"Toen Edgar Froese, de oprichter van de Duitse krautrockband Tangerine Dream, in 2015 overleed, besloten de later aangetreden bandleden zijn werk voort te zetten. Dat kon ook, want het synthesizergenie had bandopnamen en computers vol arrangementen nagelaten, in de oude muzieksoftware Cubase. De geest van Froese waart werkelijk rond in de plaat Raum, in de weldadig pulserende synths en de donzig bliepende arpeggio’s van bijvoorbeeld het nummer Along the Canal. De stukken doen wat museaal aan, maar zijn voor liefhebbers van het klassieke synthesizerwerk een mooie muziekmassage. De warme en emotionele melodieën van het een kwartier durende titelnummer slepen de luisteraar mee, en vooral in het steeds van kleur verschietende In 256 Zeichen zoef je aan de hand van de band – en natuurlijk van de eerbiedwaardige Froese – door een universum van elektronische schoonheid."|
Kosmische synthesizermuziek uit '73. Vier stukken van rond de 10 minuten, deels in elkaar overlopend. Door herhaling van thema's en ritmepatronen haast minimalistisch.
Dit album uit 1994 opent statig en klassiek met het openingsdeel (Promenade) van Moesorgski's Schilderijen uit een tentoonstelling (Pictures at an exhibition), gespeeld door het Vienna Horn Ensemble. Het blijft echter bij dat ene openingsdeel en daarna mogen de hoornisten ook alweer inpakken. Vanaf track 2 horen we alweer volle begeleidende synthesizer-arrangementen, hier en daar geprogrammeerde ritmes en warme, haast Pink Floyd-achtige gitaarpartijen. Ook zijn veel van de tracks voorzien van saxofoonpartijen. Deze heruitgave uit 2009 bevat naast een ligt aangepast artwork ook de bonustrack "Story Of The Brave".
Na de dood van oprichter en enig overgebleven oerlid Edgar Froese leek het einde van Tangerine Dream na ruim 45 jaar voor de hand te liggen. De overgebleven bandleden (Thorsten Quaeschning, Ulrich Schnauss en Hoshiko Yamane) konden niets anders dan de traditie voortzetten. Edgar Froese had hen die opdracht ook meegegeven voor zijn dood. Na de release van het eerste album zonder Froese ("Quantum Gate") in 2017 ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van de groep ontstond een nieuw concept voor de optredens. In het eerste deel werden oude klassiekers in een nieuw jasje gespeeld en het tweede deel bestond uit pure improvisaties, zoals ook in de begin jaren 70 periode gebeurde. "Recurring Dreams" laat horen hoe het eerste deel van de optredens klinkt, maar dan in de studio opogenomen. Stukken als "Tangram", "Horizon", "Phaedra"en "Stratosfear" zijn geen gewone covers: het zijn geweldige herbewerklingen. Het klinkt allemaal als nieuw.
Studioalbum van Tangerine Dream of in dit geval beter twee leden van die muziekgroep, Edgar Froese en Johannes Schmoelling. Voor de Japanse tournee van 1983 schreven beide muziek en namen alvast wat muziek op om later met de gehele band uit te voeren en verder op te nemen om tot een compleet album te komen. Echter er heerste (weer eens) een meningsverschil in de band en het album is er nooit gekomen. Toen TD in rustiger vaarwater terecht kwam 22 jaar later besloten de twee het album dan maar zelf af te maken. In de geluidsstudio's van Schmoelling Riet Studio te Berlijn en Eastgate Studio in Wenen van Froese werden de oude geluidsbanden bij elkaar gezocht en omgevormd tot "Kyoto". De muziek klinkt daarbij (dus) wat dun ten opzichte van andere albums van de band in het jaar 2005 en ook de stijl verschilt behoorlijk. (bron: Wikipedia) Dit is de heruitgave van "Kyoto" uit 2009. De opener is met z'n stevige dance-beat niet exemplarisch voor de rest, want ook wijdse, kosmische synthvelden ontbreken niet.
