Songs Of The Exile is ondertussen een veteraan in de Nederprogwereld, want debuteerde al in 1993. Dit zesde album is een ambitieuze rockopera, waarop de groep samenwerkt met gastvocalisten, een klein symfonie-orkest en een koor. Het handelt over een aantal lieden dat problemen als overbevolking en vervuiling wil aanpakken. Dit ontaardt echter in corruptie en machtshonger. Heel realistisch dus. De diverse karakters worden niet alleen door bandleden neergezet, maar ook door Mark Smit van Knight Area en Sabine van der Loos van Ledz Go Purple. De kern van S.O.T.E. wordt gevormd door gitarist/toetsenist/zanger/componist Gerton Leijdekker en bassist/componist/tekstschrijver Peter H. Boer. Het duo is verantwoordelijk voor de productie en hoewel koor en orkest het geluidsbeeld soms flink vol smeren is het geheel veelal doorzichtig genoeg. Zodat Boers prachtige, vaak fretloze basspel goed tot recht komt. Bij de passages met koor moeten we al snel denken aan "Suite Sister Mary" van Queensrÿche's "Operation Mindcrime".
Alleszins redelijk geproduceerde symfo van eigen bodem, met een volle neoprog-sound a la, laten we zeggen, IQ, maar dan verrijkt met invloeden van Rush (zoals het Canadese trio zo rond 1980 klonk). Vooral het prachtige fretloze baswerk valt op.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
