"Wat een prachtige muziek laat Shepherd kaatsen tussen jazzcombo en strijkkwartet. Soms doen de composities denken aan de etherische elektrische jazz van Miles Davis, maar dan tikken de strijkers de zwevende lijnen weer tussen de maatstrepen, in ritmische 'minimal' die refereert aan Steve Reich, Terry Riley en John Adams. Unieke en eigenlijk volmaakt genre-vrije muziek, die de dance en elektronica hooguit toelaat als een van de vele stijlvormen. Sam Shepherd (24) is een nieuwe grootheid in de Britse dance, en een jongen met een indrukwekkend cv. Hij studeerde klassieke piano en jazz, en promoveerde als neurowetenschapper. Dat we van Floating Points de komende jaren nog heel veel gaan horen wordt wel duidelijk in het bijna een kwartier durende nummer waarin toch nog de pulserende kracht van de dance wordt aangeroepen: een tot opwindende jazz en klassiek versneden stuk soulvolle Detroitse oertechno." (Robert van Gijssel, n.a.v. het Floating Point-optreden op het festival Catch in Utrecht, oktober 2015)
"De Brit Sam Shepherd legt een mooie weg af, van draaitafels en laptops naar livebands en -ensembles. Dit is een conceptalbum en videoproject, waarop Shepherd met zijn vijfkoppige Floating Points contact zoekt met de woeste Amerikaanse natuur. Shepherd nam plaats in de woestijn met klassieke keyboards als Fender Rhodes, plus een gitarist, bassist en drummer, en liet daar zijn muziek inwerken op de natuur. En andersom. Op de buitenopnamen hoor je de wind langs de microfoons strijken en soms een verre vogel. De live opgenomen muziekstukken zijn te omschrijven als sferische jazzrock, die doet denken aan een kruising tussen oude Pink Floyd (ook de film op de DVD refereert met zijn traag glijdende beelden sterk aan "Live At Pompeï" - HB) en de elektronische jazz van Miles Davis. In "Kelso Dunes" worden bliepende en atmosferische synthesizerloopjes uitgebouwd tot een rockende jazzgroove en hoor je bij wijze van spreken laagje voor laagje een duinlandschap ontstaan." (Robert van Gijssel, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
