"Of u t nu extra, expres of per ongeluk doet? Alles komt goed. Ergens in het eerste nummer van Fratsens nieuwe plaat zingt André Manuel de toehoorder hoopvol toe. Die luisteraar was natuurlijk zelf ook al zeer hoopvol gestemd. "Caspar" is namelijk het eerste Fratsen-album sinds 18(!) jaar. Maar wanneer na beluisteren blijkt dat de twaalf nummers en teksten wederom van ongekende rauwe Waitsiaanse diversiteit, Zappiaanse creativiteit en tevens van rebels rokerige rootsy-ness en blikkerende bluesschoonheid zijn, dan kun je alleen maar een vreugdedans voor de speakers doen dat het viertal in 2009 besloot om een serie reünieconcerten te geven. De Twentse formatie laat menigeen anno 2014 qua muziek nog met gemak een spreekwoordelijk poepie ruiken. En gelukkig blijken de snedige teksten nog exact zo sterk als twee decennia geleden. Dit is een nieuw begin. In de hoop dat ze doorgaan totdat ze weg zijn, vergeten en verstrooid, als de dood, dan zal het schijt." (Dennis Dekker, Platomania; cijfer: 8)
"In het theater brengt André Manueel niets en niemand ontziend rockcabaret, en de albums van zijn rauwe bandje Fratsen vallen consequent in de categorie cabarock. Snerpende gitaren, melodieuze punk en poëtische teksten die met prikkeldraad zijn omwikkeld. Hij weet telkens weer iets origineels te schrijven over de dood, burgerlijkheid en liefde tegen de klippen op. De band uit Diepenheim bestaat (met tussenpozen) al dertig jaar, maar heeft nog niets van de onbevangenheid uit de begintijd verloren. De stem van Manuel heeft nog steeds de directheid van een bokser. Typhoon zorgt voor een lieflijke touch in het anti-relilied "Gottegot" en Roos Rebergen (Roosbeef) doet hetzelfde in "Pornofilmmuziek". In het nummer En dat zit in de familie is Manuel zijn eigen psycholoog en ziet hij zichzelf als een 'trouwe schuinsmarcheerder'. Die dubbelheid levert weer een mooi album op." (Patrick van den Hanenberg, Volskrant; 4 uit 5 sterren)
Eind 1995 hield de regionaal legendarische Diepenheimse band het voor gezien en concentreerde voorman André Manuel zich op zijn solo-carrière (al werkte hij met enkele musici ook onder de naam Krang). De vraag naar Fratsen bleef echter groot - en niet alleen uit Twente! December 2009 en januari 2010 kwam het uiteindelijk tot een serie reünie-optredens onder de noemer 'Fratsen Voor Uli'. De opbrengsten gingen naar het onderzoek naar de ziekte MS en de bekostiging van de wereldreis van voormalig Fratsen-tourmanager Uli Mook, die aan een agressieve MS-variant lijdt. In september 2013 komt de groep nogmaals samen voor een optreden t.g.v. het 40-jarig jubileum van de Diepenheimse Jeugdsoos Why Don'tcha, ofwel het Pand van Janna waarna het gelijknamige Fratsen-lied is vermoemd. Tijdens dit feestweekend was ook de presentatie van deze live-DVD-set. De twee schijven bevatten de (overigens niet haarscherpe) registratie van 23 Fratsen-klassiekers, zoals "Te Laat", "Stebo" en "Pimpelmees". Bonus is een clip uit 1991.
Live-opnamen uit februari 1992, gemaakt in De Metropool, Hengelo. Alleen 'Muts' was dus toen al uit. Indertijd in eigen beheer op cassette uitgebracht. Door ons, met toestemming van Manoe, op CD overgezet.
Moeilijk verkrijgbare eigen beheer-cd
Laatste CD (Zet alle CD-titels maar 's chronologisch achter elkaar). Melancholie en dronkenschap om de verkeerde redenen nemen een grote plaats in op deze plaat. "Stemmiger, warmer, kleurrijker en beter dan voorgangers" (RM, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
