"Karen Dalton (1938-1993) nam amper twee albums op. De eerste ("It's So Hard to Tell Who's Going to Love You the Best") in 1969, en deze 2 jaar later. Wie "The Greatest" van Cat Power koesterde móét beide in huis halen. De 'toevallig' in één take opgenomen debuutplaat werd al heruitgebracht. Op de CD-versie van dit enige 'echte' album was het 35 jaar wachten. De tragiek van het leven weerklinkt al pril in de stem van Dalton: hees en gecraqueleerd, maar ook onweerstaanbaar. De vergelijking met Billie Holiday is gauw gemaakt. Dalton vertólkt liedjes - ze schreef er zelf geen - maar maakt ze geheel de hare. En het doet er niet eens toe dat het soms overbekende klassiekers betreft als "When a Man Loves a Woman" van Percy Sledge, of "How Sweet It Is (To Be Loved By You)" van Marvin Gaye. De ene keer met een klaaglijke viool, de andere keer met piano, gitaar, sax of stevig ensemble; elders is de long neck-banjo (met ruim 20 fretten!) prominent, haar opmerkelijke lievelingsinstrument." (Humo.be: 4 uit 4 sterren)
