Rustige, ja rustgevende muziek van de Oostenrijkse multi-instrumentalist, dat het best onder het kopje 'New Age' te scharen is. Zelf speelt hij piano, keyboards, akoestische gitaren en percussie. Hier en daar wordt hij bijgestaan door gastmuzikanten op cello, Ierse whistles, hobo, hoorn en harp. In feite is dit een compilatie van muziek die gediend heeft als soundtrack, vooral voor de TV-documentaire 'The Stone Age Enigma'. Vandaar ook de titel en vandaar ook de hoesfoto's waarop een deel van de stenenformatie van Stonehenge is te zien. Stonehenge speelt dan weer een voorname rol in diverse New Age-theorieën, waarmee de cirkel rond is.
In deze tijd van 'The Lord Of The Ring'-hype volop maakt de Oostenrijkse symfo/new age-multi-instrumentalist een vervolg op z'n op dit boek geinspireerde album uit 1982. CD2 bevat highlights van andere platen en uniek live-materiaal.
Dit is een meer symfonisch-getint album van deze Oostenrijkse sfeermaker, die ook New Age-CD's maakt. Tracy Hitchings (Strangers on a Train, Quasar) zingt hier en daar, Steve Hackett (Genesis, GTR) speelt ook nog mee. Eén van 's mans beste.
"Na eerst symfonische en kosmische muziek te hebben gemaakt, raakte Gandalf eind jaren '80 ook een beetje in de ban van New Age. Dit album uit 1988 is geïnspireerd door een bezoek aan de meren en watervallen van Plitvice in Kroatië. Het album opent met "Dreamscapes, Parts 1 & 2", een van de meest fascinerende stukken van deze Oostenrijker. Zeer symfonisch, schitterend van opbouw, rijk van sfeer en in het tweede deel de voor hem zo typerende Steve Hackett-achtige elektronische gitaarsolo. Sfeer speelt sowieso een belangrijke rol op dit album, maar dat is op bijna al Gandalfs albums het geval. "Clouds Dissolving is bijvoorbeeld een schitterend atmosferisch stuk met effecten gespeeld op de destijds veel gebruikte Yamaha DX7-synthesizer. In "Yamuna Full Moon" zijn oosterse invloeden te horen die richting Kitaro gaan. De laatste twee stukken, "Crystal Cascades" en "Refuge Island" bevatten pure synfonische rock. Vooral in "Crystal Cascades" zijn puntige gitaarsolo's te horen." (Paul Rijkens, iO Pages)
"Sinds dat de Oostenrijkse multi-instrumentalist Heinz Ströbl zich Gandalf noemt loopt zijn interesse voor het wel en wee van Moeder Aarde als een rode draad door zijn carrière. Zo is daar in 1983 To Another Horizon, zijn derde album. Gandalf weet er met zijn zo goed als instrumentale symfonische new age een tot de verbeelding sprekend concept te creëren. De prachtige getitelde nummers gaan over de onvoorzichtige manier waarop de mensheid met de aarde omgaat. Ten opzichte van Gandalfs vorige albums kent To Another Horizon een toename aan gelaagdheid. Dat is het perfecte spectrum voor de door akoestische gitaar voortgedreven muziek, een totaalgeluid waar orgel, Mellotron en synthesizers de grootverdieners zijn. Enorm verschil met voorheen is dat vooral de elektrische gitaar zich veel meer manifesteert. Zodoende is de muziek rijker aan melodie waardoor het geheel beslist boeiender is. Met dit album plaatste Gandalf zich in de bovenste regionen van de symfonische new age." (Dick van der Heijde, Progwereld)
"Dit album uit 1983 is nog iets symfonischer dan zijn voorganger "To Another Horizon". Toch bevat het album ook licht jazzy trekjes door de saxofoon van Peter Aschenbrenner in "3rd Door / Loss Of Identity In The Labyrinth Of Delusions". Dit album is losjes gebaseerd op Steppenwolf, een boek van Hermann Hesse. Dit keer is het meer een bandaangelegenheid. Het Steve Hackett-achtige elektrischegitaargeluid van Gandalf is goed te horen in "Entrance / The Corridors Of The Seven Doors", waarmee het album opent. "Peace Of Mind", met voornoemde Aschenbrenner op elektrische en akoestische piano is het meest symfonische nummer dat we überhaupt van Gandalf kennen." (Paul Rijkens, iO Pages)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