"Uiterst belangrijke release in de portefeuille van deze Duitse elektronische muziekpioniers. Niet alleen is het de eerste volledige studioplaat sinds het overlijden, in 2015, van TD-oprichter Edgar Froese, het is ook de eerste release in de nieuwe richting, 'The Quantum Years', die Froese op wilde gaan met de groep. Het moest een bijgewerkte hedendaagse versie worden van de muziek die de groep eind jaren 70 en begin jaren 80 maakte: sterk sequencer-gedreven stukken, afgewisseld met ambient soundscapes en energiek upbeat-momenten. Mede omdat Froese muzikale schetsen had achtergelaten, werd het voor muzikaal leider Thorsten Quaeschning (synths) mogelijk om met Hoshiko Yamane (viool) en Ulrich Schnauss (synths) Froeses visie te verwerkelijken. Daar zijn ze buitengewoon goed in geslaagd want "Quantum Gate" is zonder meer een van de beste TD-platen van de laatste twintig jaar en laat horen dat TD nog jaren relevant kan zijn voor de EM-scene." (Andre de Waal, Platomania)
De periode 1973-1979 betekende voor het Duitse trio een zowel artistiek als commercieel hoogtepunt. Albums als "Phaedra" en "Rubycon" zijn erkende klassiekers op het gebied van electronische muziek. Tangerine Dream waren pioniers in een niet eerder gehoorde muziekstijl (maar die veel navolging zou krijgen). Steven Wilson remasterde de zeven albums uit die periode op briljante wijze. Wilson maakte ook 5.1. surround mixen, welke terug te vinden zijn op de twee Blu-Ray's. Daaraan toegevoegd zijn maar liefst 9 CD's zijn met niet eerder uitgebracht materiaal: o.a. het theaterproject Oedipus Tyrannus en drie complete concerten uit 1974 en 1975). Samen met het boek is deze set een absolute must voor de Tangerine Dream liefhebber van het tweede uur (voor het Virgin debuut "Phaedra" waren er al vier albums verschenen op het Duitse Ohr label). Voor een complete tracklijst en uitvoerige recensies verwijzen we naar bijgevoegde weblinks. (GT, Muziekbank)
"The Endless Season" is een studioalbum van Tangerine Dream. Het is het laatste album in de serie The Five Atomic Seasons. "The Endless Season" vertelt het verhaal van meneer H.T. en zijn geliefde Ayumi na de twee bombardementen met de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. De muziek van dit album is doorgecomponeerd (alles wordt achter elkaar doorgespeeld), zodat een compositie zich ontrolt in diverse secties, maar toch één geheel blijft. Het album is opgenomen in de eigen Eastgate Studio in Wenen en uitgebracht op het eigen Eastgate platenlabel. Tangerine Dream bestond tijdens dit album alleen uit Edgar Froese met hulp van gitarist Bernhard Beibl op track 5. (bron: Wikipedia)
Na de indrukwekkende box "In Search Of Hades", waarin de periode 1973-1977 werd weergeven, is dit het vervolg. In deze box gaat het om de periode 1980-1983. Behalve de reguliere albums (Tangram, Thief, Exit, White Eagle, Logos en Hyperborea) bevat deze set vele extra's, die niet eerder op CD verschenen. Zoals de 12-inch single Das Mädchen Auf Der Treppe, de 7-inch single Daydream/Moorland, de nooit eerder uitgebrachte soundtracks van The Soldier en The Keep en voor het eerst op CD het complete optreden van 6 november 1982 in het Dominion in London (dat in samengevatte vorm als Logos verscheen). In deze periode, waarin Johannes Schmoelling de plaats innam van Peter Baumann, ontwikkelde de muziek van Tangerine Dream van de voornamelijk geïmproviseerde muziek uit de vorige periode naar meer gestructureerde composities. Naast de schijfjes bevat de set ook een schitterend foto boek. (GT, Muziekbank)
"Winter in Hiroshima" is een studioalbum van de Duitse muziekgroep Tangerine Dream hier bestaande alleen uit Edgar Froese. Froese nam een aantal muziekalbums op ter muzikale illustratie van een eigen verhaal. Het verhaal gaat over de overleving van sommige Japanners na de bombardementen van Hiroshima en Nagasaki. "Winter in Hiroshima" handelt over de Japanse Ayumi en H.T. die elkaar waren kwijtgeraakt, maar elkaar terugvonden in hun herstel van de stad; het album is inderdaad optimistisch van aard. Zonder voorkennis van het verhaal is het de muziek, die Tangerine Dream al jaren maakt, want Froese is (ook al jaren) de drijvende kracht achter deze band. In "Ayumis Loom" lijken de sequencers uit Tangerine Dreams beginperiode even terug. (bron: Wikipedia)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
