid-Westen van Mali, Wasulun, leert hij djembe spelen aan de zijde van de dorpsdrummer. Al snel blijkt Sega een zeer getalenteerd djembefola. In Bamako is Sega lange tijd zeer populair en de nummer 1 op vele feesten en bruiloften. Zijn spel is het spel van een instrumentalist, hij koppelt technische perfectie aan een verradelijke timing, en weet als geen ander het onderste uit de ketel te halen. Halverwege de jaren '80 legt hij zich toe op het overdragen van zijn uitgebreide kennis, en werpt zich op als bewaker van de traditie van het djembespel. In Bamako heeft hij zijn eigen drum-academie en jaarlijks bezoekt hij Europa gedurende 2 maanden voor het geven van workshops en masterclasses. Sega heeft technieken ontwikkeld die uniek zijn en langzaam zelfs dreigen te verdwijnen. (Bron: PercussieXpress)
Tata Dindin, whose real name is Ebraima Jobarteh, is descended from the family which, for generations, has produced the greatest kora players. True mastery of the kora harp, revered in West Africa as "the instrument of kings", requires enormous technical skill. In Tata Dindins performance, "a microcosm of African traditions is woven on the loom of magical rhythms and meditative playing". (Journal Frankfurt) In his hands, the strings of the kora produce sounds so plaintively songlike that they really get under your skin. Tata Dindins breathtaking virtuosity, his gentle and emotively expressive voice and his original compositions based on ancient traditions have made him one of the countrys most popular musician and a youth idol. (bron: Network) "Tata Dindin draws warm, clear tones from the gourd of his kora and packs his lyrics with messages to the young people of the world, uniting the audience in an experience that defies description." (Mainzer Rhein-Zeitung)
Verzamelaar met artiesten afkomstig van dit eiland, waar Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse muzikale invloeden hand in hand gaan. Met natuurlijk Cesaria Evora en Tito Paris en verder o.a. Fantcha, Simentera, Celina Pereira.
Van oudsher bedienden de Yoruba zich van "talking drums" voor de begeleiding van ceremonies en ook voor het doorgeven van boodschappen over lange afstanden. Deze sprekende trommels spelen ook de hoofdrol in de muziek als entertainment. De trommels geven het ritme en de structuren aan waarnaar de andere - veelal percussie - instrumenten en zang zich voegen. De originele vorm van deze muziek is de apala. Hieruit hebben zich later populaire stijlen als juju en afrobeat ontwikkeld. Maar de invloed van de sprekende trommels gaat nog veel verder dan West-Afrika. Met het ontstaan van de door de slavernij veroorzaak diaspora in de Amerikaanse continenten doen de trommels ook hun invloed gelden in vele Afro-Caribische en Braziliaanse stijlen. De roots van al die muzikale rijkdom, de alapa is op dit album vastgelgd tijdens een live optrieden van Ade Olumoko en African Spirit bij het African Shrine in de Nigeriaanse hoofdstad Lagos. (GR Muziekbank)
"My full name is Samuel Kwabena Nyama. The time I start playing music is 1953. We call it Highlife, it is roots. Old-timers music. Since then my good friend Kojo Amoaafs was singing with me. Now he is gone but I still sing for him. I only have one old guitar. Our music has a box called Pempensoa, for the bass. Rhythm is done with two pieces of metal or a bottle and a fork." Zo omschrijft Kwabena Nyama zichzelf en zijn muziek. Een bard, troubadour, in oude stijl uit het rijk van het Ashanti-volk, zo'n 300 kilometer ten noorden van Ghana's hoofdstad Accra. Barden die optreden bij begrafenissen, doopfeesten en bruiloften. De teksten, doorspekt met raadsels, handelen vaak over de dood en verwachte rijkdommen in het hiernamaals. Voor de Ashanti geen onderwerp om te mijden. De term 'Palm Wine Music' is de omschrijving van de voormalige Britse kolonialen voor deze muziek. Hoewel tegenwoordig gin de voorkeur heeft bij gelegenheden die om een begeleidend glaasje vragen. (GR Muziekbank)
"Vanaf de eerste noten nestelt het afrofunkvirus zich direct onder je huid, om daar een vol uur lang geactiveerd te blijven. Van het pakkende "Aja Wondo" van de Uppers International, via het sixtiespopsoul-achtige "Waiting for My Baby" van De Frank & His Professionals en het slepende "Kana Soro" van Los Issufu & His Moslems, tot en met het godlovende God Is Love van Complex Soundz, een hemelser vlucht vind je nergens. Dus, mensen, uit welbegrepen eigenbelang roep ik: allemaal kopen die plaat! Wellicht dat er dan binnenkort een Boeingkje af kan bij de heren van Analog Africa. Want soms... heel soms... komen dromen uit. (Francis de Souza, MixedWorldMusic)
"What one hears on these sides is the influence of Western funk and soul, woven through with traditional rhythms, polyrhythmns, chants, and harmonics. Singing styles on most of these tracks reflect the then-new influence of post-colonial Pan-Africansim, an era when tradition made a strong comeback and created a new musical hybrid. Among the highlights on this killer set are Jimmy Hyacinthe's "Yatchiminou," with its snaky, atmospheric synth, disco bassline, and stuttering horns. "Wazi Doble," by Gougoumangou, has so much going on with its skittering guitars, labyrinthine melody, half-sung, half-chanted vocals, and three different rhythm pulses from organ, drums, and a counterpoint bassline, it's dizzying. The meld of highlife and soul on "Adoue Pla Moussoue" by K'Assale makes it the most joyous track here. The booklet contains authoritative liner notes by the compilation's producers, as well as original cover art from singles and albums, and individual track info." (Thom Jurek, Allmusic)
De hoestekst - uit 1996 - vermeldt dat de in westelijk Nigeria populairste genres grotendeels onbekend zijn bij de liefhebbers van Afrikaanse muziek. Daarin brengt dit album verandering. Op deze verzamelaar worden twee uiteenlopende tradities van percussie door vrouwen gepresenteerd. Waka en Ashiko, uit de Islamitische respectievelijk Christelijke gemeenschappen. (GR Muziekbank).
Dit album volgt de ontwikkelingen in de muziek van de Kaapverdische eilanden over een periode van meer dan 30 jaar. Een traditie waarin vrouwen altijd een belangrijke rol hebben gespeeld, in onder meer het levend houden van het dansritme van de Batuque en de melancholie van de Morna. De in de bredere traditie van de Portugees-Afrikaanse muziek staande liederen worden gezongen in het Portugees en het daarop gebaseerde Kaapverdisch. (GR, Muziekbank).
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
