"Het debuut "A Book Like This" (2007) van de Australische broer en zus leek niet te overtreffen, maar het in 2010 verschenen "Down The Way" was toch echt nog beter. Sindsdien moesten we het doen met uitstekende soloplaten. Deze titelloze derde duoplaat werd geproduceerd door niemand minder dan Rick Rubin. Die haalde al eerder het beste naar boven bij muzikanten en slaagt daar ook bij het Australische tweetal in. De nieuwe plaat gaat verder waar "Down The Way" ophield, maar laat een nog veelzijdiger geluid horen, waarin de folk van het debuut plaats heeft gemaakt voor pop en rock met invloeden uit folk en country. Een eigenzinnige plaat met songs die de fantasie prikkelen, maar die ook gewoon lekker in het gehoor liggen. De kracht van de muziek van de twee schuilt nog altijd in de subtiele wijze waarop ze elkaar weten te inspireren en versterken. Een hele sterke plaat, die zeker niet onderdoet voor zijn twee voorgangers en net wat meer overtuigt dan beider soloplaten." (Erwin Zijleman, Platomania; cijfer: 9)
"Trefwoorden: Australische broer en zus, folkduo. Vader Stone speelde in een coverband en de door hem met de paplepel ingegoten rock- en popclassics uit de jaren '60, '70 en '80 schemeren door het materiaal op dit in een fraai boekwerkje gestoken debuut. Het zorgt ervoor dat eigenlijk elk liedje lekker in het gehoor ligt. Vocaal nemen ze om beurten het voortouw. Julia heeft een stem met een knikje, ergens tussen Julie Holland en de zusjes van CocoRosie in. Angus klinkt nondescripter, maar vooral warm, schuchter en melancholiek. De verzameling kleine lieflijke liedjes barst van de intimiteit en roept een sfeer op van pastorale geborgenheid. De semi-akoestische setting (o.a. cello, viool en glockenspiel) draagt daar aan bij. Deze muziek is gemaakt om harten te breken. Dat is de kracht en soms de zwakte (effectbejag) ervan. Desondanks een bijzonder debuut van een interessant duo. De DVD bevat intrigerende videoclips bij "The Beast" en 8 aanvullende songs, afkomstig van vroege EP's." (Tom Engelshoven, Oor)
Twee jaar na het charmante "A Book Like This" keren de Australische broer en zus terug met een album dat aanzienlijk ambitieuzer en zwaarder aangezet klinkt dan het debuut. Net als die plaat telt ook "Down The Way" dertien liedjes, maar dit keer duren ze aanzienlijk langer, samen ruim een uur. Het gevolg is dat Angus en Julia minder onbevangen klinken, maar aangezien ze als liedjesschrijvers hoorbaar gegroeid zijn, is dat geen enkel probleem. Het duidelijk door de seventies geïnspireerde "Down The Way" opent met het zeer fraaie "Hold On", dat wordt gedragen door meeslepende strijkers en gezongen door Julia, die nog steeds doet denken aan Karen Peris van de Innocence Mission. Een ander hoogtepunt is het bijna acht minuten durende "Yellow Brick Road", dat heel mooi wordt opgebouwd en eindigt in een opvallende gitaarsolo. Hoewel niet alle songs dit zeer hoge niveau halen, zijn er ook geen zwakke broeders te bekennen. (Platomania) Zaterdag 10 april 2010 in levende lijve op Motel Mozaique in Rotterdam.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
