"Voor de tweede maal slaan Calexico en Iron & Wine de handen ineen voor een gezamenlijke plaat. De vorige keer dat dat gebeurde in 2005 alweer leverde dat met In The Reins een mooi, wat verstild album op. Ook Years To Burn is een relatief introverte plaat. De samenwerking is een volstrekt logische; de met de jaren warmer klinkende folk van Sam Beam en de zijnen vormt een prachtige synthese met de combinatie van Tex-Mex en Americana van de band rond Joey Burns en John Convertino. En meer nog dan op In The Reins is er sprake van een vermenging van stijlen die geheel natuurlijk klinkt, mede door de kraakheldere productie. Het meer dan acht minuten durende The Bitter Suite is daarvan het mooiste voorbeeld; de warme folkgitaar van Beam wordt afgewisseld met het voor onderhuidse spanning zorgende, ingehouden trompetspel van Calexicos Jacob Valenzuela en het kalme drumwerk van Convertino, waarna Beam het nummer uitluidt met zijn troostende zang." (OOR)
"Zowel muzikaal als tekstueel is The Thread That Keeps Us Calexicos donkerste plaat tot op heden. Dat is dan ook weer relatief, want een fundamenteel andere weg slaat de groep uit Arizona niet in en de relativering is nooit ver weg. De band, waarvan zanger/gitarist Burns samen met drummer John Convertino de spil vormt, schakelt steeds soepeler tussen broeierige nummers vol onderhuidse spanning, uitbundige Tex-Mex en geraffineerde rockliedjes. Op hun negende album klinkt dat rijke palet meer dan ooit als een vanzelfsprekend geheel. De van oudsher belangrijke ingrediënten folk en Americana hebben terrein verloren aan het gehalte rock. De gitaarpartijen zijn steviger en meer geprononceerd. Prachtig zijn de korte instrumentals waarin de band haar kwaliteit en veelzijdigheid tentoonspreidt; het haast dreigende Spinball, het melancholische Unconditional Waltz, met gedragen trompet, en het dromerige Shortboard. Het zijn inventieve soundscapes die mede de sfeer bepalen en voor evenwicht zorgen". (OOR).
"The Black Light, grotendeels instrumentaal en ingespeeld door wat Joey Burns onlangs zijn benadering van een 'thrift store' orkest zou noemen, werd een patchwork aan stijlen en invloeden die tot een rijk en organisch geheel versmelten. Een cinematische soundtrack voor een niet bestaande film en nagenoeg perfect zodat de luisteraar er vanzelf wel de beelden bij denkt. (...) Ook nu nog blijkt The Black Light een tijdloze klassieker, die na al die jaren nog steeds geheimen onthult. Ter ere van dit twintig jarig jubileum krijgt het album terecht weer een nieuw afgestoft jasje en als bonus een tweede schijf, met hierop de nummers van de tijdlang enkel tijdens shows te verkrijgen 98-99 Road Map en de b-kantjes van de singles." (Platomania)
"Calexico is bij uitstek een band die vreugde en verdriet mooi weet te verenigen in hun liedjes. Hun steeds geraffineerdere mix van rock, Americana, Tex-Mex en cumbia – waarin melancholie en uitbundigheid hand in hand gaan – leent zich daar uitstekend voor. Op hun elfde album El Mirador kloppen Joey Burns en John Convertino het stof van de afgelopen jaren af en richten zich op. Calexico viert het leven, in voor- en tegenspoed. Het biedt met het fantastische El Mirador een klein baken van hoop." (OOR)|
"Dit is opnieuw een album geworden zoals eigenlijk alleen Calexico dat kan maken. Er wordt op een aangename manier heen en weer geslingerd tussen folk, country en Mexicaanse invloeden: een toeter hier, een slidegitaar daar. De ene keer swingend, zoals in "Cumbia De Donde", even later zwoel en mysterieus, zoals in "World Undone". De bijdragen van gasten voorzien de als altijd prachtige liedjes van extra glans, zoals Ben Bridwell (van Band Of Horses) dat doet in "Falling From The Sky", Sam Beam (van Iron & Wine) in "Bullet & Rocks" en Neko Case in "Tapping On The Line". Vooral dat laatste liedje vormt in al zijn ingehouden subtiliteit een nieuw hoogtepunt in het werk van Calexico. "Edge Of The Sun" heeft veel charmes: de liedjes, het spel en de zang. Calexico is echter vooral de band die muziek gebruikt om beelden van het uitgestrekte Amerikaanse landschap op te roepen. Het uitzicht is opnieuw adembenemend." (Robert Haagsma, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Al sinds debuut "Spoke" klinkt Calexico hetzelfde: Joey Burns en John Convertino mengen Americana met muziek uit Mexico en altijd klinkt het atmosferisch, meestal wordt er een mooie hook gevonden en alles wordt vakkundig gearrangeerd en ingespeeld." (Fileunder) "Calexico hoeft niets meer te bewijzen. Dat ook het achtste studioalbum blaakt van de muzikale kunde is daarom geen verrassing. Opvallend is wel dat het uit Tucson afkomstige zestal zijn vleugels verder uitslaat dan ooit en exotische uitstapjes maakt naar zwoele bossa nova ("Fortune Teller") en Spaanse gitaren (de instrumentale titeltrack). Van het fraai opgebouwde "Maybe On Monday", via het sferische "Para" naar het uitgelaten en uitgestreken "Hush": "Algiers" herbergt het ene mooie avontuur na het andere. Kwaliteit verloochent zich niet. Knapper is dat Calexico ervoor zorgt dat het niet verveelt." (Bart Wijlaerts, Telegraaf) CD2, "Spiritoso", bevat Calexico-klassiekers én "Algiers"-nummers in een live-uitvoering met symfonie-orkest. Bijzonder!
"Brak door met 'Black Light' uit 1998, deel van de Americana-golf. Dit debuut uit 1997 is schetsmatiger. Een mix van country, rock, geneuzel, surf en folk. Referentiekader: Neil Young, Beck, Will Oldham en 'moederband' Giant Sand." (Pop-Ency)
Collectie van single-b-kantjes en 'rarities'. "Van mariachipop tot moeilijker maar zeer boeiende geluidscollages. Aangenaam tussendoortje." (PM) Bevat ook video-tracks.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
