"Een maand na het prachtige comebackalbum van Slowdive, kunnen we nu de terugkeer van een andere grote shoegazeband uit de jaren '90 vieren. Met het nog altijd als een huis staande "Nowhere" (1990) maakte de band een van de belangrijkste platen van het genre, maar dat niveau kon Ride helaas niet vasthouden en na het teleurstellende "Tarantula" uit 1996 hield men het voor gezien. Zanger Mark Gardener ging solo en gitarist Andy Bell dook op in het schatplichtige Oasis (en later Beady Eye). In 2015 was er opeens een succesvolle reünietoer, nu dus gevolgd door ook een nieuw album. Geproduceerd door DJ Erol Arkan laat deze plaat horen dat Ride niet in de jaren negentig is blijven hangen, terwijl tegelijkertijd de beste elementen van het Ride van toen (de gelaagde zang, hypnotiserende gitaarlijnen en wall of sound) behouden zijn gebleven. Wat meer elektronica dan vroeger, maar wel volledig in dienst van de meeslepende en vaak ronduit prachtige nummers. Zeer geslaagde comeback!" (Marco van Ravenhorst, Platomania)
Laatste plaat van inmiddels opgeheven Britse gitaarpopband, die hoorde tot de generatie bands die de Britpoprage vooraf ging. Ze wisten de noise van My Bloody Valentine te combineren met zoetgevooisde Byrds-zang aldus de popency.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
