"Na het sterke Anastasis (2012) is het goed te horen dat de doorstart van Dead Can Dance een vervolg heeft gekregen. Voor dit album liet Dead Can Dances multi-instrumentalist Brendan Perry zich inspireren door Dionysus, de Griekse god van wijn, plezier en religieuze extase. Songstructuren ontbreken grotendeels, het album bestaat uit twee aktes die regelmatig van kleur verschieten. Grieks aandoende snaarinstrumenten en rituele drums bepalen het geluid van Dionysus. Lisa Gerrard zingt vooral woordeloze klanken die klinken als de heilige taal van een verdwenen volk. Dionysus klinkt als een tijdreis naar een mythische beschaving ergens op een eiland in de Middellandse Zee. Dionysus is misschien niet het sterkste album uit de DCD-catalogus, maar het is altijd fijn wanneer deze unieke band weer een teken van leven geeft." (PdK, Muziekweb)
In 2012 verscheen er voor het eerst in 16 jaar weer een studio-album van Dead Can Dance, geesteskind van het Australische duo Lisa Gerrard en Brendan Perry: "Anastasis". Wat volgde was de meest omvangrijke wereldtournee uit de geschiedenis van de band. Een live-album kon natuurlijk niet uitblijven. Hierop vinden we live-uitvoeringen van álle nummers van "Anastasis", aangevuld met een handvol oudere favorieten. Verrassing is "Song To The Siren". Dit betoverend mooie lied van Tim Buckley werd wel al door This Mortal Coil opgenomen, een 4AD-project waar Perry en Gerrard ook medewerking aan verleenden. Maar toen zong Cocteau Twins-zangeres Elizabeth Fraser het. Nu is het, curieus genoeg, Brendan Perry, die het met zijn diepe bariton en minimale begeleiding ten gehore brengt. Op 24 juni 2013 is Dead Can Dance te bewonderen in de Heineken Music Hall in Amsterdam.
Dit vierde album (het derde in bijzondere, neo-middeleeuwse stijl) is wederom wonderschoon heeft een beklemmende kathedraalsfeer. Met het intro van het überstatige "The Host Of Seraphim" zit je binnen een paar maten in de goede 'mind set'. Het contrast tussen de wonderlijk kwinkelerende zang van Lisa Gerrard en de donkere aardse sonore stem van Brendan Perry wordt perfect uitgespeeld. Voor het eerst zijn hier en daar ook wat etnische invloeden te horen.
Brendan Perry en Lisa Gerrard laten zich op deze vijfde CD inspireren door muziek uit de 13e en 14e eeuw. Wie eens wil luisteren waar het duo z'n invloeden weghaalde kan 's luisteren naar bijv. CK1336 uit onze collectie, waarop "El Cant De La Sibil.La" vertolkt wordt. Uit dit 16 minuten lange stuk destilleerde DCD "Song Of The Sibyl". Een klassieke versie van de Italiaanse dans "Saltarello" is o.a. te vinden op SK43.
Dit derde album (het tweede in de statige, door oude klassieke muziekvormen beïnvloede stijl) is wederom van een mystieke schoonheid. De eerste helft wordt gezongen door zanger Brendan Perry en de tweede helft door zangeres Lisa Gerrard. Waar in Perry's bijdragen een oud-Europese folk-invloed valt te bespeuren, haalt Gerrard haar inspiratie nu meer uit exotischer oorden, zoals het Midden-Oosten. Haar fraai naar een climax toewerkende "Cantara" groeide uit tot een opzwepende live-favoriet.
Debuut-CD van dit Australisch duo. Op deze CD klinkt men nog als een echt bandje. "Galmende neo-doom uit de Joy Division school", werd ergens geschreven. Op CD is deze aangevuld met de iets later verschenen EP "Garden Of The Arcane Delights", die nog voortborduurt op diezelfde stijl. Niet veel later verscheen "Spleen & Ideal", waarop de stijl rigoureus werd omgegooid ten faveure van statige, op vroeg-klassieke muziek geïnspireerde klankkathedralen.
Deze verzamel-cd is samengesteld met nummers van de albums 'Spleen and Ideal', 'Within the Realm of a Dying Sun', 'The Serpent's Egg' en 'Aion'. Verder staan er nog twee nieuwe nummers op, speciaal voor deze cd geschreven.
Heruitgave uit 2011 van album uit 1985. \nNa een debuut dat nog vrij goed was in te passen in de gothic scene van begin jaren '80 gooide het duo Brendan Perry en Lisa Gerrard het roer drastisch om. Invloeden komen nu vooral uit middeleeuwse muziek, bijzondere traditionele instrumenten doen hun intrede. Dit is het eerste album in die stijl. Deze klassieker staat vol met onaards mooie muziek. De mystieke sferen stromen statig je huiskamer binnen, gedragen door de buigbare stem van Lisa Gerrard.
Uitstekende opname van een concert in Hamburg, 1990, uit de "Aion"-tournee. In die tijd verwerkte duo Lisa Gerrard & Brendan Perry en begeleiders veel invloeden uit Middeleeuwse en Renaissance-muziek en volksmuziek uit het Midden-Oosten, met gebruik van traditionele instrumenten, o.a. diverse vormen van percussie en cither. Diverse gespeelde stukken zijn nooit op studio-albums terechtgekomen. Als bonus zijn bijdragen van Brendan Perry aan albums van anderen opgenomen. Muziek met een zielreinigende werking.
Dubbelaar die begint bij de 1ste demo 'Frontier' uit 1981 en eindigt bij de laatste studiosessie 'Lotus Eaters' uit 1998. Hoor de ontwikkeling van eigenzinnige gothic naar neo-Middeleeuwse muziek tot een hypnotiserende wereldmuziek-hybride.
Bevat: Yulunga ; The ubiquitous Mr. Lovegrove ; The wind that shakes the barley ; The carnival is over ; Ariadne ; Saldek ; Towards the within ; Tell me about the forest ; The spider's stratagem ; Emmeleia ; How fortunate the man with none. \n\nDe muzikale invloeden van Dead Can Dance komen van steeds verder weg. Na vrijages met antieke klassieke muziek zijn er ditmaal duidelijke wereldmuziek-invloeden te horen op deze zesde CD van het van oorsprong Australische duo Lisa Gerrard en Brendan Perry.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
