De titel Diverso il tempo ('de variabele tijd' of 'een ander tijdsverloop') is ontleend aan Impercettibile il tempo van Salvatore Quasimodo, een gedicht over de verschillende manieren waarop men het verstrijken van 'de onzichtbare tijd' kan evenaren. Hoe ervaar je tijd in muziek? Uit die vraag groeiden twee dansante stukken met hetzelfde kwartnoot-tempo (112). De constante puls meet de tijd, terwijl de cello en de piano vrijwel voortdurend unisono spelen. Beide dansen zijn monochroom, waarmee ik het onwaarneembare van tijd heb willen suggereren - iets dat misschien onmogelijk is. Diverso il tempo verklankt de dansende tijd. In de eerste dans is het tijdsverloop 'vertaald' in het draaien van een molen; de tweede dans verbeeldt hoe de tijd kleur geeft aan de schil van een rijpende sinaasappel. (JacobTV, webshop.donemus.nl)
Luister-10 in Luister 7/8, 2007: "Sinds Ter Veldhuis ontdekte dat de weg van de avant-garde voor hem doodlopend was en hij vervolgens 'gepeperd met suiker' ging componeren, geldt hij als omstreden. Zijn werk zou immers op en soms over de grenzen van kitsch bewegen. Het zal wel. Onder de oppervlakte van tonaliteit, popmuziek, en de invloed van de lagere cultuur schuilt wel degelijk een diepere boodschap die zijn muziek ijzersterk maakt. Luister naar het prachtige "Rainbow Concerto" voor cello en orkest om te beseffen dat dat er leven is na Boulez en Stockhausen en dat Dylan en Schubert meer met elkaar te maken hebben dan we ooit hebben kunnen denken. Bovendien geeft de DVD (met o.a. de schitterende video van Jaap en Floris Drupsteen bij het orkestwerk "...NOW..." en Hans van Maanens ballet bij "Short Cut") het begrip TV-kijken eindelijk een positieve en verrijkende lading. Must voor iedereen die de wegen en dwaalwegen van de (Nederlandse) muziekgeschiedenis met liefde en aandacht volgt." (Paul Janssen)
Vijf korte werken van Jacob ter Veldhuis. Het titelstuk, gecomponeerd voor een literair festival in Groningen, is gebaseerd op drie gedichten uit de bundel "Oogsten in de Dwaaltuin" van Lucebert. Het werk voor sopraan en geluidsband is opgedragen aan de Nederlandse sopraan Djoke Winkler Prins, die het ook op deze cd uitvoert.
"Getroffen door een afbeelding van het Paradijs in de Dom van Florence besloot Ter Veldhuis het derde boek van Dantes Divina Commedia te gaan lezen. Hierbij raakte hij er geleidelijk van overtuigd dat hij diens hemelse harmonie muzikaal zou kunnen vangen in ultratonale muziek. (...) Paradiso zit barstensvol schitterende melodieën en wervelende Philip Glass-ritmes. De arcadische sfeer wordt bij wijlen doorbroken door omineuze samples van Amerikaanse televisiedominees en geëxalteerde uitroepen van de bemanning van de Apollo 12. Hilarisch is het orgasme van Beatrice (een sample uit When Harry met Sally?), dat wordt afgezet tegen bombastische strijkers en kwinkelerende vogeltjes. De zwelgend-Pucciniaanse zanglijnen worden fantastisch vertolkt door Claron MacFadden en Tom Allen. Ook orkest en koor zijn onder Alexander Liebreich geweldig op dreef. Ter Veldhuis kon zich geen betere advocaten van zijn muziek wensen". (Thea Derks, Klassieke Zaken).
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
