"Na het sterke Detachment heeft Barock Project zich verder ontwikkeld tot een band met een sterk klassieke achtergrond waarbij de melodische ontwikkeling en de gitaarbijdragen met blues, jazz en hardrock invloeden hebben geleid tot een herijking van de symfonische rock uit de jaren zeventig. Het resultaat van deze herijking vinden we terug op Seven Seas, wat een waar meesterwerk is geworden." (Progwereld)
Op 4 maart 2017 trad de Italiaanse progressieve rockgroep Barock Project voor het eerst in Nederland op, tijdens het Progdreams Festival in Zoetermeer. De vele met het fraaie "Skyline" gewonnen zieltjes werden verrast met dit "Detachment". Opmerkelijk verschil met de eerste vier studio-albums: het ontbreken van de emotierijke en licht-theatrale zangkunsten van Luca Pancaldi. Toetsenist, componist en bandleider Luca Zabbini lost dit op door een deel van de nieuwe stukken zelf te zingen. Hij heeft een prettige, maar wel wat dunnere, minder rijke zangstem. Hij heeft voor een aantal stukken de hulp ingeroepen van Alex Mari (die live ook de oude stukken zingt) en Peter 'Tiger Moth Tales' Jones, die we ook al tegen kwamen bij Camel en Red Bazar. Vooral "Alone" trekt hij helemaal naar zich toe, hoewel het met zijn meanderende en modulerende melodie ook een Kayak-kwaliteit bezit. Zabbini weet in zijn wervelende composities opnieuw onmiskenbare invloeden van ELP, Genesis en Jethro Tull een frisse draai te geven.
Vette Krent in iO Pages 130: "Smullen van begin tot eind. Toetsenist/oprichter Luca Zabbini bewijst met "Skyline" tot de allergrootsen van de huidige Italoprog te behoren. Het album opent meerstemmig a capella in de beste Moon Safari-traditie met "Gold", terwijl het verdere verloop van dit nummer zowel de traditionele Italiaanse progrock als een modernere benadering omvat. Wat direct opvalt, zijn de sterke individuele prestaties van deze goed geoliede machine. Het is magistraal hoe men het rockpatroon plots verlaat ten gunste van klassieke piano. Pompeus, maar toch speels illustreert het instrumentale "Overture" het vakmanschap van Zabbini (in dit geval met de nodige Keith Emerson-trekjes, HB) als componist en muzikant. Vittorio De Scalzi (New Trolls) zingt het krachtig opgebouwde titelnummer, dat een mix levert van pure Italiaanse symfo en het betere van Jethro Tull. Verspreid over het album vind je sterke melodielijnen. De CD sluit in Genesis/Steve Hackett-sfeer af met "The Longest Sigh"." (John Bollenberg)
De Italiaanse symfonische rockband Barock Project bekroont 10 jaar progressieve muziek maken met deze live-dubbelaar. Niet alleen horen we hier een groot deel van het zo succesvolle vierde studio-album "Skyline" in live-uitvoering, ook het derde (lastig verkrijgbare) album "Coffee In Neukölln" wordt flink aangesproken. En ook nog ouder werk ontbreekt niet. Hoewel de muziek van Barock Project niet heel origineel is, klinkt deze toch fris, mede door het knappe en strakke spel en de enthousiasmerende zang. Ook de oudere nummers blijken niks onder te doen voor het werk van "Skyline", dat grotendeels op CD2 is terug te vinden. De CD met oud materiaal eindigt met de Genesis-cover "Los Endos" en de tweede schijf bevat net als Genesis' 'Three Sides Live" ook studiomateriaal. In dit geval één nummer van dik 9 minuten, dat klinkt als het zusje van het titelnummer van "Skyline". Het heeft namelijk ook enkele niet te missen knipogen naar het oeuvre van Jethro Tull en eindigt met een gefloten themaatje uit dat "Skyline".
Debuut van Italiaanse progrockband, die in 2015 met het vierde album "Skyline" brede erkenning krijgt. "Misteriosevoci" verscheen indertijd nog vrij geruisloos en werd toen ook nog niet opgenomen in onze collectie. Dat maken we graag 9 jaar later goed, want het blijkt dat de jonge Italianen al ten tijde van dit debuut hun mannetje stonden met een frisse draai aan de rijke (Italiaanse) progrockhistorie. Zanger Luca Pancaldi heeft een dosis theatraliteit zoals dat nu eenmaal bij Italiaanse muziek gebruikelijk is, maar overdrijft daar niet in, waardoor ook niet-Italiaanse oren bekoord worden, waarbij dat anders wel gebeurt door Luca Zabbini's veelzijdige toetsenspel. Hij gebruikt de nodige 'vintage' sounds, zonder dat de muziek ook maar een moment 'ouderwets' verwordt. Hij is ook verantwoordelijk voor alle composities, vol ingenieuze, maar nergens gekunstelde wendingen.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
